نوشته‌ها
راه های جلوگیری از غیبت کردن کودکان
راه های جلوگیری از غیبت کردن کودکان
یکی از رفتارهای نامناسبی که افراد چه کودک و چه بزرگسال می توانند داشته باشند، غیبت کردن است. رفتاری که هیچ کس دوست ندارد فرزندش به آن عادت کرده و در او پرورش یابد.
غیبت کردن در بین کودکان ۸ تا ۹ سال مساله رایجی است که اگر آن را در فرزندانتان درمان نکنید، می تواند باعث ایجاد برخی مسائل عاطفی و احساسی در آینده ی فرزندتان شود.
غیبت کردن کودکان
کودکان از سن ۸ تا ۹ سالگی برای اینکه بتوانند قدرت و غلبه بر دیگران را تجربه کنند، از این عادت استفاده می نمایند و اغلب برای اینکه شناخته تر و محبوب تر شوند، این کار را در دید عموم انجام می دهند. اما این عادت به مرور زمان ممکن است در آن ها بیشتر شود که این عادت می تواند منجر به تخریب شخصیت آن ها و ایجاد برخی مسائل ناخوشایند دیگر شود.
محققان دانشگاه وان دوک ، از ۶۰ دانش آموز دختر خواستند که به مدت ۱۵ دقیقه آزاد باشند و نتیجه ای که از این آزمایش بدست آمد نشان داد که هر یک از این دانش آموزان به طور میانگین در مورد ۲۴ نفر غیبت کرده اند. دو علت عمده که باعث ایجاد این رفتار در کودکان می شود و همچنین راه حل آن، در ادامه بیان خواهد شد.
تعریف از خود و حس محبوبیت
دلیل عمده ای که کودکان غیبت می کند، اول به خاطر تعریف کردن از خودشان است و بقیه غیبت ها نیز حرف هایی برای تخریب دوستانشان است، برای مثال می گویند “فلانی فکر می کند که همه چیز را می داند.”
وظیفه شما به عنوان والدین این است که به فرزند خود یاد دهید که شایعه پراکنی و یا غیبت کردن در مورد دوستانش و دیگران، در آینده ی نزدیک می تواند برای او و یا دوستانش آسیب زا باشد. شما با کمی گفت و گو با فرزند خود می توانید این عادت نامناسب و ناخوشایند را از بین ببرید و این کار بزرگ ترین لطف و محبت، در حق او است که می تواند از همان کودکی، جان او را نجات دهد.
هم چنین شما باید در مورد برخی مشکلات و مسائل که فرزندتان نباید در مورد آن ها با هیچکسی صحبت کند، چه برای دیگران پیش آمده باشد و چه برای خودش، با او صحبت کنید؛ به طور مثال مساله های عاطفی و احساسی مربوط به خانواده مثل طلاق، یا به دروغ چیزی درمورد کسی گفتن و یا مساله ای مثل تقلب.
آموزش مهارت تصمیم گیری به کودکان ( چند راهکار هوشمندانه)
آموزش مهارت تصمیم گیری به کودکان ( چند راهکار هوشمندانه)
یکی از مهم ترین چیز هایی که والدین باید بیاموزند آموزش مهارت تصمیم گیری به کودکان می باشد، در صورتی که فرزندان با این مهارت به خوبی آشنا شوند تصمیم های درستی را خواهند گرفت و راحت تر می توانند مسیر استقلال از خانواده را طی نمایند و در نتیجه انتخاب های بهتری خواهند داشت.
برای رسیدن به موفقیت باید انتخاب های درستی را انجام داد و به همین دلیل میزان موفقیت در بزرگسالی تا حد زیادی به میزان مهارت تصمیم گیری آموخته شده در کودکی مرتبط می باشد اما سوالی که باید در این جا به آن رسیدگی شود این است که چطور می توان مهارت تصمیم گیری را به کودک آموزش داد؟ در صورتی که این سوال ذهن شما را به خود مشغول کرده است می توانید این مقاله را مورد مطالعه قرار دهید تا راهکارهایی که باعث افزایش مهارت تصمیم گیری به کودک می شود را یاد بگیرید و هم چنین برای این که بهترین شیوه را برای پرورش فرزندتان در نظر بگیرید می توانید از مشاور کودک کمک بخواهید.
آموزش مهارت تصمیم گیری به کودکان، چرا کودکان به این مهارت نیاز دارند؟
یکی از مهم ترین مهارت های شناختی در انسان، تصمیم گیری می باشد، ما از لحظه ای که بیدار می شویم تا لحظه ای که می خواهیم بخوابیم در سطوح مختلف در حال تصمیم گیری می باشیم، حتی ممکن است نسبت به بسیاری از آن ها آگاهی نداشته باشیم، برای نمونه مواردی مانند این که چه غذایی بخورم یا چه لباسی بپوشم نمونه هایی از تصمیم گیری در سطح پایین می باشد، اما تصمیم هایی در مورد این که چه شغلی را انتخاب کنیم یا چه علاقه مندی هایی را دنبال کنیم نیاز به مهارت تصمیم گیری در سطوح بالاتری دارد.
باید به این نکته توجه داشته باشید که این مهارت ها به خودی خود ارتقا پیدا نمی کنند و برای این که کودک به شخصیت مصمم برسد نیازمند آموزش ها، حمایت ها و تقویت والدین خود می باشد، بسیاری از پدر و مادر بدون هیچ قصد و قرضی دوست دارند که همه مسئولیت های فرزندشان را بر عهده بگیرند و هدف آن ها از این کار دلسوزی می باشد اما آن ها اگر مراقبت های افراطی داشته باشند به صورت غیر مستقیم این پیام را به فرزندشان انتقال می دهند که به تنهایی از پس کارهای خود بر نمی آید و برای این که کارهای خود را به درستی انجام دهد نیاز به کمک پدر و مادرش دارد، این مسئله در بزرگسالی مشکلاتی برای فرد به وجود می آورد و باعث می شود تا فرد شخصیتی وابسته داشته باشد.
به همین دلیل بسیار اهمیت دارد تا از همان کودکی رفتارهای مستقلانه فرزندتان را مورد تشویق قرار دهید و به نشان دهید که با تلاش و تمرین کردن می تواند اعتماد به نفس خود را افزایش دهد و فردی قابل اعتماد و موفق شود.
آموزش مهارت تصمیم گیری به کودکان، چند راهکار علمی
به طور کلی آموزش دادن مهارت های زندگی به کودکان موضوع بسیار مهمی می باشد که فرد باید در این زمینه کتاب های مربوطه را مورد مطالعه قرار دهید و با کمک مشاوران و متخصصان می تواند این مطالب را فرا بگیرید، برای این که تصمیم های درستی بگیرند باید آموزش های لازم را دریافت کنند و در موقعیت های مختلف زندگی با شرایط رو به رو شده وتمرین های لازم را برای یادگیری داشته باشند.
در ادامه این مقاله تکنیک هایی بیان شده است که به شما کمک می کند آموزش های لازم را به فرزندتان بدهید تا این مهارت را به خوبی فرا بگیرد.
گزینه های مختلف را پیش روی کودک قرار دهید
برای این که انتخاب و تصمیم گیری برای فرزندتان راحت تر شود و این فرایند را زود تر یاد بگیرد بهتر است در تصمیم گیری برای او چند گزینه را ایجاد کنید و از او بخواهید تا یکی از آن ها را انتخاب کند، برای مثال کودکان از دو سالگی تمایل دارند که در بعضی مسائل مستقل باشند و احتمال دارد بخواهند همه کارها را خودشان انجام دهند به طور مثال دوست دارند لباس هایی که می خواهند بیرون بپوشند را خودشان انتخاب کنند، در این شرایط شما نباید مانع او شوید بلکه باید چند دست لباس مناسب را پیش روی او قرار دهید و از او بخواهید تا خودش یکی از آن ها را انتخاب کند.
