نوشته‌ها

با دیر بیدارشدن فرزندم چه کنم ؟

با کودک سه ساله ام چگونه برخورد کنم؟

بازگشت به مدرسه یک جابجایی مهم برای کودک

رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باید باشد؟

رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باشد؟

رفتار با کودک در هر سنی متفاوت می باشد و حساسیت های خاص خودش را دارد بسیاری از والدین در جلسات مشاوره نگران فرزندشان می باشند که با او چطور رفتار کنند و در مورد روش های تربیتی سوال های بسیاری می پرسند. تربیت کودک امری ساده و راحت نمی باشد و نیاز به اطلاعات خاصی دارد بنابراین والدین نمی دانند در برابر رفتارهای کودک مانند شیطنت، پرخاشگری، دروغ گویی و غیره چه رفتاری داشته باشند و چه واکنشی از خودشان نشان دهند.

در صورتی که شما در مورد تربیت کودک و نحوه رفتار با او چالش هایی را تجربه می کنید، این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید زیرا در آن به توضیحات بیشتری در مورد روش های رفتار با کودکان در سنین مختلف پرداخته شده است، می توانید از مشاوره کودک کمک بخواهید تا در این خصوص شما را راهنمایی کند.

رفتار با کودک در سنین مختلف

چگونگی رفتار با فرزندان از مسائل حیاتی و مهم هر پدر و مادری می باشد و والدین در این خصوص باید اطلاعات را کسب کنند، این آگاهی را می توانند از طریق مطالعه و یا مشورت با روانشناس متخصص مهارت رفتار با کودکان به دست آورند، برای آن که بتوانید با کودکتان رفتار صحیح و درستی داشته باشند باید نسبت به تغییرات شناختی، زیستی، اجتماعی و روانی فرزندتان در هر دوره سنی آگاهی به دست آورند و از این طریق با نیازهای کودک به درستی آشنا شوند و مناسب ترین شیوه رفتاری را در پیش بگیرند، در ادامه این مقاله با توجه به نیازها و تغییرات کودک در سنین مختلف نکات تربیتی به طور جداگانه بیان شده است که می تواند برای شما مفید باشد.

رفتار با کودک، ترتیب کودک ۲ تا ۳ سال

باید والدین این نکته را در نظر بگیرند که علاوه بر نیاز جسمانی به نیاز عاطفی فرزندان باید بسیار توجه شود زیرا در این سن نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار مهم و برجسته می باشد و کودک در این دوره سنی از لحاظ عاطفی و هیجانی به مراقبت ویژه ای نیاز دارد.

شاید برای شما باورنکردنی باشد اما دریافت محبت و مراقبت هیجانی از جانب والدین باعث می شود تا بر میزان ترشح هورمون رشد و ابتلا به اختلالات سازگاری که در دوران بعدی زندگی فرد به وجود می آید اثر بگذارد، به همین دلیل لازم است تا سطح متعادلی از محبت و توجه را به فرزندتان منتقل کنید و رفتار صحیح و درستی با آن ها داشته باشید.

استقلال کودک

از نظر روانشناسی مهم ترین مسئله ای که در سنین ۲ تا ۳ سال رخ می دهد این است که کودک نیاز به استقلال پیدا می کند، به همین دلیل ممکن است برای هر کاری مانع شما شود و دوست داشته باشد خودش آن کار را انجام دهد، تا جایی که برای کودک خطری نداشته باشد می توانید به او فرصت بدهید تا استقلال را در این امور تجربه کند این کار به رشد روان شناختی و اجتماعی کودکتان کمک می کند و در صورتی که بیش از حد در برابر کودک مقاومت کنید باعث لج بازی شدید و پرخاشگری او می شوید و نیاز به استقلال را در او سرکوب می کنید.

هم چنین باید این نکته را در نظر بگیرید که فرزندتان هنوز مهارت های حرکتی را به درستی یاد نگرفته است و ممکن است در انجام برخی کارها اشتباهاتی داشته باشد بنابراین شما باید سعی کنید در برابر این اشتباهات صبور باشید و کودک تان را مورد سرزنش و تحقیر قرار ندهید زیرا اگر کودک احساس شرمندگی و تحقیر کند ممکن است در دوره های بعدی در رشد کودک اختلالاتی به وجود آید که به سلامت روحی و هیجانی او آسیب بزند.

