رفتار با همسر حساس چگونه است؟ من عاشق همسرم هستم. او فردی زیبا ، دلسوز و دوست داشتنی است. او چیزهای زیادی در مورد خودم و چگونگی برقراری ارتباط به من آموخته است.

رفتار با همسر حساس

می بینید که من همیشه آدم حساسی نبودم. من بزرگ شده ام تا احساسات سخت و بی حسی داشته باشم. من همه احساسات را درون خود نگه داشتم ، زیرا اجازه نداشتم آنها را ابراز کنم. پدرم سختگیر بود و احساسات چیزی جز ضعف نبود. بیش از 20 سال از آن نوع تهویه را تصور کنید!

من در بزرگسالی به دلیل نداشتن تجربه کافی برای به اشتراک گذاشتن در حالی که بزرگ شدم ، ابراز احساسات واقعی خود را برای هر کسی مشکل داشتم. من به هیچ وجه تقصیر را متوجه پدرم نمی دانم – او از تربیتی ناشی شد که با من یکسان بود ، بنابراین تنها چیزی که می دانست برای تربیت من بود.

در روابطم ، من خیلی با انتقال احساساتم دست و پنجه نرم می کردم. بیشتر اوقات، من فقط آن را نگه داشتم ، و دوباره به شرطی شدن دوران کودکی خود بازگشتم.

تا اینکه با همسرم آشنا شدم همه چیز به سرعت تغییر کرد. او واقعاً برای من یک نعمت است زیرا او به من می آموزد که اجازه دهم احساسات من ظاهر شود ، و آن احساسات را به روشی قابل فهم ، صادقانه و ملایم ابراز و انتقال دهم. من همیشه هنگام بیان برخی احساسات شدید مانند ناامیدی و عصبانیت، دقیق ترین، مشتاق ترین و با دقت ترین فرد نبودم. اکنون که احساس کردم احساساتم را هنگام بروز احساس آرام آرام می پذیرم، احساس می کنم، و آنها را کاملاً ابراز می کنم – چه برای خودم و چه برای دیگران – زندگی من به سمت بهتر تغییر کرده است.

این به یک تن کمک می کند که همسر من فردی بیش از حد حساس است. او می تواند احساسات من را درک کند ، خلق و خوی من را بسنجد و با داشتن احساس ششم قوی خود که می داند مشکلی برایم پیش آمده است ، می تواند به نوعی موانع درونی من را از کار بیندازد ، به من اجازه می دهد آزادانه و آزادانه بیان کنم. بهترین قسمت این است که هیچ وقت هیچ قضاوتی وجود ندارد – فضا برای توضیح احساسات من همیشه امن است. در واقع ، من فکر می کنم به همین دلیل راحت تر و راحتتر از همسرم باز شدم.

من نمی خواهم دروغ بگویم ، حساسیت بیش از حد او گاهی اوقات من را به دلیل چگونگی شهودی بودن می ترساند. ارتباطات ما در روزهای اولیه رابطه همیشه به این خوبی و پربار نبود. من قطعاً چیزهای زیادی در مورد چگونگی ابراز وجودم به او با روشی ملایم و عاشقانه تر ، بدون توجه به احساس ناامیدی یا گیجی یاد گرفته ام. من در حال تجربه تأثیر فوق العاده گلوله برفی مهارت های ارتباطی تازه پیدا شده ام هستم.

با بهترین ارتباطم با همسرم ، دریافته ام که ارتباطم را با دیگران نیز بهبود بخشیده ام و من را به بهترین خود نزدیک کرده ام. در اینجا 10 راهی وجود دارد که من یاد گرفته ام بهتر با همسر حساسیت بالا ارتباط برقرار کنم.

1. همدردی کنید |رفتار با همسر حساس

خود را جای آنها بگذارید و واقعاً سعی کنید بفهمید که آنها از کجا آمده اند. آنها به یک دلیل حساس هستند و این دلیل این است که آنها محیط خود را به گونه ای احساس و تعامل می کنند که شما ممکن است آن را احساس نکنید یا درک نکنید.

