برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید. زوج درمانی مشارکتی روش زوج درمانی از طریق همکاری یا مشارکتی (CCT)، برای اولین بار توسط روان شناسی به اسم دکتر دان وایل[1] معرفی شد. و یک رهیافت زوج درمانی است که به والدین آموزش می دهد تا از الگوهای […]
که برای ایجاد تغییرات مثبت، از نمادها، استعاره ها و مدل سازی استفاده می کند.
در مدل سازی نمادین درمانگر از زبان صریح و بیان مشخص برای کمک به افراد استفاده می کند.
تا آنها ادراکات بدنی – ذهنی نمادین و استعاره ای را بشناسند.
و با استفاده از آن، یک مدل مناسبی را برای تجربیات خودشان ایجاد کنند.
در حین پروسه مربوط به درک معنای این استعاره ها، درمانگر می تواند.
در حین کار به افراد، زوج ها، خانواده ها و گروه ها کمک کند .
تا آنها به یک خود آگاهی، آرامش درونی و حس بهزیستی بهتری دست یابند.
شناخت مدل سازی نمادین.
تاریخچه مدل سازی نمادین.
استفاده از نماد ها، استعاره و تصویر سازی ذهنی در درمان.
مثالی در مورد مکالمه قابل استفاده در حین دوره.
محدودیت های مدل سازی نمادین.
شناخت مدل سازی نمادین
مدل سازی نمادین بر مبنای این قضیه است که نماد ها .
و استعاره ها در درون سیستم اعصاب افراد قرار گرفته اند.
افراد تمایل دارند تا از استعاره ها به عنوان ابزاری برای نشان دادن .
تجارب درونی استفاده کنند که آن تجارب را برای درمانگر بازگو می کنند.
برای مثال، فردی که نسبت به اخبار آینده نگرانی دارد ممکن است.
که نگرانی خود را با گفتن “احساس می کنم که در لبه پرتگاه یک صخره قرار دارم.
اخبار خوب و من طناب همانند خط زندگی به هم متصل هستیم .
و اخبار بد و من، به مرگ من منجر می شود” بیان کند.
این استعاره نه تنها تجربه درونی فرد را نشان می دهد.
بلکه همچنین یک شناخت و آگاهی در مورد ساختار دنیای درون فرد در مواجه با اخبار موثر.
که قابلیت تاثیر گذاری بر زندگی فرد دارند را ارائه می دهد.
یک استعاره می تواند به صورت دقیق بیانگر احساس یک فرد باشد، و همچنین ممکن است .
که یک استعاره کاملا اشتباه باشد و منجر به وخیم تر شدن وضعیت فرد شود.
به همین دلیل پروسه مدل سازی نمادین می تواند مفید باشد و نقش موثری در درمان فرد.
یا وخیم تر شدن اوضاع فرد داشته باشد. درمانگر ها به افراد کمک می کنند.
تا استعاره ها را بشناسند و مفید یا غیر مفید بودن آن را شناسایی کنند.
مدل سازی نمادین
مدل سازی نمادین شامل سه جزء اصلی می باشد:
استعاره اتوژنیک (خود زاد). اتوژنیک به معنای “تولید خود به خودی” می باشد.
و در این مورد، استعاره اتوژنیک به یک استعاره ای اشاره دارد.
که توسط فرد مراجعه کننده استفاده می شود و به درمان کلی وی منجر می شود.
برای مثال زنی که فورا تسلیم می شود و از کار خودش دست بر می دارد.
ممکن است این فرآیند را به صورت زیر بگوید: “من فقط حس می کنم.
که ترجیح بدهم ماشین را در پارکینگ نگه دارم .
به جای اینکه رانندگی کنم و با خطر تصادف مواجه باشم”.
مطالب و مقالات سایت ” مشاوره خانواده” توسط تیم تخصصی مشاوران و روانشناسان تهیه و پشتیبانی شده است.
اصول مدل سازی
مدل سازی به فرد این اجازه را می دهد تا یک بیان منظمی در مورد واکنشی که می خواهند.
نسبت به موقعیت ها یا ریسک های مختلف داشته باشند، ارائه دهد.
به عبارت دیگر، مدل سازی نمادین از نوعی مدل سازی استفاده می کند.
که به افراد کمک کند تا پروسه و فعالیت های خود را برنامه ریزی کنند.