وقایع مهم تا قبل از ۴ سالگی

در این دوره دو رویداد مهم برای کودک وجود دارد که یکی از پوشک گرفتن و دیگری قطع پستانک می باشد،  این دو معمولا در دوره ۲ تا ۳ سالگی و قبل از ۴ سال اتفاق می افتد، بر اساس نظر متخصصان نباید در این دوره فشار زیادی به کودک وارد شود و باید به طور صمیمی با کودک گفت و گو کرد و علت از پوشک گرفتن و پستانک گرفتن را به او توضیح داد.

زمانی که می خواهید کودک را از شیر یا پستانک بگیرید باید رابطه عاطفی خوبی را با کودک برقرار کنید، در صورتی که رابطه عاطفی و صمیمانه ای با کودک نداشته باشید گذر از این مرحله برای او بسیار سخت و دشوار خواهد بود.

در واقع در این سن باید به آمادگی کودک توجه شود زیرا اصل اساسی می باشد و بسیار از دانشمندان نظیر فروید معتقد هستند فشار زیاد والدین هنگام از پوشک گرفتن کودک در روند رشدی او اختلالاتی را به وجود می آورد و باعث می شود تا در آینده این اختلال به صورت حساسیت بیش از حد به نظم و پاکیزگی و یا شلختگی و بی نظمی آشکار شود.

رفتار با کودک، ۴ تا ۶ سال ( سنین پیش دبستانی)

در این دوره سنی باید به رشد شناختی کودک توجه شود زیرا در این سن بازی کردن با کودک اهمیت بسیاری دارد و به رشد شناختی، اجتماعی و روانی کودک بسیار کمک می کند، برای این که به کودک مفاهیم اخلاقی و رشد زبان را آموزش دهید و مهارت های اجتماعی را به او یاد بدهید می توانید از بازی کردن کمک بگیرید و در حین بازی مهارت ها را به خوبی به او آموزش دهید.

ابتکار عمل کودکان

در این دوران کودکان ذهنی خلاق دارند و دست به ابتکار عمل های بیشتری می زنند به همین دلیل در این سن شما می توانید بر روی تفکر خلاق در فرزندتان تاثیر بگذارید و به رشد آن کمک کنید، به عنوان مثال می توانید به کمک کودکتان فعالیت های هنری نظیر نقاشی کشیدن انجام دهید تا در این خصوص به کودکتان کمکی کرده باشید، در صورتی که هوش هیجانی کودکتان در سنین ۳ تا ۶ رشد کند کودکتان خواهد توانست به فهم بیشتری از احساسات دیگران برسد.

رفتار با کودک

در صورتی که کودک هوش هیجانی خوبی داشته باشد به پرورش و افزایش مسئولیت پذیری او کمک بسیاری می شود البته باید این نکته را در نظر بگیرید که هرگز کودکتان را به خاطر اشتباهاتش سرزنش نکنید و سعی کنید مسئولیت پذیری را در او تقویت کنید و به او نشان دهید که رفتارش چه تاثیری بر روی دیگران می گذارد، در صورتی که کودکتان را سرزنش و شرمنده کنید او احساس گناه می کند و این حس در آینده بر روی سلامت روان او تاثیر منفی خواهد گذاشت.

رفتار با فرزند، ۷ تا ۱۱ سال

هنگامی که کودک به سن مدرسه رفتن می رسد معمولا کودک و والدین وارد دنیای جدیدی می شوند در این حالت فرزندتان با ارزش های اجتماعی رو به رو می شود و باید بتواند به خوبی عمل کنید و توانایی لازم را داشته باشد تا کارهایی را در جمع انجام دهد، در این سن عزت نفس او در حال شکل گیری می باشد و نحوه رفتار شما در جمع با او اهمیت بسیاری دارد زیرا بر روحیه او تاثیر می گذارد.

رفتار والدین با فرزندشان بسیار مهم می باشد و نباید کودک با همسالان مورد مقایسه قرار بدهند، و هم چنین سرزنش کردن و تحقیر کردن او را نباید در پیش بگیرند زیرا مانع پیشرفت او در مدرسه و دنیای اجتماعی می شود و در این حالت کودک احساس بی کفایتی می کند و عزت نفس او کاهش می یابد.