حساسیت آنها یک هدیه و نفرین است زیرا آنها توانایی احساس نه تنها احساسات خود بلکه احساسات و انرژی دیگران را در اطراف خود دارند. این احساسات دیگر می تواند سنگین و منفی باشد  که هنگام تلاش برای برقراری ارتباط می تواند بسیاری از آنها را از بین ببرد.

درک کنید که ممکن است مدتی طول بکشد تا همسر حساس شما احساسات خود را کاملاً به شما منتقل کند زیرا آنها مجبورند انرژی های دیگر را رها کنند.

2. گوش کنید

گوش دهید ، و بسیار دقیق به صحبت های همسرتان گوش دهید. 

وقتی آنها تحت فشار انرژی یا احساسات منفی قرار می گیرند ، ممکن است مواردی را بیان کنند که ممکن است منطقی نباشد و یا از سرخوردگی خود بیان سختی داشته باشند. مبارزه آنها را بشناسید و با دقت به آنچه آنها می گویند و چگونه آنها را می گویند گوش دهید. 

در پاسخ های خود حرفی قطع نکنید و مداخله کنید. بگذارید آزادانه صحبت کنند زیرا این فقط ممکن است تنها کاری باشد که برای بهتر شدن باید انجام دهند. تنها کاری که باید انجام دهید گوش دادن است.

3. محبت جسمی فراهم کنید

5. میزان صدای خود را تنظیم کنید

10. دوست داشتن را به خاطر بسپار

مدیریت استرس حوادث بحرانی (CISM)، یک نوعی از اقدامات مربوط به مواقع بحرانی است که برای حمایت از شخصی طراحی شده است که حوادث آسیب زا را تجربه می کند.

مدیریت استرس حوادث بحرانی شامل مولفه های و واکنش های مناسب برای مواقع و شرایط بحرانی است و در طی آن مراحل مختلف یک موقعیت بحرانی مورد شناسایی واقع می شوند.

این روش می تواند توسط افراد، خانواده ها، گروه ها، سازمان ها و انجمن ها به کار گرفته شود.

هر چند که برخی از تحقیقات نشان داده اند که CISM یک روش غیر کارا و حتی خطرناک می باشد.

ولی طرفداران CISM استدلال می کنند در زمانی که از این روش به صورت مناسب استفاده شود.

مداخلات و اقدامات صورت گرفته منجر به حمایت از فرد در مواقع بحرانی می شود.

فهرست مطالب

• مدیریت استرس حوادث بحرانی به چه نحوی کار می کند؟
• تاریخچه مدیریت استرس حوادث بحرانی
• چه کسی مدیریت استرس حوادث بحرانی را ارائه می دهد؟
• آیا CISM  همراه با دیگر روش های درمانی و سایر خدمات به کار گرفته می شود؟
• نگرانی ها، محدودیت ها و موارد عدم استفاده از مدیریت استرس حوادث بحرانی

مدیریت استرس حوادث بحرانی به چه نحوی کار می کند؟

مدیریت استرس مربوط به حوادث آسیب زا، یک سیستم از اقدامات بحرانی هستند که منجر به ممانعت از آسیب های روان شناختی مربوط به حوادث غیر معمول و استرس زا می شود و همچنین از آن به عنوان حوادث بحرانی یاد می شود.

هدف از مدیریت استرس در حوادث بحرانی حمایت از افرادی است که تمایل دارند تا در معرض آسیب قرار گیرند و همچنین کسانی است که یک حادثه آسیب زای شدیدی را تجربه کرده است.

بر اساس عقیده یکی از توسعه دهندگان این روش، دکتر جفری میشل[1]، مدیریت استرس حوادث بحرانی در یک نوع روان درمانی نمی باشد.

دستاورد سیستم حمایتی

این یک سیستم حمایتی است که منجر به موارد زیر می گردد:

• تاثیر مربوط به حادثه آسیب زا را کاهش می دهد
• واکنش غریزی مربوط به حادثه را به صورت عادی و قانونی در می آورد.
• فرآیند بهبود طبیعی را تقویت می کند
• مهارت های عملکردی انعطاف پذیر فرد و / یا گروه را به حالت اول بر می گرداند
• نیاز به خدمات یا درمان های حمایتی بعدی را شناسایی می کند

مدیریت استرس در حوادث بحرانی که در برخی موارد به صورت کمک های اولیه مشاوره خانواده مورد اشاره قرار می گیرد، می تواند برای شناسایی دامنه وسیعی از حوادث بحرانی به کار گرفته شود.