الزامات را مشخص کنید
بسیار مهم است تا در جریان تصمیم گیری درست با فرزندتان به گفتگو بنشینید و الزامات هر تصمیم را به درستی با او در میان بگذارید به عنوان مثال اگر در یک روز سرد می خواهید به بیرون بروید و فرزندتان اصرار دارد که خودش لباسش را انتخاب کند بدون این که مانع او شوید و مستقیما با او مخالفت کنید به او بگویید که خودش می تواند انتخاب کند و تنها باید تلاش کنید تا از بین گزینه ها گرمترین لباس را پیدا کند و آن را به شما نشان دهد.
در واقع در این مثال الزام گرم بودن لباس باعث می شود تا یک فرایند گفت و گوی صمیمانه یا یک بازی شکل گیرد و به کودکتان کمک می کند تا از طریق بازی با روش تصمیم گیری آشنا شود.
سناریوی بدترین وضعیت را بچینید
هر تصمیمی که می گیریم با مزایا و معایبی رو به رو خواهد بود اما آن چه در انتخاب درست به ما کمک می کند این است که بدانیم در بدترین حالت چه اتفاقی ممکن است رخ دهد برای آن که مهارت تصمیم گیری را به کودک آموزش دهید باید این مسئله را در نظر بگیرید و به آن توجه داشته باشید.
از کودک تان بپرسید که بدترین انتخاب و تصمیم برای او چه چیزی می باشد و در صورتی که آن را انجام دهد با چه اتفاقاتی رو به رو خواهد شد، در صورتی که بتوانیم مهارت آینده نگری را کودک تقویت کنیم خواهیم توانست مهارت تصمیم گیری را در آن ها تقویت کرده تا به خوبی آن را یاد بگیرند.
آموزش مهارت تصمیم گیری به کودکان، بررسی همه جوانب
برای این که تصمیم درستی بگیرید باید همه جوانب را در نظر بگیرید و کفه ترازو را به سمتی که سنگین تر می باشد را انتخاب کنید و با توجه به شناخت جوانب منفی و مثبت باید گزینه ای را انتخاب کنید که بیشترین مزایا را دارد، این مسئله در ابتدا ساده به نظر می رشد اما بسیاری از بزرگسالان نمی توانند این مسئله را به خوبی حل و فصل کنند و با مشکلاتی رو به رو می شوند.
برای کودکی که به مدرسه می رود و خواندن و نوشتن را به خوبی یاد گرفته است می توانید لیستی تهیه نمایید و به کمک یکدیگر مزایا و معایب را بنویسید در این حالت کودک می تواند مشارکت خوبی داشته باشد و همه جوانب موضوع را به درستی حدس بزند و در صورتی که با گزینه ای رو به رو شد که مزایا آن بیشتر از معایبش بود آن را انتخاب کند.
برای کودک ملاک های بسیار بالا تعیین نکنید
ملاک هایی که برای تصمیم گیری فرزندتان در نظر می گیرید در تقویت و یا تضعیف مهارت های او تاثیر بسزایی دارد، برخی از والدین روحیه کمال گرایانه دارند و به همین دلیل برای هر تصمیمی بهترین و عالی ترین معیار ها را در نظر می گیرند و با این رفتارشان، این پیام را به فرزندشان انتقال می دهند که او باید در انجام هر کاری بهترین باشد، این مشکل شاید اضطراب و استرس زیادی را برای کودک به وجود آورد و باعث شکل گیری کمال گرایی در او شود.
در این حالت فرزند شما فکر می کند که برای رسیدن به معیارهای تعیین شده از طرف شما با مشکلاتی رو به رو می باشد و نمی تواند به خوبی از پس آن ها بر آِید و هم چنین او احساس ناتوانی کرده و نمی تواند در تصمیم گیری اش جدی و قاطع باشد و به همین دلیل بسیار مهم می باشد که والدین هنگامی که می خواهند کودک را در گرفتن تصمیم راهنمایی کنند واقع بین باشند و توانایی کودکشان را در نظر بگیرند و بر اساس توانایی اش بگذارند تصمیماتی را بگیرد.
چه کار والدین باعث بیش ترین آسیب به کودکان می شود| نکات مهم تربیت فرزند
در مقاله های قبل، بارها در مورد اهمیت تربیت فرزندان صحبت کرده ایم و تاثیر رفتار والدین بر کودک را از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار داده ایم. تاثیر زیاد رفتار و گفتار والدین بر فرزندان، از کسی پوشیده نیست. برای اینکه فرزندان بتوانند آینده خود را بسازند و افکار و رفتار خود را مدیریت کنند، باید قوی و آماده تربیت شده باشند.
پرورش و تربیت فرزندان کار بسیار سختی است که باید در مورد آن محتاط بود، والدین علاوه بر کارهایی که باید برای تربیت کودک خود انجام دهند، یک سری نبایدها نیز دارند که باید از آن آگاهی پیدا کنند و به آن پایبند بمانند. در این مقاله ما به بیان این نبایدهای رفتاری والدین، خواهیم پرداخت.
ابراز عشق و محبت به فرزندتان را فراموش نکنید
برخی گمان می کنند که اگر به فرزند خود ابراز محبت کنند و به او بگویند که دوستش دارند، فرزندشان لوس بار می آید، یا برخی از والدین انقدر درگیر کار و برنامه های روزمره خود می شوند که محبت کردن به فرزند خود را فراموش می کنند، گروهی از والدین نیز تصور می کنند که با انجام وظایف والدی و رفع نیازهای مادی کودک، محبت خود را به کودک ابراز کرده اند، اما باید گفت که ابراز محبت به کودکان باید اختصاصی صورت گیرد. این نکته را نباید فراموش کرد که کودکان تشنه محبت هستند و مهم ترین منبعی که باید از آن محبت دریافت کنند والدین آن ها هستند. در نتیجه باید به کودک خود بگویید که دوستش دارید.
نباید با انتقاد کلامی منظورتان را برسانید.
معمولا بیان یک اعتراض یا انتقاد کردن بسیار آسان تر از این است که به صورت عملی منظور خود را برسانید، اما این کار برخی اوقات کارآمد نیست. بهتر است زمانی که کودک شما کار بدی کرده است، به جای اینکه بگویید این کار بد است، از او انتقاد کنید و یا سرزنشش کنید، به او بگویید که این رفتارش برایتان قابل قبول نیست و راه کارهایی عملی به او پیشنهاد کنید تا رفتارش را اصلاح کند.
از گفتن « نه » به کودکتان نترسید
زمانی که لازم است باید بتوانید به کودک خود “نه” بگویید، حتی اگر ساعتی با شما قهر کند یا بداخلاقی کند، نباید از حرف خود کوتاه بیاید، در این صورت کودک شما متوجه می شود زمانی که شما نه می گویید، حتما دلیلی دارید و پای حرف خود نیز هستید. این کار را باید حتما انجام دهید حتی اگر منجر به جیغ کشیدن و گریه کردن او شود، بالاخره می فهمد که با این کار نمی تواند نظر شما را عوض کند و دیگر از این ترفند برای رسیدن به خواسته هایش استفاده نخواهد کرد.
کودکتان را بچه های دیگر مقایسه نکنید
مقایسه کردن کودکان معمولا با هدف تحریک آن ها برای بهتر شدن انجام می شود، اما این کار نتیجه برعکس دارد. مقایسه کردن کودک با دیگران فقط باعث احساس حقارت در کودک شده و اعتماد به نفسش را خدشه دار می کند. بسیاری از والدین مدام از این روش استفاده می کنند و حتی وقتی می بینند این کار نتیجه عکس دارد نیز دست از کار خود بر نمی دارند. برای ترک این عادت غلط باید بپذیرید که فرزند شما یک شخص مستقل و آزاد است که سبک زندگی و راه رشد مختص به خود را دارد. پس، از مقایسه کردن فرزندتان با دیگران، حتی خواهر و برادر خودش، به شدت بپرهیزید.
