روان درمانی میان فری (IPT) در دهه 1970 و توسط جرالد کلرمن و میرنا ویزمن معرفی شد و بر مبنای کارهای هاری استاک سولیوان، آدولف میر و جان بالبی می باشد. IPT یک روش درمانی می باشد که به منظور درمان مشکلات مربوط به سلامت روانی، از مدلی با ساختار منحصر به فرد استفاده می کند.

IPT به منظور کمک به افراد برای تشخیص مشکلات موجود و بهبود روابط بین میان فردی طراحی شده است و بر مبنای نظریه های ارتباط و دلبستگی می باشد.

• شرایط و مشکلات درمان شده با استفاده از روان درمانی میان فردی

• فرآیند روان درمانی میان فردی

• راهنماهای مربوط به روان درمانی میان فردی

• محدودیت های مربوط به روان درمانی میان فردی

شرایط درمان شده با استفاده از روان درمانی میان فردی

در ابتدا روش روان درمانی میان فردی به عنوان یک روش درمان کوتاه مدت برای افسردگی طراحی شده بود.

IPT یک گزینه درمانی رایج برای افراد دارای افسردگی می باشد، چرا که اغلب افراد دارای علائم افسردگی، مشکلات مربوط به روابط بین فردی را تجربه می کنند.

هر چند که افسردگی همواره به صورت مستقیم در نتیجه روابط منفی ایجاد نمی شود، ولی مشکلات رابطه ای رایج ترین علائم موجود در مراحل ابتدایی افسردگی می باشند.

روابطی که شناسایی و تقویت می شوند، می توانند به عنوان یک شبکه حمایتی مهم در کل فرآیند درمان به کار گرفته شوند.

در حالت کلی، درمانگران میان فردی یک درمان فعال و بدون قضاوت را ارائه می دهند تا به افراد درمانجو کمک کنند که به شکل مناسبی مشکلات سلامت روان را مدیریت و رفع کنند.

مواردی که در طول دوره درمان قابل شناسایی است، عبارت از اختلافات مربوط به نقش ها، کمبودهای میان فردی، مراحل گذر زندگی، تضاد رابطه ای، اندوه و سایر مشکلات مربوط به دلبستگی می باشد.

IPT به عنوان یک روش درمانی مفید در درمان افسردگی، به خوبی مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته است و برای بکار گیری در درمان برخی از مشکلات سلامت روانی، اصلاح شده است. این موارد عبارتند از:

اضطراب

• اختلالات تغذیه ای

• افسرده خویی (دیستامیا)

• مشکلات مربوط به سوء استفاده مهم

دو قطبی

• افسردگی بعد از زایمان

• ترس اجتماعی

• استرس بعد از آسیب

فرآیند روان درمانی میان فردی

درمانگران استفاده کننده از روش روان درمانی میان فردی می توانند در یک زمان کوتاه و مناسب – معمولا 20 هفته یا کمتر –بهبود از علائم را تجربه کند و زمانی که برای رفع مشکلات مربوطه صرف می شود، معمولا کمتر از زمان های صرف شده در دیگر روش های درمانی می باشد.

درمانگران می توانند از تکنیک های مختلفی، از قبیل بازی کردن نقش، استفاده کنند و به افراد درمانجو کمک کنند تا نحوه ارتباط خود با دنیای شان را اصلاح کنند.

معمولا یک درمانگر میان فردی بر روی مشکلی که بیشترین فشار و تاثیر را بر روی فرد دارد، متمرکز می شود تا از شخصی که می خواهد تغییر یابد، حمایت بعمل بیاورد.

IPT یک روش درمانی قابل انطباقی است.

این روش درمانی بر روی اصلاح خودش متمرکز می شود تا برای درمان چندین مشکل سلامت روانی مناسب باشد.

علاوه بر آن، IPT می تواند به صورت انفرادی و یا در مجموعه های گروهی مربوط به کودکان، نوجوانان و یا افراد بزرگسال بکار گرفته شود.

مشاوره تحصیلی کسی که از درس خوندن پیشمون شده و می خواهد درست انتخاب رشته کنه

کارایی روان درمانی میان فردی

متخصصان موسساتی از قبیل انجمن روان شناسی آمریکا (APA) و موسسه های سلامت ملی (NIH)، IPT را به عنوان یک روش درمانی موثر برای مشکلات مربوط به سلامت روان در نظر می گیرند.

مطالعات صورت گرفته در مورد IPT، از زمان ظهور این روش درمان در دهه 1970، این روش را به عنوان یک روش درمانی چند بعدی و کارا در نظر گرفته اند.

هر چند که این روش درمانی برای همه افراد مناسب نمی باشد، ولی نشان داده شده است که این روش منجر به رهایی و درمان از برخی علائم افسردگی می شود و کاربرد آن مشابه رژیم های دارویی ضد افسردگی می باشد.

IPT می تواند به عنوان یک روش درمانی مجزا و یا به همراه سایر روش های درمانی بکار گرفته شود.

تصمیم گیری در رابطه با استفاده از IPT، یا مدیتیشن و یا ترکیبی از هر دو روش، بستگی به تصمیم درمانگر و درمانجو دارد.

با این وجود، بیشتر مطالعات نشان داده است که ترکیب روش درمان دارویی و میان فردی می تواند نتیجه بهتری نسبت به استفاده مجزا از این روش ها داشته باشد.