حوادث بحران زا به صورت حوادثی تعریف می شوند که امنیت فیزیکی و روانی را تهدید می کنند و یا حوادثی که منجر به آسیب های فیزیکی و یا روان شناختی می شوند.

مثال های مدیریت استرس در حوادث بحرانی

برخی از مثال ها در این رابطه عبارتند از:

• مرگ، یا خطر مرگ در هنگام انجام وظیفه و کار
• پرتاب کردن چیزی در محیط کار
• وضعیت مربوط به گروگان گیری
• حملات تروریستی
• ایجاد شکاف در نتیجه زمین لرزه یا بلایای طبیعی
• بلایای طبیعی

مولفه های مدیریت استرس در حوادث بحرانی

مدیریت استرس حوادث بحرانی دارای چندین مولفه است که می تواند قبل از، در حین و یا بعد از یک بحران مورد استفاده قرار گیرد.

این مولفه ها شامل موارد زیادی هستند و برخی از آنها عبارتند از:

• آمادگی قبل از بحران: این مولفه شامل رویه های مفیدی است که مدیریت استرس، آموزش بحران و برنامه ریزی بحران را تقویت می کند.
• آمادگی قبل از بحران: این مولفه شامل یک فرآیند حمایتی است که مدیریت استرس، آموزش بحران و برنامه بحران را تقویت می کند.

انجمن حمایت کننده از برنامه ها:

• در اغلب موارد به عنوان جلسات شهری مورد اشاره قرار می گیرد و این برنامه ها با فراهم آوردن فرصت های ایجاد شده برای بحث و انجام اقدامات لازم در مراحل مختلف حوادث و بلایا، از سازمان ها، مدارس، و انجمن ها حمایت می کند.
• کسب اطلاعات در مورد استرس مربوط به حوادث بحرانی (CISD): CISD یکی از مهمترین مولفه های مربوط به سیستم اقدامات بحرانی CISM است.
• به دلیل اینکه مدیریت استرس حوادث بحرانی در نتیجه توسعه تکنیک های CISD ایجاد شده اند، برخی مواقع این دو عبارت با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند.
• CISD ابزاری نیست که به عنوان اقدام قانونی و متعارف مورد استفاده قرار گیرد.
• ولی در عوض، تکنیک مدیریت استرس حوادث بحرانی برای استفاده در گروه های کوچک کاربرد دارد.
• این اقدام هفت مرحله ای تلاش دارد تا استرس آسیب زا را کاهش دهد، نیاز به درمان سلامت ذهنی بعدی را تعیین کند و منجر به ایجاد حس تمام شدن روان شناختی یک حادثه شود و آثار روان شناختی آن را از بین ببرد.

تحریک به مبارزه:

• یک تکنیک سه مرحله ای و شبیه CISD است که یک اقدام گروهی می باشد، ولی ماهیتا سریع تر از آن صورت می گیرد.
• تحریک به مبارزه در چند ساعت اولیه بعد از اتفاق افتادن حادثه صورت می گیرد و شامل گروه های بحث محرمانه و سرّی است که ثبات را تقویت می کند و از استرس آسیب زا ممانعت بعمل می آورد.
• سایر اقدامات بحرانی:
• دیگر مولفه های مدیریت استرس حوادث بحرانی شامل مشاوره مربوط به کلیه موارد بحرانی، اقدامات بحرانی برای خانواده ها و مراقبت ها و اقدامات بعد از حادثه می باشد.

تاریخچه مدیریت استرس حوادث بحرانی

مدیریت استرس حادثه بحرانی ریشه در نظریه اقدامات بحرانی، درمان گروهی و انجمن روان شناسی دارد.