کودک خود را در جمع تحقیر نکنید
برخی والدین تصور می کنند که تحقیر کودک خود و آزارهای کلامی، یک روش تربیتی درست و کارآمد است و از این طریق می توان به کودک اشتباهاتش را فهماند. اما در حقیقت این روش یکی از بدترین روش های تربیتی است که آثار مخرب زیادی بر کودک می گذارد و باعث بروز پیامدهایی ناگوار در بزرگسالی می شود. اگر این کار در حضور دیگران و در جمع صورت گیرد، اثرات منفی آن چندین برابر خواهد بود. اگر کودک شما در جمع یا مکان شلوغ، اشتباه یا رفتار بدی مرتکب شد، بهتر است برای اینکه به او بفهمانید که کارش اشتباه است به جای تحقیر کردن او در آن جمع، به طور خصوصی و در خلوت با او در مورد رفتار اشتباهش صحبت کنید و یا به او تذکر دهید.
بیش از حد،سخت گیری نکنید
بعضی از والدین، سخت گیری را به عنوان روش تربیتی کودک خود انتخاب می کنند و تصور می کند که این روش بهترین روش بوده و تضمین کننده موفقیت کودکان در آینده است. برخی والدین نیز در سخت گیری بسیار افراطی رفتار می کنند و این نکته را فراموش می کنند که هر کودک به طور طبیعی به آزادی و استقلال عمل تمایل دارد. باید دانست که سخت گیری افراطی روح آزادی کودک را از بین می برد و او گمان می کند که مستقل بودن و آزادیِ عمل امری نامطلوب است. این کار اعتماد به نفس کودک را دچار مشکل کرده و احتمال موفقیت فرزند شما، در دنیای پر از رقابت امروز را کاهش می دهد.
بهتر است اگر کودک شما کاری می کند که نتیجه بد و خطرناکی ندارد و خشن و پرخطر نیست، با او مخالفت نکنید. این روند یادگیری کودکان است.
بغل کردن کودکتان را فراموش نکنید
ارتباط کودک با والدین از همان بدو تولد نقش زیادی در شکل گیری هیجانات و شخصیت کودک دارد. در واقع کودک هنگام تولد وارد دنیای بیگانه‌ای می‌شود که با در آغوش گرفتنش توسط مادر، نوعی امنیت و آرامش به او باز می گردد. تحقیقات نشان می دهد که کودکانی که در لحظه تولد در آغوش مادر قرار داده شده اند نسبت به آن هایی که از مادر دور نگه داشته شده اند، احساس امنیت عاطفی بیش تر در درازمدت نشان می دهند.
هر چقدر تماس والدین به خصوص تماس فیزیکی مثل نوازش کردن و بغل کردن با کودک بیش تر باشد، احساس دلبستگی ایمن و امنیت درون کودک به نحو بهتری شکل می گیرد.
از طرفی مطالعات نشان می دهد، والدینی که با کودک خود ارتباط عاطفی و فیزیکی مانند بغل کردن و نوازش کردن دارند، کمتر دچار عصبانیت و خشم می شوند. در نتیجه بغل کردن نه تنها برای کودک، بلکه برای والدینش نیز لذت بخش و مفید است. بهتر است به طور مداوم فرزند خود را در آغوش بگیرید حتی اگر او بزرگ شده است.
به هیچ وجه از شنیدن حرف های کودکتان غافل نشوید
در دنیای شلوغ و پر از مشکلات امروز، نباید فرزند خود را فراموش کنید، زمانی را به حرف زدن با او و شنیدن حرف هایش اختصاص دهید، زیرا ممکن است بخواهد که چیزهای مهمی برای شما تعریف کند. زمانی که کودکان در حال تعریف مساله ای برای شما است باید به حرف او به طور فعال گوش دهید، بگذارید او حرفش را بزند و در مورد حرفش نظر بدهید تا بداند که به همه حرفایش گوش داده اید. در این زمان ها بهتر است شنونده قوی و گوینده ضعیفی باشید.
در ایجاد قانون برای خانواده و قاطعیت در مورد آن ها کوتاهی نکنید
هیچکس بی نظمی را دوست ندارد زیرا در این شرایط، احساس هرج و مرج و درماندگی خواهد کرد. در خانواده نیز وضع قانون و ایجاد محدودیت ها برای ایجاد نظم و هماهنگی در زندگی و روابط بین اعضای خانواده لازم است. رعایت این مقررات نیز باعث ایجاد آرامش درونی می گردد. قانون و محدودیت های لازم، باید بر اساس سن و نیاز اعضای خانواده وضع شود. کودکان نیز شامل این قانون می شوند و باید برای آن ها نیز محدودیت گذاشت و قوانینی وضع کرد، برای مثال باید برای ساعت خواب کودک قانونی بگذارید، یا بچه ها باید وسایل مورد نیاز برای مدرسه خود را از شب آماده کنند، و یا زمانی را برای انجام تکالیف در نظر بگیرند.
لازم است در مورد این محدودیت ها رفتاری قاطعانه و در عین مهربان داشته باشید.
فراموش نکنید، به حریم خصوصی کودکتان احترام بگذارید
کودکان نیز مانند بزرگسالان، دوست دارند حریم خصوصی داشته باشند. بهتر است به فرزندتان فضایی اختصاص دهید و به حریم آن نیز احترام بگذارید و از دور مراقبشان باشید.
به جای آن ها انتخاب نکنید
یکی از مسائلی که باعث افزایش اعتماد به نفس و حس مسئولیت پذیری در کودک می شود، دادن حق انتخاب به او می باشد. زیرا کودک متوجه می شود که نظر و انتخاب او مهم است، از طرفی یاد می گیرد با توجه عواقب هر انتخابی، دست به گزینش بزند و مسئولیت آن را نیز بپذیرد. به کودک خود حق انتخاب بدهید، اما می توانید گزینه های پیشنهادی را خصوصا برای بچه های کوچک تر محدود کنید، تا انتخاب برایشان آسان تر شود.
کارهای فرزندتان را شما انجام ندهید
شاید گاهی سپردن کارها به کودک سخت باشد، چون ممکن است روند انجام آن طولانی شود. اما این نباید باعث شود که شما همیشه کارهای او را انجام دهید. بهتر است کودک کارهایش را خودش انجام دهد و گاهی لازم است شما در برابر اصرار کودک برای اینکه کار را به شما بسپارد مقاومت کنید، تا او خود کارهایش را انجام دهد. این گونه کودک شما مسئولیت پذیرتر شده و خود را برای زندگی در آینده آماده می کند.
فراموش نکنید که برای کودکتان وقت بگذارید
باید زمانی را به طور مستمر و روزانه به کودک خود اختصاص دهید، هرچقدر که پرمشغله و درگیر باشید. صرف زمان با فرزندتان برای هر دوی شما لازم و عالی است. یه پیشنهاد این است که در روز 20 دقیقه برای انجام هر کاری که فرزندتان می خواهد با شما انجام دهد، اختصاص دهید.
از صحبت کردن زودهنگام در مورد مسائل با فرزندتان اجتناب کنید
باید اجازه دهید، صحبت کردن درباره هر موضوعی در زمان و شرایط مناسب آن صورت گیرد. برای مثال زمانی در مورد مواد مخدر و اعتیاد صحبت کنید که فرزندتان در مورد آن ها سوال می کند و یا به راهنمایی شما نیاز دارد. در این زمان باید با آن ها صحبت کنید و حرف های او را نیز بشنوید. در غیر این صورت مطرح کردن آن زود و نامناسب است.
همیشه به جای فرزندتان تصمیم گیری نکنید
والدین می توانند برای کودک خود تصمیم بگیرند، اما این کار نباید همیشگی و مداوم باشد، باید به فرزندتان اجازه دهید تا تصمیم بگیرند. زیرا فقط در این صورت است که آن ها یاد می گیرند که چگونه تصمیم بگیرند و عواقب تصمیم خود را نیز پذیرند.
از پدر و مادر بودن نترسید
درست است برای ایجاد ارتباط سالم و موثر باید با فرزند خود دوست باشید، اما این نباید باعث شود که شما جایگاه خود به عنوان والدین را فراموش کنید. زیرا چیزی که آن ها نیاز دارند والدین خوبی است که می توانند الگوی مناسبی برای آن ها باشند؛ در نتیجه شما باید نقش خود در جایگاه والدین را به خوبی ایفا کنید.