در صورتی که مورد تحقیر و سرزنش قرار گیرد عزت نفس او پایین آمده و در دنیای نوجوانی با مشکلاتی رو به رو خواهد شد و در دوران های بعدی زندگی اختلالاتی مانند فوبیای اجتماعی را تجربه می کند به همین دلیل رفتار درست با کودکان اهمیت بسیاری دارد و در این زمینه باید از همه منابع اطلاعاتی و تخصصی کمک بگیرید تا راهنمایی های لازم را دراین خصوص بیان کنند.

رفتار با کودک، نکات کلی برای تربیت کودک

علاوه بر این که در هر سنی باید به نکات اختصاصی در آن سن توجه شود باید توصیه های عمومی مربوط به رفتار با کودکان را در همه سنین مدنظر قرار داد و به آن اهمیت داد که مهم ترین آن در زیر بیان شده است.

  1. به جای تنبیه به تشویق و تقویت توجه کنید

روانشناسان کودک بر این باور هستند که هیچ چیز به اندازه تشویق و تقویت رفتارهای صحیح کودک بر روی او تاثیر گذار نمی باشد و تشویق بر روی تربیت و شکل دهی رفتار های او تاثیر بسیاری دارد، والدین برای این که رفتار صحیح را در فرزندشان تقویت کنند لازم نیست حتما جایزه بخرند با آغوش گرفتن ساده، لبخند زدن و گفتن جملاتی مانند آفرین، تاثیرات شگفت انگیزی بر روی او می گذارد.

روانشناسان بسیار تاکید دارند تا رفتارهای کودکان را به صورت صحیح تقویت کنند و در این حالت والدین به کودکان می آموزند که شیوه صحیح رفتار کردن چه چیزی می باشد اما در صورتی که کودک تان را تنبیه کنید تنها در مورد این که چه کاری انجام ندهد اطلاعاتی را به او می دهید و در مقابل گزینه جایگزین را یاد نمی گیرد و با شیوه صحیح رفتار آشنا نمی شود.

  1. با کودکان گفت و گو کنید

بسیار اهمیت دارد تا زمان هایی را به حرف زدن با کودکتان اختصاص دهید و از این روش به فرزندتان نشان می دهید که برای گفته هایش ارزش و احترام قائل هستید و در صورتی که با او به گفت و گو می پردازید به کودک این فرصت را می دهید تا افکار و احساساتش را آزادانه بیان کند و آن ها را با شما در میان بگذارد، این کار باعث می شود تا از نگرانی ها و اضطراب هایی که در دوران کودکی ممکن است ایجاد شود پیشگیری شود.

بچه ها در سنین ابتدایی درک کمی نسبت به مقتضیات محیط دارند و در نتیجه واقع بینی پایین تری دارند و به همین دلیل ممکن است درخواست های نامعقولی داشته باشند در این حالت باید روش های صحیح نه گفتن را به کودک تان آموزش دهید و بتوانید به درستی با کودکتان مخالفت کنید ، هم چنین می توانید برای توضیح دادن رفتارتان از زبان کودکانه استفاده کنید و لحن وکلمات مناسبی را به کار ببرید و حق انتخاب های دیگری را برای فرزندتان کنار بگذارید، به کار گیری این روش ها می تواند برای شما مفید باشد و در این خصوص به شما کمک کند.

  1. اقتدار و صمیمیت را در کنار هم داشته باشید

برای رفتار با کودک بسیار اهمیت دارد که صمیمیت و اقتدار را با یکدیگر ادغام نکنید و هیچ کدام را قربانی دیگری نکنید زیرا هر دو در تربیت فرزند نقش مهمی دارند، برای مثال برخی از پدر و مادرها به خاطر این که بخواهند با فرزندشان دوست باشند از اقتدارشان کم می کنند و همین مسئله باعث می شود تا کودک به درستی اصول خود انضباطی را یاد نگیرد، این شرایط باعث می شود تا مشکلاتی مانند لوس شدن فرزندان، بروز رفتارهایی مانند گریه های بی دلیل و شکل گیری توقعات بیش از حد والدین به وجود آید.