در سال 1970 نظریه پردازانی از قبیل اریک لیندمن، ایروین یالوم، و جرالد کاپلان[2]، مبنا و اساسی را برای توسعه دهندگان CISM، جفری تی. میشل و جئورج اس. اورلی [3] ایجاد کردند.

در طول دهه 1980، میشل و اورلی به صورت رسمی اطلاعات استرس مربوط به حادثه بحرانی را به عنوان بخشی از سیستم مدیریت استرس حادثه بحرانی  در نظر گرفتند که مربوط به مداخلات بحرانی می باشد.

این رشته با ایجاد سازمان استرس حادثه بحرانی آمریکا در سال 1989 توسعه یافت و بعدا اسم آن در سال 1991 به سازمان استرس آسیب بحران بین المللی تبدیل شد.

در سال 1997، میشل و اورلی به صورت کامل، تکنیک های مداخلات بحرانی را با سیستم کلی که ما CISM می نامیم، ادغام کرد.

هر چند که بحث و جدل های زیادی در مورد استفاده از CISM و کارایی آن وجود دارد، ولی در شرایط فعلی، معمولا برای اقدامات بحرانی مورد استفاده قرار می گیرد.

چه کسانی مدیریت استرس حوادث بحرانی را ارائه می کند؟

CISM توسط متخصصان مختلفی از قبیل پاسخ گوهای اولیه (آتش نشانان، ادارات اجرایی قانونی و  …) ، پرسنل بیمارستانی و بالینی (پرستارها، دکترها و طبیب ها) ، پرسنل تحقیق و امداد، پرسنل نظامی، متخصصان روانشناسی و سلامت روان، افراد روحانی، کارمندان بیمارستانی، و رهبران اجتماعی ارائه می شود.

مهمترین مشخصه متخصصانی که CISM را ارائه می دهند این است که آموزش این افراد کلا به صورت عملی می باشد.

بنیاد استرس حادثه بحرانی بین المللی، برنامه داوطلبانه متخصصان مورد تایید را مدیریت می کند که افرادی را آموزش می دهد تا در زمینه مدیریت استرس حادثه بحرانی مجوزهای مورد تایید را کسب کنند.

برخی از متخصصین، از قبیل پاسخ گوهای اولیه و پرسنل نظامی، نه تنها برای ارائه اقدامات مدیریت استرس حوادث بحرانی آموزش می بینند، بلکه در اغلب موارد، بیشتر از عموم مردم با حوادث آسیب زایی برخورد دارند.

این موضوع می تواند آنها را در یک موقعیت آسیب پذیر قرار دهد و آنها با موارد زیر مواجه می شوند.

• استرس حاد
• اضطراب بعد از آسیب
• حملات مزمن، افسردگی
• اضطراب
• از بین رفتن اعتماد به نفس

به همین دلیل است که مدیریت استرس در اغلب موارد برای آتش نشانان، کارمندان پلیس و پرسنل نظامی در دسترس می باشد.

استفاده مدیریت استرس حوادث بحرانی با دیگر خدمات درمانی

مدیریت استرس حادثه بحرانی می تواند همراه با انواع مختلفی از اقدامات بحرانی مورد استفاده قرار گیرد.

در صورتی که حادثه بحرانی در محیط کاری صورت بگیرد، مدیریت استرس حوادث بحرانی می تواند به عنوان بخشی از برنامه امداد کارمندان و کارفرماها مورد استفاده قرار گیرد.

علاوه بر آن، مدیریت استرس حوادث بحرانی می تواند به عنوان پیشرو روان شناسی مورد استفاده قرار گیرد.

مولفه های درمانی مدیریت استرس

هر چند که مدیریت استرس در حوادث بحرانی دارای مولفه های درمانی است، ولی نباید با روان درمانی اشتباه گرفته شود.

افرادی که برای کمک گرفتن در مورد مشکلات سلامت روانی به درمانگر مراجعه می کنند، علاوه بر دریافت پاسخ و درمان فوری، باید تحت نظر قرار بگیرند تا یک درمانگر و یا متخصص سلامت روان دارای مشخصات مشابه آن را پیدا کنند.

یک مقاله که در فصل نامه روان پزشکی (2002)  منتشر شد نشانگر تفاوت ما بین روان درمانی و مدیریت حوادث بحرانی می باشد.