کودک خود را مجبور به یادگیری هر فعالیتی نکنید
برخی والدین زمان های خارج از مدرسه فرزندشان را با کلاس های مختلف پر می کند، اما این کار اشتباه است، زیرا مدرسه رفتن به اندازه کافی وقت کودک را پر می کند و او به زمانی برای بازی کردن و استراحت هم نیاز دارد. اگر می خواهید فرزندتان را در کلاس خاصی ثبت نام کنید، حتما باید نظر او را بپرسید و بفهمید که او تمایلی به شرکت در این کلاس دارد یا نه، اگر او علاقه ای به آن نشان نداد هرگز نباید او را مجبور به شرکت در آن کلاس کنید.
خود را با والدین دیگر مقایسه نکنید
پدر و مادری وظیفه بسیار سختی است، اگر بخواهید خود را با دیگران مقایسه کنید اوضاع کمی پیچیده می شود. بهتر است که خودتان باشید و برای تصمیم گیری در مورد فرزندتان به غرایز خود اعتماد کنید. شما می توانید از کسانی که تجربه دارند کمک و مشورت بگیرید، اما در نهایت باید کاری که می دانید بهتر است انجام دهید، زیرا هیچ کسی به اندازه شما نسبت به فرزندتان شناخت ندارد.
غر نزنید
اگر کودک شما درخواستی که دارید را سریعا انجام نداد، نباید به او غر بزنید، در عوض زمان هایی که خلاف این کار را انجام داد می توانید او را تشویق کنید و از او تعریف کنید، این گونه کودک شما تشویق می شود که به درخواست های شما پاسخ دهد.
از کوره در نروید
اکثر کودکان به طور طبیعی به درخواست یا دستوری که با ملایمت مطرح شود، پاسخ بهتری می دهند. زمانی که می خواهید به کودک خود چیزی بگویید و یا از او درخواستی دارید باید آن را با ملایمت به او بگویید به جای آن که با عصبانیت و تشر برخورد کنید. اگر فرزندتان مرتکب اشتباهی شد نیز نباید از کوره در بروید، بلکه با حفظ خونسردی می توانید او را متوجه اشتباهش کنید. این نوع برخورد ملایم اثربخشی بیشتری خواهد داشت.
از خواندن کتاب برای فرزند خود دست نکشید
برای این که کودک شما به مطالعه علاقه مند شود، بهتر است برای او کتاب بخوانید. نباید کتاب خواندن برای او را متوقف کنید، می توانید موقع خوابیدن برای او داستان بخوانید یا این کار را به نوبت انجام دهید، یعنی گاهی شما برای او داستان بخوانید و گاهی اجازه دهید او برای شما داستان بخواند.
فراموش نکنید که با کودک تان بخندید
مشکلات روزمره و درگیری های والدین با مسائل کاری و بیرونی نباید باعث کسل بودن و بداخلاقی آن ها در مواجهه با کودک شود. گاهی سخت است که بتوانید بخندید اما برای حفظ سلامت روانی کودکتان باید این کار را انجام دهید. با هم و از ته دل بخندید و قهقهه بزنید.
از عذرخواهی کردن نترسید
زمانی که اشتباهی مرتکب می شوید باید عذرخواهی کنید و از آن نترسید. با این کار فرزند شما یاد می گیرد که هر کسی که اشتباهی مرتکب می شود، باید شجاعت عذرخواهی کردن داشته باشد. شما با عذرخواهی کردن و ابراز پشیمانی هنگامی که کاری اشتباهی انجام داده اید، این رفتار پسندیده را نیز به او می آموزید.
هرگز کودک را تهدید نکنید
زمانی که برای کار اشتباهی که کودکتان انجام می دهد او را تهدید به تنبیه می کنید، باید بدانید که با تکرار این تهدیدات و عمل نکردن به آن، به فرزند خود این پیام را می دهید که می تواند بدون تنبیه شدن به کارش ادامه دهد. برای اینکه کودک شما دست از انجام کار اشتباه یا بدرفتاری خود بردارد، بهتر است اول به او هشدار دهید، اگر این کار را تکرار کرد فرصت مجدد به او بدهید، در صورت تکرار دوباره، بهتر است مدت کوتاهی از دور شوید.
خیلی به خود سخت نگیرید
همه والدین دوست دارند که نقش خود را کامل و بی نقص ایفا کنند، اما این در واقع اشتباه است. لازم نیست، برای اینکه والدین خوبی باشید، همه مهارت ها را بلد بوده و از پس هر کاری بر بیایید. چیزی که فرزندتان واقعا نیاز دارد این است که از زمان با هم بودنتان لذت ببرید.
رشد ذهنی آن ها را نادیده نگیرید
یکی از جنبه های مهم رشد کودکان، رشد ذهنی آن هاست که شامل توانایی های مختلف ذهنی مانند مانند درک، مشاهده، به یاد آوردن، فکر کردن، تصور کردن حل مشکلات و رشد هوش و همچنین یادگیری زبان می شود. روند رشد ذهنی، درست از لحظه تولد آغاز می شود و به مرور زمان و با رشد کودک، واکنش های مغزی نیز تغییر می کند. در شروع، این واکنش ها بسیار ساده هستند، اما به مرور منجر به فعالیت های ذهنی پیچیده ای خواهند شد.
طرز تفکر، مهارت های ارتباطی، شیوه رفتار همه تحت کنترل ذهن انجام می شود. اگر رشد ذهنی کامل و درست باشد، این گونه کارها نیز به درستی انجام می گیرند؛ وجود هر مشکلی در رشد ذهنی، باعث ایجاد مشکل هم در زندگی کودک و هم زندگی شما می شود، پس برای اینکه کودک شما بهترین نسخه خودش باشد باید از مغز و ذهن او مراقب کنید و به کودک خود نیز این را بیاموزید.
از به کار بردن صفات منفی برای فرزندتان بپرهیزید
هرگز از صفات منفی برای کودکان استفاده نکنید، زیرا این الفاظ برای آن ها درونی شده و آن ها شروع به باور کردن آن می کنند.. برای مثال نباید فرزند خود را خرابکار، دست و پا چلفتی، بدجنس و غیره خطاب کنید.
نظارت بر فرزندتان را فراموش نکنید
رشد بخشی از مغز انسان که مربوط به برنامه ریزی، کنترل تکانه ها و قضاوت کردن است، تا حدود 25 سالگی طول می کشد. در نتیجه مراقب از فرزندتان تا این سن لازم است. شما باید بدون دخالت کردن در کارهای او مراقبش باشید و بر کارهایش نظارت داشته باشید. لازم است بدانید او چه کار می کند و زمان خود را با چه کسانی می گذراند.
سلامت روانی فرزندتان را نادیده نگیرید
به طور متوسط 11 سال طول می کشد که بچه ها علائم بیماری روانی را بروز دهند، زیرا معمولا خانواده ها با علائم و نشانه های اختلال یا بیماری روحی مبارزه می کنند. نشانه های بیش فعالی، اضطراب، افسردگی که ممکن است در کودک ظهور کند نباید نادیده گرفته شود، زیرا مبارزه با این علائم یا نادیده گرفتن آن ها برای توانایی کودک در دوستی، موفقیت تحصیلی و زندگی تاثیرات منفی خواهد گذاشت.
سلامت روانی خود را نادیده نگیرید
این نکته را به یاد داشته باشید که شما برای تربیت فرزند سالم باید خودتان نیز سلامت باشید، از خود مراقبت کنید تا بتوانید به بهترین نسخه خودتان و بهترین والدین برای فرزندتان تبدیل شوید. اگر شما دچار یک بیماری روحی و روانی مانند اختلال دوقطبی، افسردگی، وسواس و غیره هستید، می تواند روی فرزندتان نیز اثر منفی گذاشته و زندگی او خراب کند. پس بهتر است این مسائل را نادیده نگیرید، از خود مراقبت کرده و برای درمان اقدام کنید.