در مقابل برخی از خانواده ها برای این که کودک شان منضبط باشد روش مستبدانه را در پیش می گیرند و نمی توانند با فرزندشان رابطه صمیمانه و خوبی داشته باشند این نوع رفتار باعث می شود تا آزادی فرزندشان با اختلالاتی همراه شود و زمینه ساز بروز اضطراب های گوناگون شود به طوری که اعتماد به نفس فرد کم می شود.

بسیار مهم است تا در این دو جنبه به تعادل برسید و در کنار این که برای فرزندتان یک دوست صمیمی هستید نقش راهنما نیز داشته باشید و به او کمک کنید.

  1. الگوی مناسبی باشید

باید به این نکته توجه کنید که فرزند شما در دوران کودکی از طریق مشاهده کردن  و الگو سازی اصول رفتاری را یاد می گیرد و در صورتی که می خواهید ویژگی خاصی در کودک پرورش دهید باید سعی کنید خودتان آن را رعایت کنید به عنوان مثال در صورتی که دوست دارید کودک تان راستگو باشد باید خودتان در رابطه با او صادق باشید و تمرین صداقت کنید و توجه داشته باشید که هیچ چیز به اندازه الگوی سالم نمی تواند فرزندتان را تحت تاثیر قرار دهد.

گاهی اوقات والدین مجبور می شوند برای فرزندشان پرستار بگیرند باید این نکته را در نظر بگیرید که کودک ممکن است رفتار پرستار را الگوی خود قرار دهد و به همین دلیل باید در انتخاب پرستار حساس باشید و توجه داشته باشید که چه کسی را برای این امر انتخاب می کنید.

  1. مسئولیت پذیری را از همان ابتدای کودکی آموزش دهید

لازم است به فرزندتان نشان دهید که هر کس در برابر رفتارهاش مسئول می باشد و به همین دلیل همه ما وظیفه داریم تا رفتارهای صحیح و درستی از خودمان نشان دهیم، این گفته ها به کودک می آموزد که در تعاملات گوناگون دیگران را نیز در نظر بگیرد و بدرفتاری کم تری از خودش نشان دهد.

منبع : رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باید باشد؟

مشاوره کودک| بهترین مشاوران آینده کودک شما را می سازند

مشاوره کودک چیست؟ مشاوره کودک یک نوع خدمات روانشناسی می باشد که بر روی کودکان و نوجوانان تمرکز دارد، مشاوره کودک کمک می کند تا اختلالات دوران کودکی را پشت سر بگذارد، هم چنین به والدین آموزش های لازم داده می شود تا با استفاده از روش صحیح به تربیت فرزندشان بپردازند و به طور کلی در جهت ارتقای سلامت روان کودکان و نوجوانان حرکت می کنند.

مشاوره کودک کمک می کند تا برخورد اصولی را یاد بگیرید و با فرزندتان به خوبی ارتباط برقرار کنید و از اشتباهات و سهل انگاری ها بپرهیزید، در این صورت می توانید به عنوان والدین نقش خود را به درستی ایفا کنید و سلامت روان فرزندتان را تضمین نمایید، در صورتی که می خواهید در این خصوص اطلاعات بیشتری را به دست آورید بهتر است این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید.

مشاوره کودک چیست؟

مشاوره کودک نوعی از خدمات روانشناختی می باشد که به وسیله روانشناسان کودک ارائه می شود، در جلسات مشاوره درمانگر آموزش های لازم را به کودک می دهد و او را تشویق می کند تا به درستی هیجاناتش را ابراز نماید، روند مشاوره به وسیله درمانگر به صورت بازی اتفاق می افتد، بازی و کاراکترهای هنری باعث می شوند تا کودکان احساس راحتی بیشتری داشته باشند و آن چه مشاور در مورد نوع رفتار و ابراز هیجان آموزش می دهد کودک به خوبی درک کند و آن را بیاموزد.