مدیریت استرس حوادث بحرانی: یک دوره درمان کوتاه مدت می باشد و بر زمان و شرایط فعلی تمر کز دارد، در حالی که روان درمانی می تواند یک دوره درمان طولانی مدت تر باشد و بر گذشته، حال و آینده تمرکز کند.

روانشناسی همواره توسط متخصص سلامت روان ارائه می شود، ولی مدیریت استرس حوادث بحرانی می تواند توسط متخصصان آموزش دیده در رشته های مختلف ارائه شود.

هدف از مدیریت فوری  واکنش به آسیب و کاهش درد می باشد.

در حالی که روان درمانی شامل طیف گسترده ای از اهداف بلند مدت و کوتاه مدت مربوط به رشد و تغییر است.

سایت “مشاوره خانواده” همواره در کنار شماست.

نگرانی ها، محدودیت ها و موارد عدم استفاده مدیریت استرس حوادث بحرانی

مدیریت استرس حادثه بحرانی معمولا به دلیل عدم وجود کارایی در رابطه با ممانعت از علائم استرس بعد از آسیب و کاهش تاثیر مربوط به واکنش استرسی شدید، مورد انتقاد قرار می گیرد. ادامه مطلب

مشاوره بر مبنای روان درمانی فکری شاخه ای از روان شناسی می باشد که شامل فلسفه بودیایی شرقی و روش های مرسوم بالینی مربوط به روان شناسی غربی می باشد.

که با روانشناسی شناختی رفتاری در ارتباط است.

این نوع از روان درمانی بر مبنای این ایده شکل گرفته است که همه افراد دارای یک بینش درونی می باشند که برای درمان یافتن از درد، ضروری می باشد.

افرادی که به درمان مراجعه می کنند تا خودآگاهی خود را افزایش دهند، سلامت کلی خود را بهبود بخشند و حس بهزیستی عمومی را ارتقاء دهند، می توانند از روش درمانی فکری، به عنوان یک رهیافت مفید و موثر بهره مند شوند.

فهرست مطالب روان درمانی فکری

• مشاوره بر مبنای روان درمانی فکری چه چیزی است؟
• نظریه مربوط به روان درمانی فکری
• تکنیک های مربوط به روان درمانی فکری
• چرا روش روان درمانی فکری یک روش منحصر به فردی می باشد؟
• مشاوره بر مبنای روان درمانی فکری به چه نحوی می تواند مفید باشد؟
• آموزش روان درمانی فکری
• محدودیت ها و نگرانی های مربوط به روان درمانی فکری

پیشینه روان درمانی فکری

روان درمانی فکری در دهه 1970 و توسط یک متخصص مدیتیشن تبتی، به اسم چوگیام توگپا رینپوچ[1] ، که یکی از افراد مهم در انتقال، معرفی و اشاعه بودیسم در دنیای غرب بوده است، گسترش داده شد.

وی برای انجام این کار خود با یک چالش جدی روبرو بود.

این چالش عبارت از این تفکر بود که بودیسم تنها یک ایدئولوژی و طرز تفکر مذهبی است و کاربرد دیگری ندارد.

رینپوچ برای توضیح مشخص فلسفه بودیسم و ایجاد یک مفهوم ملموس و قابل درک از آن برای غربی ها، زبان و نظریه روان شناسی غرب را مورد پذیرش قرار داد و در کارهای خود از آن استفاده کرد.

وی از عبارات و کلماتی از قبیل “افسردگی” و “الگوی ذهنی ناخود آگاه”  استفاده کرد تا افراد بتوانند با استفاده از آن، مدیتیشن را به عنوان چیزی غیر از روش ها و تمرینات مذهبی رمزی و مبهم تصور کنند.

وی در سال 1974 موسسه نروپا[2] (که بعدا به دانشگاه نروپا تبدیل شد) رادر بولدر، کولورادو تاسیس کرد تا کلاس های مربوط به روان شناسی فکری را ارائه دهد.