منبع : چه کار والدین باعث بیش ترین آسیب به کودکان می شود| نکات مهم تربیت فرزند
قطع صحبت دیگران توسط کودک، علل و راهکارهای کاربردی
قطع صحبت دیگران توسط کودک، علل و راهکارهای کاربردی
قطع صحبت دیگران توسط کودک برای والدین اذیت کننده و آزار دهنده خواهد بود اما باید این مسئله را بدانیم که چه عواملی باعث می شود تا کودک بدون توجه به این که دیگران در حال حرف زدن هستند با انجام دادن رفتار یا صحبتی، حرف دیگران را قطع می کند.
در صورتی که کودک شما این رفتار را دارد نگران نباشید زیرا راهکارهای زیادی وجود دارد که می تواند این مشکل شما را حل کند، در ادامه این مقاله به بیان علل و راهکارهایی می پردازیم پس تا انتها این مطلب را مورد مطالعه قرار دهید.
علت قطع صحبت دیگران توسط کودک
کشف چیز های جدید از علل قطع صحبت دیگران توسط کودک
کودک عموما دوست دارد اطرافش را کشف کند و نمی تواند نسبت به این مساله بی تفاوت باشد و در این صورت تمایل دارد تا در مورد چیزهای جدید سوال بپرسد و ماهیت آن ها را شناسایی کند، به همین دلیل نمی تواند صبر کند و سوالاتی که در ذهنش به وجود آمده است را می خواهد بپرسد و ابهامات ذهنی خود را برطرف سازد.
نیاز برای جلب توجه از علل قطع صحبت دیگران توسط کودک
کودک دلش می خواهد تا به طور مداوم دیگران به او توجه کنند و دیگران را به سمت خود جلب کند و اگر دیگران به او بی توجهی کنند و به چیز دیگری معطوف باشند هراسان است، در نتیجه سعی می کند صحبت های دیگران را قطع کند تا توجه آن ها را جلب نماید.
فراموش کردن
عموما حافظه کوتاه مدت در میان کودکان قوی نمی باشد و به سرعت حرفی که می خواهند بزنند فراموش می کنند و به خاطر همین می ترسند مسئله ای که می خواهند بیان کنند از یادشان برود و صبر کردن را از یاد می برند و حرف دیگران را قطع می کنند.
نداشتن درک صحیح از امور مهم
کودکان از این که بعضی از امور بسیار مهم است درک صحیحی ندارند و فکر می کنند که هیچ چیز مانند حرف آن ها مهم نمی باشد و همیشه خودشان را مرکز توجه قرار می دهند و به خودشان اهمیت می دهند و به همین دلیل به راحتی به خودشان اجازه می دهند تا حرف دیگران را قطع کنند.
هیجان از علل قطع صحبت دیگران توسط کودک
در بسیاری اوقات کودکان هیجان زیادی برای تعریف کردن و گفتن اتفاقات دارند و دوست دارند هر چه سریع تر حرف شان را بیان کنند و بازخورد دریافت نمایند و در نهایت هیجان آن ها باعث می شود تا حرف دیگران را قطع کنند.
راهکارهایی برای جلوگیری از قطع صحبت دیگران توسط کودک
نشان دهید که متوجه شدید کودک با شما کار دارد
در این حالت به کودک تان نشان دهید که متوجه شده اید که او با شما کار دارد و در این حالت او احساس نمی کند که نسبت به او بی توجه هستید و باید برای جلب توجه به میان صحبت شما بیاید و آن را قطع کند زیرا با این کار او متوجه می شود که به او توجه داشته اید اما چون الان کار دارید نمی توانید به حرف هایش گوش دهید.
در صورت امکان می توانید به سرعت پاسخ او را بدهید و بیش از حد او را منتظر نگه ندارید.
استفاده از علامت از راهکارهای جلوگیری از قطع صحبت دیگران توسط کودک
در زمانی که به طور سریع نمی تواند پاسخ کودکتان را بدهید علامتی را تعیین کنید که کودک شما متوجه شود که او را شنیده اید و دیده اید و الان امکانش وجود ندارد تا صحبتتان را قطع نمایید به طور مثال می توانید دستتان را بالا بگیرید و به او بگویید یک دقیقه. اما باید به این نکته توجه کنید زمانی که می گویید یک دقیقه، به چند دقیقه تبدیل نشود و او را منتظر نگذارید.
زمانی که کودک شروع می کند زبان مادری را بیاموزد کاری کنید که بداند هر زمان که بتوانید به او پاسخ می دهید و فقط در ابتدا با علامت دادن به او نشان دهید که او را دیده یا شنیده اید تا بتواند منظور شما را بدون حرف زدن متوجه شود.
تشویق کودک برای صبر
زمانی که کودکتان را تشویق به صبر کردن می کنید احتمال دارد این کار برای او خوشایند نباشد و در صورتی که شما نسبت به صبر کردن او بی تفاوت باشید برای او طاقت فرسا تر خواهد بود و هنگامی که حرف های شما به پایان رسید و توانستید پاسخ او را بدهید به خاطر صبر و تحملش از او تشکر کنید و قدردان او باشید.
در مدتی که با دیگران صحبت می کنید می توانید یک فضای بازی سرگرم کننده برای او ایجاد کنید یا با استفاده از ساعت زنگ دار زمان پایان یافتن صحبتتان را به کودک نشان دهید تا متوجه شود تا چه مدتی باید صبر کند و منتظر بماند.
اعتیاد کودکان به مواد مخدر، علائم اعتیاد در کودکان
اعتیاد کودکان به مواد مخدر، علائم اعتیاد در کودکان
در مورد اعتیاد کودکان به مواد مخدر چه می دانید؟ اعتیاد یکی از آسیب های اجتماعی است که افراد در همه سنین گرفتار آن می شوند، اعتیاد به عنوان یک بیماری مغزی مزمن و عود کننده تلقی می شود و زمانی که مواد مصرف می شود تغییراتی در مغز انسان رخ می دهد و این عمل باعث می شود تا رفتار اختیاری به رفتاری اجباری تبدیل شود.
در نتیجه اعتیاد از همین طریق به مدت طولانی در فرد ادامه پیدا می کند و باعث به وجود آمدن اختلالات زیادی در جسم و روان فرد می شود، یکی از آسیب ترین گروه های سنی در برابر این بیماری اعتیاد، کودکان هستند، چرا که در بسیاری از موارد آن ها بدون آگاهی و اختیار، تحت تاثیر والدین یا محیط نامناسبی قرار می گیرند و با این مشکلات رو به رو می شوند.
در ادامه این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم در این خصوص بهره بردن از مشاور ترک اعتیاد کمک می کند تا کودک در کم ترین زمان و به درستی از این معضل رها شود.
مخدر چیست؟
مخدرها گروهی از مواد اعتیاد آور می باشند که به صورت طبیعی از گیاه خشخاش به دست می آیند و یا در آزمایشگاه با افزودن برخی از مواد شیمیایی تولید می شوند از جمله مواد مخدر می تواند به مواردی مانند تریاک، شیره، سوخته، هروئین، کدئین، مورفین، ترامادول و متادون اشاره کرد، البته در اصطلاح عموم به ماده ای که عوارض اعتیادی داشته باشد و وابستگی ایجاد کند مواد مخدر می گویند.
اعتیاد کودکان به مواد مخدر، کودکانی که معتاد به دنیا می آیند!
وضعیت سلامت جسمی و روانی مادر در دوران بارداری و شیردهی به طور مستقیما با سلامت نوزاد در ارتباط می باشد، فرزندانی که مادرشان دچار اعتیاد هستند از همان ابتدای تولد علائم اعتیاد در آن ها نشان داده می شود، این علائم شامل موارد زیر می باشد:
- بی قراری و نا آرامی های شدید
- عدم تمایل به شیر خوردن
- اسهال و استفراغ
- کم خوابی
بعد از این که کودک به دنیا می آید دچار سندروم محرومیت از مواد مخدر می شود زیرا موادی که مادر در دوران بارداری مورد استفاده قرار داده است سیستم عصبی کودک را تحت تاثیر قرار داده و از همان دوران جنینی باعث معتاد شدن او شده است.
