هیپنوتیزم درمانی به منظور کمک به ایجاد یک تغییر رفتاری و عاطفی افراد از هیپنوتیزم استفاده می کند.

هیپنوتیزم درواقع یک وضعیت هوشیارانه می باشد که به دلیل قدرت و تاثیر تلقین در فرد ایجاد می شود.

یک درمانگر هیپنوتیزم می تواند با استفاده از راهنمایی های شنیداری، بصری و دیگر راهنماهای درکی به فرد درمانجو کمک کند تا فرد در یک وضعیت خلسه و بیهوشی مانند قرار بگیرد.

شخصی که برای اولین بار در وضعیت خواب مصنوعی قرار می گیرد، دارای قابلیت راهنمایی پذیری بیشتری است و باعث می شود که فرد براحتی در مورد خاطراتش صحبت کند، بینش و آگاهی مورد نظر را بدست بیاورد و رفتار خود را تغییر دهد.

• تاریخچه هیپنوتیزم

• هیپنوتیزم درمانی به چه نحوی کار می کند؟

• کاربردهای هیپنوتیزم

• ریسک های مربوط به هیپنوتیزم

تاریخچه هیپنوتیزم

در میانه های قرن 19 ام و همزمان با پیدایش رشته روان شناسی، روان پزشکان با علاقه خاصی شروع به مطالعه شرایط و مشکلات روان شناختی کردند و هیپنوتیزم یکی از رایج ترین روش های مطالعه آنها بود. پیشگامان و رهبران این روش درمانی عبارتند از هیپولیت برنهیم، جین مارتین چارکوت، آمبروس آوگوست لیبالت و پیر جنت .

هیپنوتیزم درمانی یکی از اولین تکنیک های روانکاوی بود که توسط سیگموند فروید ، که توسط پزشکی به اسم جوزف بروئر با این تکنیک آشنا شد، معرفی شد.

فروید و بروئر معتقد بودند خاطرات آسیب زایی که نمی توانند از طریق ذهن آگاه بدست بیایند، می توانند در حالتی که فرد هیپنوتیزم شده باشد، مشخص شوند و به همین دلیل می توانند در رویه درمانی فرد یک عامل کمک کننده باشند.

بعد از اینکه فروید مشاهده کرد که برخی از بیماران به هیپنوتیزم واکنش و پاسخ مناسب نشان نمی دهند، از این روش درمانی را که با ارتباط اجباری و بعد از آن با ارتباط آزاد اجرا می شد و به یک روش محبوبی تبدیل شده بود، استفاده نکرد.

هیپنوتیزم درمانی به چه نحوی کار می کند؟

در رابطه با فرآیند کارکرد هیپنوتیزم، نظریه های مختلفی در حوزه های مربوط به پزشکی و روان شناسی وجود دارد.

برخی از کارشناسان بر این باورند که افراد استفاده کننده از هیپنوتیزم، به صورت کارایی مستعد این روش درمانی هستند یا اینکه توانایی های بین شخص و شناختی آنها به صورت موثری افزایش می یابد و به آنها اجازه می دهد تا بر اساس راهنماها و شرایط هیپنوتیزمی واکنش و پاسخ مناسبی نشان دهند.

مطالعات اخیر نشان داده است که این نوع از ارتباط، می تواند به صورت واقعی مولفه های عصب شناختی و مکانیزم های روان شناختی شخص را تغییر دهد.

در طول دوره های هیپنوتیزم درمانی، درمانگر بعد از شناخت اهداف درمانجو ها در رابطه با حضور در دوره ها و بررسی نحوه اجرای دوره ها، از یک تجسم راهنمایی شده و گفتار آرامش بخش استفاده می کند تا به فرد درمانجو اجازه دهد که احساس راحتی و امنیت داشته باشد.

در زمانی که شخص دریافت کننده هیپنوتیزم در یک وضعیت پذیراتری قرار داشته باشد، درمانگر شروع به تلقین کردن می کند که می تواند در دسترسی به اهداف شخص درمانجو موثر باشد.

شخص در وضعیت خلسه مانند، به صورت هوشیاری می باشد و در اغلب موارد قادر است تا بعد از اتمام دوره، به صورت مستقل و بدون کمک درمانگر به وضعیت تغییر یافته برگردد.

برخی از افراد به این نتیجه رسیده اند که یک دوره هیپنوتیزم درمانی کافی می باشد، در حالی که ممکن است بقیه افراد علاقه به شرکت در دوره های بیشتری داشته باشند.