از آن زمان، روان درمانی فکری جزء روش های و تمرینات درمانی بوده است که تکنیک های تفکری  بودیسم را با نظریه و کاربرد های روان شناسی غربی ترکیب می کند.

رابطه روانشناسی فکری و مکاتب شرقی

مشاوره بر مبنای روان درمانی فکری برخی از جنبه های بودیسم، همانند مدیتیشن، آگاهی و مفهوم “سلامت عقلی مناسب”  می باشد که همراه با آن، یک مفهوم مشخصی از سلامتی، استفاده از رابطه درمانی صمیمی، و کشف مراحل مربوط به توسعه بشری که جزو روش های مرسوم درمانی غرب می باشد، مورد استفاده قرار می دهد.

روان درمان های فکری بر این باورند که افراد ذاتا خوب هستند و دارای یک ظرفیتی می باشند که سلامت عقلی مناسب نامیده می شود.

این مفهوم اصلی بیانگر چیزی است که مشاوره خانواده بر اساس روان درمانی فکری از آن، به عنوان ماهیت بنیادین وجودی انسان حمایت می کند و عبارت است از اینکه:

همه افراد در درون خود دارای یک بینش طبیعی هستند،

و این بینش می تواند برای دستیابی به سلامتی و خود آگاهی مورد استفاده قرار گیرد.

باور بر این است که سلامت عقلی مناسب همواره، حتی در زمانی که به صورت کامل مشاهده نشود، وجود دارد.

هدف از روان درمانی فکری کمک به افراد برای کشف کردن سلامت عقلی مناسب و متصل شدن به منابع درونی برای دست یابی به یک بهزیستی ارتقاء یافته می باشد.

نظریه مشاوره بر مبنای روان درمانی فکری

نظریه روان درمانی فکری بر اساس اصول بودیسم ساخته شده است و از فلسفه بودیسم به عنوان چارچوب نظری اصلی خود استفاده می کند.

با این وجود، این رهیافت شامل نظریه مربوط به مدل های روان شناسی مرسوم، همانند رهیافت های روان پویشی و بشر دوستانه می باشد.

مبنای اصلی رهیافت روان درمانی فکری از چهار حقیقت اصلی بودیسم ایجاد شده است که عبارتند از:

حقیقت مربوط به رنج

افراد تمایل دارند تا تجارب دردناک و رنج آور خود را انکار کنند، یا آن را نادیده می گیرند و یا اینکه در مورد آن بحث و جدل می کنند.

ولی در حقیقت همه افراد چنین تجاربی دارند، و الگوی زندگی آنها بر اساس رنج می باشد.

حقیقت مربوط به مبدا رنج

رنج در نتیجه تلاش برای ایجاد یک درک ثابت و غیر قابل تغییر نسبت به خود یا نفس ایجاد می شود.

بر اساس تفکرات بودیسم این عامل خودش منجر به ایجاد رنج می شود، به دلیل اینکه هیچ خود ثابت و مشخصی وجود ندارد. افراد همواره در حال تغییر هستند.

حقیقت مربوط به توقف رنج

افراد بعد از آنکه شناخت پیدا می کنند که تلاش آنها برای ایجاد یک خود ثابت، تلاشی بیهوده است، این توانایی را پیدا می کنند تا رنج را متوقف کنند.

آنها می توانند خود واقعی شان را بپذیرند و با از بین بردن ظواهر مربوط به یک خود غیر واقعی و فریبنده، در خود ها و هستی های اصلی خودشان احساس راحتی داشته باشند.

حقیقت مربوط به مسیر و راه

بعد از آنکه افراد، خود های واقعی شان را بپذیرند، آنها نسبت به مسیری که منحصر به فرد و مختص خودشان می باشد، آگاهی و شناخت پیدا می کنند.

این پروسه طولانی مدت و ثابت مربوط به توسعه، راه دستیابی به اهداف آنها می باشد.

برای برخی از افراد، روان درمانی می تواند در طی این فرآیندهای مذکور مفید باشد.

تکنیک ها و روابط درمانی

این حقایق یک راهنمای کلی مربوط به درمان می باشد،در حالی که در اصول مربوط به روان شناسی غربی، ساختار ارائه می شود.