این کودکان بعد از به دنیا آمدن در امان نیستند و ممکن است زمانی که نوزاد از شیر مادر تغذیه می کند علائم و نشانه های اعتیاد شدت یابد. به طور کلی مادران معتاد نمی توانند مراقب های خوبی برای نوزادشان باشند به خصوص برای نوزادانی که با علائم سندروم محرومیت از مواد متولد شده اند زیرا این نوزادان احتمال دارد بی قراری و ناآرامی های بسیاری داشته باشند و همین امر باعث شود تا کودک را مورد آزار و اذیت از جمله آزارهای جسمی قرار دهند.
هم چنین مادران معتاد به خاطر بیماری و شرایط خودشان در بسیاری از مواقع از نیازهای نوزاد غافل می شوند به همین دلیل باید این نوزادان توسط افرادی که واجد شرایط هستند تحت مراقبت قرار گیرند و از شیر مادر تغذیه نکنند و در صورتی که در کودک علائم سندروم محرومیت از مواد مخدر دیده شد باید هر چه سریع تر تحت درمان پزشکی قرار گیرد.
اعتیاد کودکان به مواد مخدر، گرفتاری به اعتیاد در دوران کودکی
عوامل بسیاری می تواند منجر شود تا کودکان گرفتار اعتیاد شوند برای مثال کودکانی که در محیط های آلوده و نامناسبی رشد می کنند ممکن است بسیاری از آن ها به وسیله خانواده شان به اعتیاد کشیده شوند زیرا بسیاری از خانواده های معتاد، کودکان شان را به عنوان ابزاری برای گدایی استفاده می کنند و به همین خاطر این والدین به کودکانی آرام و ساکت در طول روز نیاز دارند. و برای همین امر مقداری مواد به کودک می دهند و خودشان کودکان را معتاد می کنند.
از موارد دیگری که والدین به کودکشان مواد می دهند بی حوصلگی آن ها می باشد و والدین به خاطر اعتیاد خودشان حوصله سر و کله زدن با کودک را ندارند و نمی توانند او را آرام کنند و به خاطر این که فرزندانی آرام و ساکت داشته باشند به او مواد می دهند.
همچنین نبود مراقبت و نظارت کافی در گرفتاری کودکان به این معضل بسیار موثر می باشد به عنوان مثال ممکن است پدر خانواده از شربت تریاک یا متادون استفاده کند و در این شرایط بسیار مهم است تا این ماده در دسترس کودک نباشد و دور نگه داشته شود زیرا ممکن است کودک از سر کنجکاوی این ماده را استفاده کند و خسارت های زیادی برای کودک به همراه داشته باشد.
کودکان معتاد برای سایر کودکان نیز خطرناک هستند زیرا محیطی امن برای برون ریزی احساسات کودکان وجود ندارد و احتمال دارد کودکان در مدارسی که می روند کودک معتاد حضور داشته باشد در این صورت احتمال این که کودکان در کنار یکدیگر به مصرف مواد بپردازند بسیار زیاد می باشد.
سوختگی کودکان، بهترین روش های درمان و اقدامات لازم در سوختگی کودکان
سوختگی کودکان، بهترین روش های درمان و اقدامات لازم در سوختگی کودکان
سوختگی در کودکان نیاز به مراقبت بیشتری دارد چون ممکن است آسیب های زیادی به همراه داشته باشد چون پوست کودکان نازک است و در مقایسه با بزرگسالان توانایی آن ها کم است تا از خودشان مراقبت کنند.
به همین دلیل باید والدین و یا مراقبین کودک اطلاعات کافی در مورد سوختگی داشته باشند تا در صورت نیاز بتوانند اقدامات لازم برای پیشگیری و درمان فوری سوختگی انجام دهند.
سوختگی اگر شدید باشد می تواند به عفونت های بسیار بدی منجر شود که در صورت بی توجهی خطرات بسیاری برای کودک به همراه دارد و ممکن است منجر به مرگ کودک شود و سوختگی یکی از شایع ترین اتفاقات است که برای کودکان اتفاق می افتد.
اگر کودک شما دچار سوختگی شد باید محل سوختگی را زیر آب سرد قرار دهید و بعد از آن با باند یا گاز روی آن را ببندید.
اگر سوختگی بسیار شدید بود باید سریع به پزشک و مراکز درمانی مراجعه کنید و همچنین برای کاهش ترس و پیشگیری از عواقب آن می توانید از مشاور کمک بگیرید.
سوختگی کودکان
پوست کودکان بسیار ظریف و نازک است و هنگام سوختگی نسبت به بزرگسالان بیشتر به آن ها آسیب می رسد.
کودکان نمی توانند از خود دفاع کنند و ممک است در شرایط مختلفی دچار سوختگی شوند آن ها در صورت تماس با غذاها و مایعات داغ و یا سوختگی با برق و مواد شیمیایی دچار سوختگی شوند.
برای مقابله با سوختگی در کودکان باید از بروز حادثه جلوگیری کنید تا کودکان گرفتار سوختگی نشوند در این زمینه باید والدین به کودک خود آموزش های صحیح را بدهد تا به وسایلی که احتمال سوختگی دارد نزدیک نشود و به درستی کودک خود را تربیت کند.
انواع سوختگی کودکان
سوختگی به چهار دسته تقسیم می شود که درجه سوختگی در دسته های مختلف متفاوت می باشد.
چهار دسته را در زیر مورد بررسی قرار می دهیم.
سوختگی درجه اول: بخشی بیرونی پوست آسیب دیده است و بر روی پوست التهاب و قرمزی به وجود می آید، پوست قرمز می شود.
سوختگی درجه دو: در این وضعیت لایه های زیرین پوست درگیر سوختگی شده است و تاول هایی بر روی پوست ایجاد می شود و این تاول ها پوست نازک و شفافی دارند که در زیر آن آب جمع می شود.
سوختگی درجه سه: این سوختگی بسیار وسیع می باشد و لایه های عمیقی از پوست را درگیر کرده است.
سوختگی درجه چهار: این سوختگی بسیار وسیع تر بوده و شدت زیادی دارد به طوری که استخوان ها و سایر اندام ها را دچار مشکل می کند.
متخصصین برای اینکه سطح سوختگی را در کودکان تشخیص دهند و ببینتتد چه میزان از بافت های آن ها آسیب دیده است به سه تا چها روز زمان نیاز دارند.
هنگامی که کودک به سوختگی درجه سه و درجه چهار دچار می شود در این مواقع کودک باید در بیمارستان و تحت مراقبت های خاص باشد تا مشکلات دیگری برای او به وجود نیاید.
سوختگی کودکان، اقدامات لازم در زمان سوختگی
هنگامی که کودک دچار سوختگی شده است برای جلوگیری از پیشرفت سوختگی باید اقدامات لازم را انجام دهید
این اقدامات بسته به نوع سوختگی متفاوت می باشد و با توجه به شدت سوختگی به دو دسته تقسیم می شود در ادامه به آن ها اشاره کرده و مورد بررسی قرار می دهیم.
سوختگی های خفیف و نسبتا خفیف
در شرایط که وسعت سوختگی زیاد نیست به آن سوختگی خفیف گفته می شود و نیازی نیست که به مراکز درمانی مراجعه شود.
در این هنگام با استفاده از اقدامات زیر برای بهبود یافتن پوست استفاده می شود.
- در اولین اقدام باید روند سوختگی را در کودک متوقف کنید اگر بخشی از موادی که باعث سوختگی شده بر روی پوست کودک وجود دارد و یا لباس و وسائل تزیینی کودک دچار حرارت شده است باید آن ها را از کودک دور کنید و مواد سوختنی را با روشی مناسب از روی پوست پاک کنید.
- محلی که سوخته است را زیر آن سرد قرار دهید و به هیچ عنوان از یخ، خمیردندان و یا مواد دیگر بر روی سوختگی استفاده نکنید و بهترین روش همان آب سرد می باشد.
- پس از آنکه محل سوخته شده را خشک کرد با استفاده از پنبه یا گاز تمیز محل سوختگی را ببندید.
- اگر کودک بعد از سوختگی بسیار بی تابی و بی قراری می کند و درد زیادی دارد بهتر است با مشورت پزشک به کودک خود مسکن بدهید یا از پمادهای موضعی استفاده کنید.