درمانگر به استعاره های زبانی گوش نمی کند و فقط به تمامی استعاره های غیر زبانی گوش می دهد.
این استعاره ها عبارت از روش هایی هستند که فرد با استفاده از آن ادراکات خود را تنظیم می کند .
در برخی مواقع، زمانی که استعاره به صورت کامل ایجاد شد، مدل سازی می تواند .
در مشخص کردن جایی که فرد آسیب دیده است، مفید باشد.
برای مثال، فرد استعاره زیر را به اشتراک می گذارد:
“احساس می کنم که روی تردمیل هستم: همیشه می دَوَد ولی به هیچ جایی نمی رسد”.
درمانگر می تواند به وی کمک کند و یک مدل برای وی تعیین کند.
تا وی در زندگی روزمره خود انجام دهد و باعث شود که درک وی مطابق با مدل جدید باشد.
زبان مدل سازی نمادین
یک بار که استعاره خودش را بیان می کند، درمانگر ها از زبان و گفتار صریح استفاده می کنند تا به کمک کنند.
که استعاره فرد، بدون صدمه دیدن و از بین رفتن آن استعاره ها پیشرفت کند.
درمانگر سوالاتی را از فرد می پرسد که هیچ تاثیری بر روی استعاره ندارد .
ولی مفهوم سازی خود فرد را در مورد استعاره پیشرفت می دهد.
سوالات زبان صریح با هدف تشویق افراد به کشف کردن معنای نمادین استعاره ها برای خودشان طراحی می شود.
برای مثال، در زمانی که فرد درمانجو می گوید که “چیزهای زیادی روی بشقاب من است”.
درمانگر می تواند با گفتن این عبارت واکنش دهد که “چیزهای زیادی در بشقاب شما است.
چه چیزهایی در بشقاب شما است؟” درمانگر از کلمات خود فرد استفاده می کند.
تا معنای عکس استعاره را نشان دهد و بعد از آن بدون هیچ نوع تاثیر گذاری.
بر روی جواب در مورد جزئیات بیشتر سوالاتی می پرسد.
این مولفه ها می توانند همراه با هم یا به صورت مجزا مورد استفاده قرار گیرند.
علاوه بر آن، پروسه مدل سازی نمادین می تواند برای مدل سازی استراتژی های موفق.
تسهیل رشد و تغییر و یا ایجاد استعاره های جدید به کار گرفته شود.
تاریخچه مدل سازی نمادین
مدل سازی نمادین توسط روان درمانگر هایی به اسم جیمز لاولی[1] و پنی تامپکینز[2] .
و از طریق همکاری آنها با موسس روش زبان صریح و یک روان درمانگر به اسم دوید گروو[3] معرفی شد.
لاولی و تامپکینز که هر دو به برنامه نویسی عصبی – زبانی (NLP) علاقمند بودند.
در طول دوره آموزشی سطح اولیه NLP و در سال 1991 با هم ملاقات داشتند.
NLP بر هر دو این افراد تاثیر گذاشت و تفکرات آنها را در حد قابل توجهی تغییر داد .
و این امر منجر به معرفی و توسعه روش درمانی مدل سازی نمادین شد.
NLP شامل یک فرآیندی می باشد که الگوهای درونی افراد را بررسی می کند .
الگوهای درونی مدل سازی
و از کارکرد فرد شروع می شود و به برنامه ریزی مجدد هر چیزی که مشکل زا می باشد، منتهی می شود.
لاولی و تامپکینز در سال 1993 و در یکی از جلسات اثبات علمی گروو با او آشنا شدند.
لاولی و تامپکینز به کاری که روش درمانی استعاره ای گروو در مورد قربانیان آسیب دیده می کرد.
علاقمند شدند و شروع به مطالعه در این زمینه کردند. کار مدل سازی و استعاره ای آنها با هم ترکیب شد.
و در اواسط دهه 1990 آنها شروع به کاری کردند .
که در زمان کنونی به اسم پروژه مدل سازی 5 ساله دوید گروو و کار درمانی وی شناخته می شود.