چهار حقیقت اصلی ذکر شده می تواند به عنوان راهنمایی برای درمان در نظر گرفته شود، در حالیکه تکنیک ها و روابط درمانی دارای نقش حمل کننده و خودرو می باشند.

تاثیر مربوط به نظریه روان پویشی، می تواند به عنوان روشی در نظر گرفته شود که روان درمانی فکری با استفاده از آن، اقدامات صورت گرفته در دوره درمانی را مفهوم سازی می کند.

همچنین این روش شامل نظریه بشر دوستانه می باشد.

تاکید ویژه ای بر روی ارزش رابطه درمانی و اهمیت توجه به شرایط فعلی در طول درمان دارد. برخی از جنبه های مربوط به روانشناسی مرسوم، به عنوان عوامل مهم در روان درمانی فکر در نظر گرفته شده اند که عبارتند از:

جلسات مدیتیشنی و آگاهی شاماتها[3]

در طول این جلسات مدیتیشن، درمانگر به افراد کمک می کند تا تفاوت مابین بودن در زمان کنونی و سایر زمان ها را کشف کند.

این تمرین آگاهی، به افراد اجازه می دهد تا انحرافات و اریب ها را بشناسند.

به این آگاهی دست یابند که انتظارات خود یا نفس، منجر به از بین بردن سلامت عقلی مناسب آنها می شود.

مایاتری[4]

درمانگر به افراد درمانجو کمک می کند تا تمام خود ها و تجربیات واقعیشان را بپذیرند.

معمولا به افراد آگاهی و شناخت داده می شود و این افراد با استفاده از آن می توانند روش هایی را پیدا کنند تا از چالش هایی که خود واقعی شان با آن مواجه است، ممانعت و جلوگیری به عمل بیاورند.

همچنین افراد درمانجو می توانند روش هایی را یاد بگیرند تا یک دید کنجکاوانه و ملایمی نسبت به تمام تجربیات خودشان داشته باشند.

مواردی را که با ایده آنها در رابطه با “خود ثابت” مخالف دارد را رد نکنند.

معمولا هدف از این روش، ایجاد حس “رفاقت و پذیرش بی شرط” نسبت به خود و دیگران می باشد.

برخورد و رد شدن

درمانگر از یک سری تکنیک ها استفاده می کند تا افراد درمانجو در زمان حال بمانند.

آنها با وقوع تجربیات خودشان، آن را لمس می کنند و اجازه می دهند تا رد شود و از ایجاد زیان و آسیب در واکنش های عاطفی جلوگیری کنند.

پروسه هشیاری

این پروسه شامل هوشیاری و مایاتری می باشد:

در هوشیاری و یا آگاهی، درمانگر با ایجاد تجارب، بر روی این تجارب تمرکز می کند و در مایاتری، “مشاوره خانواده” به تجربه اجازه می دهد تا خود واقعی اش باشد (به طور کامل و بدون دخالت انجام گیرد) و بعد از آن اجازه می دهد تا رد شود.

برای مثال، در صورتی که یک فرد عصبانی شود و سر درمانگر داد بزند، در ابتدا ممکن است که درمانگر یک حس دفاعی داشته باشد.

در اغلب موارد این ریتم بر روی تبادل مابین درمانگر و فرد درمانجو تاثیر مثبتی دارد.

چرا روش روان درمانی فکری یک روش منحصر به فرد است؟

یکی از تفاوت های مابین روان درمانی رایج و روان درمانی فکری، توجه کردن روان درمانی فکری بر روی شرایط و علامت های مربوط به سلامت روانی می باشد.

بیشتر رهیافت های غربی تمایل دارند تا بر روی منبع درد فرد متمرکز شوند و این گونه مشکلات را تشخیص دهند تا علائم مربوط به آن را بهبود دهند.

از طرف دیگر، روان درمانی فکری تاثیرات آسیب ها و چالش های عاطفی گذشته را به عنوان حدودی در نظر می گیرد که می تواند مانع از بینش درونی فرد شود و این بینش نتواند در درمان این تاثیرات به فرد کمک کند.