- برخی از گیاهان و مواد غذایی مانند عسل و آلوئه ورا می تواند برای بهبود سوختگی خوب و مناسب باشد اما قبل از استفاده از هر موادی بر روی پوست باید نظر متخصص را بپرسید چون ممکن است بعضی از این مواد باعث عفونت در زخم و مشکلات دیگری شوند.
سوختگی های شدید و جدی
اگر کودک دچار سوختگی های شدیدی شده است باید به مراکز درمانی مراجعه کنید تا تحت نظر پزشک باشد البته تا رسیدن به مراکز درمانی می توانید اقداماتی انجام دهید که برای کودک مفید می باشد.
این اقدامات در زیر ذکر شده است.
- ابتدا باید جریان سوختگی را قطع کنید، اگر لباس کودک آتشگرفته است آن را خاموش کنید و به آرامی از بدن او بیرون آورید.
وسایل تزیینی و یا وسایلی که کودک با آن دچار سوختگی شده است و داغ است را از کودک خارج کنید ولی به بسیاری که به بدن کودک چسبیده شده است دست نزنید.
اگر سوختگی از طریق جریان برق اتفاق افتاده است باید در اولین فرصت جریان برق ایجاد شده را قطع کنید.
- محل سوخته شده را در زیر آب خنک قرار دهید و یا از کمپرس سرد استفاده کنید، اگر سوختگی با مواد شیمیایی اتفاق افتاده است موضع سوخته شده را برای چند دقیقه به خوبی زیر آب بشویید.
- تا رسیدن به مراکز درمانی بدن را گرم نگه دارید و کودک را با پتویی تمیز بپوشانید.
- سوختگی در کودکان باعث می شود تا بدن آن ها کم آب شود بهتر است در طی فرایند درمان از مایعات و آب بیشتری استفاده کنید.
- در اولین فرصت و بسیار سریع کودک را به یک مراکز درمانی برسانید و یا با اورژانس تماس بگیرید.
عدم توانایی دوستیابی کودکان ، دلایل و راه های مقابله
عدم توانایی دوستیابی کودکان، دلایل و راه های مقابله
عدم توانایی دوستیابی در کودکان به چه علت می تواند باشد؟ یکی از مهم ترین روابط در کودکی، دوستی با همسالان و داشتن همبازی می باشد. روابط دوستی که در سنین کودکی شکل می گیرند یکی از مهم ترین روابطی است که در زمان کودکی تجربه می کنند و از هم سن و سالان خود چیزهای زیادی یاد می گیرند.
بنابراین والدین برای بهبود این روابط و داشتن رابطه های دوستی درست در این سنین ، به کودکان خود مهارت های ارتباطی و دوستیابی را می آموزند اگر چه دوستی هایی که در زمان کودکی به وجود می آید زیاد پایه و ثباتی ندارد اما از نظر تربیتی و رشد شخصیتی و اجتماعی کودکان اهمیت بسیاری دارد.
در خصوص مسائلی که مربوط به کودکتان می شود می توانید از مشاور کودک مشورت بخواهید تا راهکارهای لازم را به شما بدهد.
عدم توانایی دوستیابی کودکان چرا اهمیت دارد؟
بسیاری از کودکان از همان ابتدا که راه رفتن را یاد می گیرند دوستیابی را هم می آموزند و مهارت بالایی در برقراری رابطه دوستی دارند و در مقابل بعضی ها رابطه دوستی آن ها ضعیف می باشد و توانمندی لازمی برای برقراری دوستی ندارند و به همین دلیل منزوی، گوشه گیر و تنها می شوند و به طور مداوم به والدینشان می چسبند.
اگر چه این تفاوت ها تا حدی فردی و ذاتی می باشد اما رابطه برقرار کردن با دیگران مهارتی می باشد که انسان ها در طول زندگی آن ها را فرا می گیرد، از آنجایی که انسان ها موجودی اجتماعی هستند دوست دارند تا در زندگی عضو گروه هایی باشند و برای خود دوستانی را در نظر بگیرند و کودکان هم به همین دلیل از سنین ۴ تا ۵ سالگی شروع به دوستیابی می کنند و در این زمینه توانمندی هایی را کسب می کنند.
دوست گریزی یا عدم توانایی در دوستیابی کودکان
در این میان کودکانی دیده می شوند که تمایلی به برقراری رابطه دوستی و برقراری رابطه و دوستیابی ندارند و به همین دلیل همیشه تنها و گوشه گیر هستند و از رشد اجتماعی عقب می افتند و بعضی از کودکان تمایلی بسیاری دارند تا همبازی داشته باشند و دوستانی را برای خود پیدا کنند اما همیشه ناکام می مانند و فکر می کنند “چون کسی آن ها را دوست ندارد پس دوستی هم ندارند”. والدین و مربیان به خاطر این که با این مشکلات رو به رو نشوند باید سه گام زیر را مورد بررسی قرار دهند.
کشف علت مشکل دوست یابی
در صورتی که کودکتان در دوستیابی مشکل دارد سعی کنید تا دلیل آن را پیدا کنید و در این مورد با او حرف بزنید و به سوالات و ابهاماتش پاسخ دهید، بسیاری از کودکان گاهی اوقات علاقه زیادی به داشتن دوست دارند اما به دلیل مشکلات سطحی در این امر ناتوان هستند و نمی توانند با دیگران ارتباط دوستی برقرار کنند.
اگر در خصوص دوست یابی با مشکلاتی مواجه شدید و متوجه علت عدم دوست یابی نشدید می توانید از مشاور و متخصص در این زمینه کمک بخواهید.
برنامه ریزی برای حل مشکل دوست یابی
با کودک تان در مورد روابط اجتماعی و پذیرش این که نیاز به دوستانی دارد تا با آن ها بازی کند صحبت نمایید. می توانید آن ها را در کلاس های مختلف ثبت نام کنید و تا متوجه اهمیت روابط گروهی شود و بتواند برای خود دوستانی را پیدا کند.
یکی دیگر از مواردی که می توانید برای آن برنامه ریزی کنید گردش های خانوادگی می باشد این اجتماع های خانوادگی فرصت مناسبی را به کودکان می دهد تا بتواند با هم سن و سالان خود رابطه دوستی برقرار کنند و دوستانی را داشته باشند، یکی دیگر از فواید گردش های خانوادگی این است که کودکتان ناظر روابط دوستی شما با دیگران می باشد و می تواند به دور مستقیم روابطی که شما با دیگران برقرار می کنید را ببیند، سعی کنید در این تفریحات و گردش های خانوادگی الگوی خوبی برای کودکتان باشید.
نحوه پاسخ به مشکل دوست یابی
حواستان باشد تا بر روی موضوع دوستیابی پافشاری نکنید و به کودک تان اجازه دهید کم کم خودش متوجه اهمیت دوستیابی شود و کودکتان را انگشت نمای دیگران نکنید و با گفتن جملاتی مانند به” دایی سلام کن ” سعی نکنید به او آموزش دهید با دیگران ارتباط دوستانه بر قرار کند.
علاوه بر این به کودکتان برچسب خجالتی بودن، تنها یا ساکت بودن را نزنید زیرا با این کار رفتارهای نامناسب اجتماعی او را بیدار می کنید. شما باید سعی کنید در کلاس های آموزشی مهارت های دوستیابی و برقراری ارتباط ثبت نام کنید و به روانشناس مراجعه کنید تا به کودکتان آموزش دهید مهارت ها و توانمندی های دستیابی را بیاموزد.
دلایل عدم توانایی دوستیابی کودکان چیست؟
برای پاسخ به این سوال باید جوانب مختلف را در نظر بگیرید تا با مهمترین دلایل که باعث عدم توانایی دوستیابی کودکان می شود آشنا شوید و شما می توانید با استفاده از مشاوره تلفنی این دلایل را به صورت ریشه ای مورد بررسی قرار دهید.
عزت نفس پایین
یکی از عواملی که باعث می شود تا به روابط دوستی و دوستیابی در کودکان کمک شود این است که آن ها چه تصوری در ذهنشان دارند؟ اینکه آن ها چقدر خودشان را دوس داشتنی و مهم می دانند و تا چه میزان می توانند در برقراری رابطه دوستی با دیگران توانمند باشند، این مطالب بیان شده عواملی هستند که در دوست یابی کودکان مهم و ضروری می باشد.