اهداف مشاوره کودک

هدف از مشاوره کودک این است تا به کودکان و نوجوانان کمک کنیم تا با شیوه بهتری با احساساتش سازگار شوند و هیجاناتشان را به درستی کنترل کنند، هم چنین مشکلات را درک کنند و مهارت های مقابله ای لازم را پرورش دهند در این صورت خواهند توانست بهترین تصمیم ها را بگیرند.

جلسات مشاوره کودک تنها به کودکان اختصاص ندارد بلکه درمانگر سعی دارد تا والدینش را آگاه سازد و روش های صحیح  تربیتی را به آن ها آموزش دهند تا بتوانند فرزندان با شخصیتی را تربیت کنند.

مشاوره کودک

مشاوره کودک به چه کسانی کمک می کند؟

مشاوره کودک می تواند در زمینه های زیر به افراد کمک کند:

  • کودکانی که در زمینه مهارت های زندگی و مهارت های اجتماعی مشکلاتی دارند می توان از طریق مشاوره به آن ها کمک کرد.
  • کودکانی که با مشکلات سوگ و فقدان والدین رو به رو می شوند.
  • کودکانی که مورد سوء استفاده قرار گرفته اند و در این خصوص مشکلاتی برای آن ها به وجود آمده است.
  • کودکانی که از نظر روحی دچار مشکل شده اند و با بیماری هایی مانند افسردگی، استرس و کمبود اعتماد به نفس مواجه هستند.
  • کودکانی که به اختلالات دوران کودکی مانند اختلالات رفتاری، اختلالات عصبی – رشدی و بیماری های ژنتیکی و کروموزومی مبتلا هستند.

به طور کلی مشاوره کودک در مورد موارد زیر مشاوره هایی را انجام می دهد:

  • آموزش مهارت های زندگی به کودکان
  • نکات تربیت فرزندان و والدین
  • آموزش پدر و مادر
  • نقش مادر در تربیت فرزندان
  • نقش پدر در تربیت فرزندان
  • آموزش کودکان
  • تربیت جنسی کودک
  • آموزش تربیت کودک
  • افسردگی در کودکان
  • استرس در کودکان
  • وسواس در کودکان
  • اختلالات خوردن
  • اختلالات رفتاری
  • اختلالات یادگیری
  • اختلالات عصبی رشدی
  • بیماری های ژنتیکی
  • کودک استثنایی
  • روانشناسی کودک
  • رفتار با کودک
  • اشتباهات تربیتی والدین
  • والدین سمی
  • کشف استعداد کودکان
  • نشانه های سلامت نوزاد
  • بیماری های کودکان
  • نیازهای اولیه و اساسی کودکان
  • نوزاد تازه متولد شده

جلسات روانشناسی کودک چقدر طول می کشد؟

با توجه به موضوعی که فرزندان باید به مشاوره مراجعه کنند تعداد جلسات مشاوره مشخص می شود و به طور متوسط تعداد جلسات 5 تا 6 جلسه می باشد و هر جلسه حدود 45 تا 60 دقیقه طول می کشد، توجه داشته باشید که پیگیری جلسات مشاوره اهمیت بسیاری دارد و در غیر این صورت نتیجه ی مورد انتظار از آن حاصل نخواهد شد و مفید نمی باشد.

کودکان از چه سنی می توانند از خدمات مشاوره استفاده کنند؟

از همان لحظه تولد، تربیت کودک آغاز می شود و والدین در برخورد با نوزادشان با چالش هایی رو به رو می شوند از این رو روانشناسان کمک می کنند تا بهترین شیوه فرزند پروری را در نظر بگیرند تا بتوانند از نیاز های رشدی فرزند آگاه باشند و به سلامت روح و روان او کمک کنند.

اگر چه در سنین پایین کودک نمی تواند از خدمات مشاوره ای استفاده کند اما والدین با شرکت کردن در جلسات مشاوره ای می توانند اطلاعاتی در این خصوص به دست آورند و شیوه درستی برای تربیت فرزندشان را در پیش گیرند.

توصیه نهایی در مورد مشاوره کودک و روش های تربیت فرزندان

خبر خوب برای والدین این است در صورتی که فرزندتان بعضی از عادت های بد را داشته باشد اما برای تربیت صحیح او هنوز دیر نمی شود زیرا والدین با یادگیری اصول کنترل احساسات خود و شناخت کامل روانشناسی کودک و روش های صحیح تربیتی، فرزندان را برای شکوفایی در اجتماع و زندگی آینده آماده می کنند و آموزش های لازم برای تربیت صحیح به آن ها داده می شود.