طرفداران روان درمانی فکری بر این عقیده هستند که آگاه سازی خود نسبت به واقعیتی که دارد و بتواند تمام اتفاقات چالش زا و مشکلات تجربه شده را به صورت کامل درک می کند، کلید اصلی دست یابی به درمان می باشد.

هدف غالب روش های درمانی مرسوم غربی، کمک به افراد برای قرار گرفتن در یک وضعیت جدیدی می باشد که این افراد علاقه دارند در آن شرایط قرار گیرند.

در مقابل، روان درمانی فکری تلاش دارد تا به افراد کمک کند که خود های واقعی را بشناسد و مورد پذیرش قرار دهد و بتواند از طریق پذیرش و بینش درونی به یک راه حل درمانی دست یابد.

روان درمانی بالینی به چه نحوی کمک می کند؟

برای افرادی که تمایل به افزایش آگاهی دارند، روش روان درمانی فکری می تواند مفید باشد.

افزایش آگاهی می تواند به افراد کمک کند تا تاثیرات مربوط به مشکلات سلامت روان را به خوبی تشخیص دهند و آن را حل کنند.

برای مثال، فردی که عادات خریدش در نتیجه اضطراب و استرس ایجاد می شود و در نهایت منجر به اضطراب و استرس بیشتری می شود، می تواند یاد بگیرد تا در موقعی که تمایل به خرید دارد، یک علامتی برای خود بگذارد.

هر مشکل و احساسی را که در آن زمان تجربه می کند را آزمون کند، و تلاش کند تا با استفاده از تمرینات و روش های جدید، اضطراب را کاهش دهد و از ایجاد اضطراب جدید جلوگیری کند.

بنابراین افرادی که دچار آسیب می شوند، می توانند با استفاده از روان درمانی فکری، رنجی را که از آن اتفاق ایجاد  شده است را شناسایی کنند و آن را بپذیرند.

طرفداران روان درمانی فکری بر این باورند که با پذیرش تجارب دردناک و داشتن یک دید مشخص و دقیق نسبت به آنها، افراد می توانند سلامت عقلی و یا عقل سلیم خود را پیدا کنند و با استفاده از آن درمان یابند.

در نتیجه این افراد در ادامه زندگی خود می توانند وضعیت بهزیستی بهتری را تجربه کنند.

ممکن است تاثیرات مربوط به احساسات منفی، که در نتیجه شرایط خاص از قبیل اضطراب یا افسردگی ایجاد می شوند، در زندگی فرد ادامه دار باشد.

یک رهیافت روان درمانی فکری می تواند به این افراد کمک کند تا واقعیت را بپذیرند و راه حل هایی را پیدا کنند و در نتیجه به جای تلاش برای از بین بردن این احساسات، رابطه خود را با این وضعیت مناسب تر کنند.

تحقیقات انجام شده توسط روان درمانی بالینی

یکی از تحقیقات انجام شده در مورد زنان دارای سرطان سینه به این نتیجه رسیده است که این افراد با استفاده از رهیافت خود بهبودی فکری می توانند به وضعیت بهزیستی بهتری دست یابند.

بعد از 20 هفته از شروع برنامه، بیشتر افراد شرکت کننده در این مطالعه، احساس استرس و ترس کمتری را گزارش دادند.

همچنین این زنان عنوان کردند که یک سری مهارت ها را یاد گرفته اند که برای مقابله با احساسات منفی و اقدامات درمانی به این افرا کمک می کند.

به دلیل اینکه روش روان درمانی تنها به داشتن تفکر مثبت تاکید نمی کند و علاوه بر آن افراد درمانجو را تشویق می کند که تفکر و شناخت باز و مناسبی نسبت به تمام تفکرات و تصاویر منفی و مثبت داشته باشند.

همچنین این روش علاوه بر افراد دارای سرطان، برای افراد که با دیگر بیماری های جدی و خطرناک مواجه هستند، نیز مفید می باشد.

در صورتی که این روش نسبت به تفکرات منفی افراد سرطانی در مورد بیماری شان بی توجه باشد، می تواند منجر به ایجاد وضعیت بدتر برای این افراد شود. ادامه مطلب