والدین می توانند عزت نفس کودکانشان را افزایش دهند و با این کار می توانند به دوست یابی آن ها کمک کنند.
تجربه اضطراب بیش از حد
یکی از عواملی که مانع دوست یابی و برقراری درست با کودکان می شود اضطراب و نگرانی آن ها می باشد اما برای این که دلیل این اضطراب را متوجه شوید و ریشه آن را به دست آورید باید از روانشناس کمک بگیرید تا به صورت درست شما را راهنمایی کند.
عدم آگاهی از مهارت های ارتباطی
در بسیاری از موارد مشکل اصلی کودکان در دوستیابی عدم توانایی در مهارت های ارتباطی می باشد، هنگامی که کودک فرصت کافی برای بازی با هم سن و سالان خود نداشته باشد و این مهارت ها را یاد نگیرد و والدین هم نتوانند آموزش های لازم را به کودک بدهند و یا اهمیت مهارت ارتباطی را دست کم بگیرند در این صورت نمی تواند دوستی برای خودش پیدا کند و روابط دوستانه داشته باشد.
تجربه اختلالات رفتاری
اختلالات رفتاری باعث می شود تا کودک در دوستیابی ضعیف باشد و توانایی صحیح و درستی نداشته باشد، به وجود آمدن اختلالاتی مانند اوتیسم و افسردگی با انزوا و گوشه گیری در فرد، باعث می شود تا کودک تمایلی برای داشتن دوستانی در کنار خود نداشته باشد، علاوه بر موارد گفته شده اختلالاتی از جمله بیش فعالی باعث می شود تا فرد در روابط دوستی پرخاشگری از خود نشان دهد در این حالت دیگران را از خود طرد می کند و باعث دور شدن آن ها می شود.
لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله | بهترین برخورد را داشته باشید
لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله، بهترین برخورد را داشته باشید
لجبازی در کودکان ۲ تا ۳ ساله امری شایع می باشد و بسیاری اوقات این رفتار والدین را کلافه کرده است و آن ها را وادار به تسلیم می کند. آیا واقعا کوتاه آمدن در برابر لجبازی های کودک صحیح می باشد؟ کودک در این سن دوست دارد تا استقلال خود را تثبیت کند و کارها را با لجبازی و به شیوه خودش انجام دهد، در این هنگام اگر والدین رفتار مناسبی از خودشان نشان ندهند کودک در آینده با مشکلاتی رو به رو می شود و یاد می گیرد که با لجبازی و پرخاشگری کارهایش را انجام دهد و زمانی که در اجتماع تقاضای او به درستی برآورده نشود نسبت به توانایی های خود دچار یاس و ناامیدی خواهد شد، به همین دلیل اگر کودک لجبازی دارید بهتر است از مشاوره کودک کمک بگیرید و با یاری مشاور به رفتار های صحیح او پی ببرید.
لجبازی کوکان ۲ و ۳ ساله، علت اصلی
کودکان ۲ ساله شخصیت خود شیفته دارند و باید در مورد تربیت کودکان ۲ تا ۳ ساله آگاهی لازم را داشته باشید زیرا در این سن کودکان در سطحی از دوره رشدی قرار دارند که تمام دنیا متعلق به خودشان می دانند و تمایل دارند تا هر چیزی که می خواهند سریعا برای آن ها فراهم شود و زمانی که چیزی از او سلب می کنید و یا با محدودیت هایی رو به رو می شود واکنش های خود را به صورت لجبازی و جیغ زدن نشان می دهد تا حق خود را از دیگران بگیرد، حتی احتمال دارد احساسات و عواطفش آن قدر برانگیخته شود که راهی برای بروز آن ها پیدا نکند و شروع به لجبازی کردن نماید.
علت دیگر لجبازی ناتوان بودن کودک است چون قادر نیست کاری که می خواهد را به درستی انجام دهد و ناامیدی خود را با لجبازی کردن نشان می دهد، در هر صورت لجبازی به خاطر هر علتی که باشد قابل پذیرفتن نیست و شما باید این رفتار را در کودک تان تغییر دهید و به او بفهمانید که با لجبازی کردن کاری پیش نمی رود و لجبازی کردن رفتار صحیحی نمی باشد.
واکنش صحیح در مقابل لجبازی کودکان
والدین لازم است ابتدا علت لجبازی کودک ۲ و ۳ ساله خود را بیابند و آگاهی لازم در مورد آن را به دست آورند تا در این صورت بتوانند واکنش صحیح که همان بی اعتنایی است را از خودشان نشان دهند این شیوه در طولانی مدت مناسب است و باعث تغییر رفتار لجبازی در کودک می شود، همچنین در بعضی مواقع کودک برای این که توجه شما را به خودش جلب کند لجبازی می کند.
به طور مثال فرض کنید کودک از شما آبمیوه در خواست کرد و شما آن را در خانه ندارید و در این صورت شروع به داد و بیداد می کند و از شما می خواهد تا همین الان برای او آبمیوه فراهم نمایید اگر شما به خواسته او توجه کنید و آن را برآورده نمایید سبب تشویق رفتار لجبازانه او می شوید.
بر اساس اصول روانشناسی بی توجهی باعث خاموشی رفتار می شود و هنگامی که کودک شما شروع به جیغ و فریاد می کند و یا خودش را به زمین می کوبد در این صورت شما محل را ترک کنید و به کار خودتان ادامه دهید؛ تلویزیون تماشا کنید، آشپزی کنید با دیگری صحبت کنید و به کودک نشان دهید که نسبت به رفتارش بی توجه هستید به این طریق می توانید لجبازی کودکان ۲ و ۳ ساله خودتان را کاهش دهید.
در مواجهه با لجبازی کودکان محل را ترک کنید
در بسیاری اوقات لجبازی با بهانه گیری کودک با هم همزمان می شود و ممکن است کودکی دو ساله برای رسیدن به خواسته خود اصرار ورزد و پافشاری نماید و ساعت ها به جیغ و فریاد زدن بپردازد در این هنگام شما باید نسبت به او بی اعتنا باشید و در بی اعتنایی به او مصمم باشید و اگر از اتاق بیرون آمدید و او به دنبال شما آمد بدانید که کار خود را درست انجام داده اید زیرا او به دنبال شنونده می باشد.
واکنش دیگر این است که کودک را مجبور کنید روی صندلی بنشیند و بیرون نیاید و خودتان از اتاق بیرون بروید جایی که شما را نبیند، و به او بفهمانید که حق ندارد صندلی خود را برای دقایقی که شما تعیین کرده اید ترک کند و باید همانجا بماند و به او اجازه دهید تا جیغ و داد خود را در همان جا ادامه دهد.
لجبازی کودکان ۲ و ۳ ساله، بهترین روش برخورد
گاهی اوقات لجبازی کودک هدفدار می شود و اگر او بداند که با لجبازی کردن به هدف خود نمی رسد آن را تکرار نمی کند. زمانی که کودک رفتار درستی از خود نشان می دهد و بد اخلاقی نمی کند و جیغ و فریاد نمی زند در این صورت او را تشویق کنید و چیزی که دوست دارد و شما صلاح می دانید به او هدیه بدهید تا یاد بگیرد اگر خوش رفتار باشد می تواند پاداش بگیرید.
باید به این نکته توجه کنید که پاداش کودک نباید به صورت رشوه باشد و باید به او بفهمانید که زمانی که کاری را به او محول می کنید باید به درستی انجام دهد و نباید جیغ و فریاد زدن او مانع انجام کار شود.
اجازه ندهید تا لجبازی کودکتان بر روی تصمیمات شما اثر بگذارد و نظرات شما را تغییر دهد و در صورتی که هیچ کدام از روش ها مناسب نبود احتمال دارد لجبازی کودکتان علت ریشه ای داشته باشد و در این صورت باید از مشاوره روانشناس کمک بگیرید تا علت آن را شناسایی کند و اقدامات لازم برای درمان را انجام دهد.