این پروژه باعث شد که آنها روش مدل سازی نمادین را توسعه دهند. ادامه مطلب
https://xn----ymcba7aijw6mqahgeg.com/wp-content/uploads/2018/07/مدل-سازی-نمادین-1.png538866روانشناسhttps://xn----ymcba7aijw6mqahgeg.com/wp-content/uploads/2019/12/favorite-icon-23-1-300x300.pngروانشناس2018-07-25 06:59:092021-12-06 12:29:00مدل سازی نمادین
نظریه روانشناسی ساختار گرایی، که نظریه مربوط به روش درمانی ساختار گرا بر مبنایی آن ایجاد شده است، به درک فرد از حقیقت و واقعیت تمرکز کرده و تاکید دارد که به جای کشف معنای زندگی، این معنا باید از طریق تجربیات صورت گرفته شکل بگیرد.
در زمینه های روان شناسی بالینی، نظریه های ساختار گرا بر مشارکت فعال فرد درمانجو برای ایجاد تغییر تاکید می کند.
افراد عامل تغییرات خودشان هستند و درمان، کار و وظیفه خود این افراد است و چیزی نیست که به راحتی “دریافت کنند”.
شناخت ساختار گرایی
تاثیرات ساختار گرایی
نقش درمانگر ساختار گرا
رهیافت ساختار گرایی چه مشکلاتی را تشخیص می دهد؟
نگرانی ها و محدودیت ها
شناخت ساختار گرایی در مشاوره
نظریه روانشناسی ساختار گرایی محدود به یک حوزه خاص درمانی نمی باشد بلکه در حالت کلی، تاثیر قابل توجهی در زمینه روان شناسی داشته است.
بر اساس عقیده طرفداران ساختار گرایی، این مدل یک رهیافت جدید و یا متفاوت نمی باشد، بلکه یک چشم انداز و دیدگاهی در رابطه با نحوه ارتباط روش های مختلف و همچنین نحوه تفسیر آنها، با توجه به دانش مربوط به انسان می باشد.
به طور خاص، هدف ساختار گرایی دست یابی به معنا و روش های دید مختلفی است که افراد دارند. ساختار گرایی تلاش دارد تا از طریق تحقیقات به این اهداف دست یابد.
ایده مبنایی در نظریه ساختار گرایی این است که واقعیت ایجاد شده است و کشف نشده است (یعنی از قبل وجود داشته است و بشر هیچ مورد جدیدی به وجود نیاورده است).
این نظریه مدعی است که هیچ نوع دیدگاه هدفمند و معقول در رابطه با دنیا وجود ندارد.
در مقابل، هر فردی خودش یک دیدگاه خاصی نسبت به دنیا دارد و این دیدگاه ها بر اساس تجربیات منحصر به فرد ایجاد می شود.
موضوعات مهم در زمینه ساختار گرایی شامل نظم، حس موجود نسبت به خود و عامل فعال می باشند.
به واسطه نیاز به نظم، افراد یک سری الگو هایی پیدا می کنند و ابزاری می سازند تا دنیا را به نحوی سازمان دهی کنند که به راحتی قابل شناخت باشد.
رابطه یک فرد با خودش یک عامل مهمی می باشد، ولی در هنگامی که این رابطه تحت تاثیر تجارب شخصی و یا تعامل با افراد دیگر قرار گیرد، رابطه مذکور قابل تغییر و انعطاف پذیر می باشد.
افراد در زندگی خود عامل ها و فاکتورهای مهمی هستند.
هر چند که برخی از موارد در خارج از حوزه کنترل افراد قرار دارند، ولی افزایش شناخت هر فرد نسبت به دنیا، بستگی به خود شخصی دارد که در نهایت وی مزایای مربوط به بهزیستی را انتخاب می کند.
تاثیر ساختار گرایی روانشناسی
رهیافت های درمانی که از ایده های ساختار گرایی استفاده می کنند، معمولا شامل شناسایی مواردی از قبیل نحوه دید افراد نسبت به تجارب، تایید تاثیر گذاری افکار و عقاید بر احساسات و تشویق افراد درمانجو ( از طرف فرد درمانگر)، برای داشتن یک حضور فعال در فرآیند تغییر می باشد.
در این روش درمانی تاکید ویژه ای بر روی رهیافت های مشارکتی درمانی صورت می گیرد.
رهیافت مشارکتی درمانی عبارت از تعامل مشترک فرد درمانگر و درمانجو برای کمک به ایجاد تغییرات مثبت در افراد می باشد.