بر اساس تجربه ها می توان بیان کرد که کلید موفقیت در تربیت کودک، تغییر رفتار والدین می باشند، شما باید در این خصوص صبر و حوصله داشته باشید و راهکارهای صحیح تربیتی را به درستی به کودک تان آموزش دهید و این مسئله را باید جدی بگیرید و برای حل آن تمام تلاش خود را انجام دهید.

ضرورت مشاوره کودک

کودکان آینده داران جامعه می باشند و می توانند تعیین کنند که خانواده و جامعه به چه سمتی حرکت کنند و در اکثر مواقع آن ها در آینده فرزندانی را تربیت می کنند که همان سبک تربیتی والدین خودشان خواهد بود، در تربیت فرزندان، عوامل محیطی و تربیت صحیح والدین نقش بسیاری دارد و در شکل گیری شخصیت فرزندان تاثیر بسیاری می گذارد.

والدین موظف هستند تا فرزندشان را به شیوه صحیح تربیت کنند تا آن ها در بزرگسالی با بحران های اساسی در شخصیت رو به رو نشوند و مشکلی برای آن ها به وجود نیاید و هم چنین فرزندان بتوانند نقشی بسیاری موثری در رشد و شکوفایی جامعه ایفا کنند.

مشاوره کودک، علمی تخصصی می باشد که می تواند به والدین کمک کند تا فرزندانی خوب وارد جامعه کنند مشاوران متخصص در حوزه کودک می توانند با راهکارهای صحیح و اصولی بهترین سبک در تربیت فرزند خود را در پیش گیرند و به بهترین صورت فرزندشان را تربیت کنند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

امروزه بسیاری از والدین با توجه به این که به سلامت روان فرزندشان اهمیت بسیاری می دهند اما به خاطر دلایلی مانند مشکلات مالی، کمبود وقت نمی توانند در جلسات حضوری شرکت کنند و در نتیجه از انجام مشاوره کودک منصرف می شوند، در این شرایط آن ها می توانند از طریق تلفنی از مشاوره کودک استفاده کنند مرکز مشاوره ستاره ایرانیان خدمات مشاوره تلفنی را ارائه می کند تا در هر کجا که باشید بتوانید با مشاورین تماس گرفته و از خدمات آن ها بهره مند شوید، کیفیت مشاوره تلفنی مانند مشاوره حضوری می باشد و در این خصوص متخصصان و روانشناسان مرکز مشاوره به بهترین صورت خدماتی را ارائه می دهند تا در این خصوص به شما کمکی کرده باشند.

سوالات متداول

  • مشاوره کودک در چه زمینه هایی به ما کمک می کند؟

مشاوره کودک در تمام زمینه هایی که مربوط به کودک می شود می توانند به والدین کمک کنند، والدینی که در چگونگی تربیت فرزندشان مشکل دارند و یا والدینی که کودکان آن ها دچار اختلال جسمی و روحی شده اند همه می توانند به کودک شان کمک کنند تا سلامت روان کودک افزایش یابد.

  • آیا برای کودکی که بسیار کم سن هست می توان از مشاوره کودک استفاده کرد؟

بله، باید توجه داشته باشید که در این شرایط که سن کودک کم است مشاور متخصص کودک جلسات مشاوره را با استفاده از والدین پیش می برد و به آن ها کمک می کنند تا رفتارشان را تنظیم کنند تا اثر بخشی مفیدی بر روی کودک شان داشته باشد، متخصصین مرکز مشاوره ستاره ایرانیان در این خصوص خدماتی را ارائه می دهد.

