شش سنجش نتایج که برای آزمون SSP وجود دارند، میتوانند به گروههای زیر تقسیم شوند:
• مدت ظرفیت (Span length)
• خطاها (Errors)
• تعداد تلاش¬ها (Number of attempts)
• تاخیر (Latency)
گزینههای در دسترس
• الگوریتم که فقط برای <الگوریتم> سنجش تاخیر در پاسخ دادن SSP مورد استفاده قرار میگیرد. گزینههای در دسترس عبارت از میانگین (حسابی)، میانه، مینیمم، ماکزیمم و SD (انحراف استاندارد نمونه) میباشند. تنظیمات پیش فرض برای این گزینه میانگین میباشد.
• مدت ظرفیت: که باید بر روی اعداد 2 تا 18 (حالت عملکرد بالا) یا 9 – 2 (حالت بالینی یا معکوس) تنظیم شود یا خالی گذاشته شود تا شامل تمام مدت ظرفیت¬ها باشد.
مدت ظرفیت SSP
این مورد عبارت از طولانی¬ترین ترتیبی است که به صورت موفقیت آمیزی توسط فرد یادآوری شده است. در هر سطح، فرد سه بار تلاش میکند. حداکثر امتیاز برای حالت بالینی برابر 9 و برای حالت عملکرد بالا برابر با 18 میباشد. امتیاز بالاتر بهتر میباشد.
مدت ظرفیت نسبت به تاثیرات زیان بخش اختلالهایی از قبیل خستگی مزمن حساسیت دارد (به جویس و همکاران (1996)، مجله عصب شناختی، جراحی عصبی و روان پزشکی ، 60 ، 503 – 495 مراجعه کنید)، ولی همچنین نسبت به دستکاری دارو¬ها هم حساست دارد.
برای مثال، این مورد میتواند از طریق بروموکریپتاین افزایش یابد (مهتا و همکاران (2001)، دارو شناسی روان شناختی، 159، 20 – 10).
خطاهای کلی SSP
این مورد به صورت تعداد مواردی که فرد گزینه نادرستی را انتخاب میکند، تعریف شده است. امتیاز ماکزیمم قابل دستیابی برای حالت بالینی، 97 میباشد. امتیاز پایینتر بهتر است.
خطاهای کلی کاربردی SSP
این سنجش تعداد کل مورادی را نشان میدهد که فرد یک گزینه را انتخاب میکند که در ترتیب مورد نظر بیان نشده است. حداکثر امتیاز ممکن برای حالت بالینی، برابر با 39 میباشد. امتیاز پایینتر بهتر است.
تعداد تلاشهای SSP (طول گستره n )
این سنجش تعداد تلاشهایی را گزارش میدهد که فرد در طول یک گستره مشخص شده به وسیله گزینه مدت ظرفیت انجام داده است که میتواند بین اعداد 2 تا 18 تنظیم شود.
در صورتی که گزینه مدت ظرفیت خالی گذاشته شود، این سنجش به طور متناوب، تعدا کل تلاشهای صورت گرفته توسط فرد در طول تمامی گستره ها را گزارش خواهد داد. عدد پایینتر بهتر است.