نظریه روانشناسی ساختار گرایی در روش های درمانی مختلف دارای تاثیرات قابل ملاحظه ای می باشد.
برخی از این روش ها از نظر مشاروه خانواده عبارتند از رهیافت های درمانی بشر دوستانه، تمرکز کننده بر شخص، رفتاری شناختی، دیالکتیکی و وجودی. روان شناسی که جئورج کلی خودش شخصا ایجاد کرد، یکی از اولین رهیافت هایی بود که در کامل کردن نظریه ساختار گرایی نقش داشته است.
این رهیافت که در میانه دهه 1950 طرفداران زیادی داشت، یک رهیافت است که فرد را به عنوان عالم و دانشمند در نظر می گیرد و بر اساس این ایده شکل گرفته است که افراد برای پیش بینی رفتارهای دیگران، از ساختارهای شخصی خودشان (یعنی از فرضیات و نظریه های یکسان در مورد سایر افراد) استفاده می کنند.
به دلیل اینکه افراد به صورت یک عالِم رفتار می کنند، در زمانی که افراد تلاش می کنند تا در دوره های رفتاری یا زندگی روزمره، رفتارهای جدیدی داشته باشند و چشم اندازهای جدید را در نظر بگیرند، این ساختار ها به صورت مستمر آزمون شده و تغییر می یابند.
نقش نظریه پرداز ساختار گرا
در ساختار گرایی، فرد درمانجو به عنوان عامل تغییر در نظر گرفته می شود.
این نظریه به جای اینکه به عنوان یک مجموعه از تکنیک های درمانی در نظر گرفته شود، می تواند به صورت یک فلسفه در نظر گرفته شود.
به منظور سازماندهی و داشتن یک درکی از جهان، افراد تمایل دارند تا غیر از اتفاقات روزمره، یک سری مفاهیم و مصداق هایی را بسازند.
در اغلب موارد این امر منجر به ایجاد الگوهایی می شود که می تواند بر روی عواطف، تفکرات و رفتار ها تاثیر گذار بوده و تغییر آن یک مساله سخت و مشکل زایی می باشد.
درمانگران ساختار گرا، که به عنوان تسهیل کننده تغییرات و نه به عنوان رهبر نقش ایفا می کنند، به افراد درمانجو می توانند کمک کنند تا افراد درمانجو الگوها را بشناسند و برای ایجاد تغییرات، این الگو ها را تغییر دهند.
ایده مبنایی مربوط به نظریه روانشناسی ساختار گرایی این است که واقعیت ایجاد شده است و کشف نشده است.
درمانگران ساختار گرا، بر این عقیده هستند که انعطاف پذیری تمامی افراد، مبنایی برای توانایی افراد می باشند که بر اساس آن خودشان را دوباره سازمان دهی می کنند.
معمولا این درمان گر ها بر نحوه دقیق استفاده فرد از تجربیات خود برای بازگویی اتفاقات جاری توجه می کنند.
آنها بارها و بارها با فرد درمانجو همکاری می کنند تا یک زنجیره از اتفاقات را ایجاد کنند (اتفاق جدید – تفکر – و در نهایت واکنش به اتفاق) و با استفاده از آن، نحوه تاثیر گذاری این الگوها بر روی تفکرات ، عواطف و رفتار بر زندگی فرد، و همچنین نحوه ادامه یافتن آن در ادامه را پیدا کنند ، نظریه روانشناسی ساختار گرایی.
متخصصان ساختار گرایی می توانند تکنیک هایی از قبیل روزنامه نگاری، تجسم راهنمایی شده و حساسیت نسبت به تمرین استفاده کنند.
همچنین آنها می توانند به افراد درمانجو کمک کنند تا از تکنیک ظاهری سازی مشکلات، تکنیکی که اغلب موارد در داستان درمانی بکار گرفته می شود، استفاده کنند.
روابط زناشویی اصلی ترین بخش از همه ازدواج می باشد. چه می شود. سوالاتی که در این مطلب پاسخ داده شده است: چگونه رابطه خوبی داشته باشیم ارتباط مرد با همسرش بهبود روابط عاطفی با همسر تعداد دفعات رابطه زناشویی در هفته ارتباط موثر با همسر عوامل و موانع ارتباط صحیح با همسر روانشناسی بهبود […]