منبع : مشاوره کودک| بهترین مشاوران آینده کودک شما را می سازند

عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش در کودکان ( علل، علائم و درمان عفونت گوش کودک)

عفونت گوش در کودکان یک مشکل رایج می باشد که والدین با آن رو به رو می شوند و بیماری هایی مانند آنفولانزا، آلرژی و سرماخوردگی را به وجود می آورد، این مشکل بیشتر در سنین ۳ تا ۶ سال اتفاق می افتد و با نشانه هایی مانند افزایش دمای بدن و تب، تخلیه مایعات از گوش و مشکلاتی در خواب کودک همراه می باشد. در بیشتر اوقات این مشکل جدی نمی باشد و با مراقبت های کوچک و ساده و یا درمان های خانگی درست می شود، در ادامه این مقاله به بررسی علائم و نشانه های عفونت گوش می پردازیم تا برای درمان آن اقداماتی را انجام دهیم.

عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش در کودکان معمولا نوعی التهابی در قسمت گوش میانی می باشد که این عفونت توسط باکتری ها به وجود آمده است و پشت پرده گوش اتفاق می افتد، یکی از مشکلات معمول برای بزرگسالان و کودکان، عفونت گوش می باشد که امری شایع است و این عفونت بیش تر در سنین ۳ تا ۶ سال اتفاق می افتد و در این زمینه مطالعات بسیاری انجام شده است و از هر ۶ کودک ۵ کودک حداقل یک بار در طول عمرشان عفونت گوش میانی را تجربه کرده اند که به آن اوتیت مدیا گفته می شود.

علائم عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش می تواند در سه شکل متفاوت اتفاق بیفتد که هر کدام از آن ها علائم و نشانه های خاص خودشان را دارند، در ادامه مقاله هر یک را به طور جداگانه مورد بررسی قرار می دهیم.

عفونت گوش حاد

یکی از رایج ترین عفونت گوش اوتیت مدیا حاد می باشد، در این نوع عفونت گوش میانی دچار عفونت و تورم شده است و مایع گوش پشت پرده صماخ جمع می شود و این شرایط باعث می شود تا فرد در ناحیه گوش احساس درد داشته باشد و هم چنین علاوه بر درد ممکن است کودک دچار افزایش دمای بدن و تب شود.

عفونت گوش افیوژن

این نوع عفونت در مشخصه اصلی آن مایع پشت پرده صماخ جمع می شود و احتمال دارد این عفونت هیچ گونه مشخصه ای نداشته باشد و بعد از یک دوره باعث به وجود آمدن عفونت حاد شود، با مراجعه به پزشک می توان با استفاده از ابزار های معاینه از وجود تجمع مایع گوش باخبر شد و درمان های دارویی متناسب با این وضعیت را دکتر تجویز می کند.

عفونت گوش مزمن

در این وضعیت مایع گوش برای مدت طولانی در گوش میانی باقی می ماند و احتمال دارد بدون وجود هیچ گونه عفونتی مجددا در این ناحیه جمع شود، وضعیت عفونت گوش در کودکان شایع است و مبارزه کردن با عفونت گوش امری دشوار می باشد و می تواند بر روی شنوایی فرد آسیب هایی وارد کند.

چگونه از وجود عفونت گوش در کودکان باخبر شویم؟

در بسیاری از موارد عفونت گوش در زمانی اتفاق می افتد که کودک نمی تواند صحبت کند و حرف بزند و به طور واضح مشکل خود را برای والدین نمی تواند بیان کند که دچار درد در ناحیه گوش می باشد، به همین دلیل باید نشانه ها و رفتارها را در نظر بگیرید تا زودتر با این مسئله آشنا شوید و برای درمان اقدامات لازم را انجام دهید.

  • دست زیاد زدن به گوش یا کشیدن گوش
  • لجبازی کردن بی دلیل کودک و گریه های شدید داشتن
  • بروز مشکلات در خواب کودک
  • تخلیه مایعات از گوش
  • ناتوانی کودک در حفظ تعادل خود
  • بروز مشکلات شنیداری و پاسخ ندادن کودک به محرک های شنوایی
  • افزایش دمای بدن و تب ( این مورد در کودکان و نوزادان بیشتر دیده می شود.)

علل بروز عفونت گوش

عفونت گوش می تواند به خاطر عوامل باکتریایی یا ویروس های مختلف باشند و بیشتر به خاطر بیماری های مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا آلرژی به وجود می آید و در این حالت لوله های استاش نقش بسیار مهمی دارند تا باعث به وجود آمدن عفونت در گوش شوند.

این لوله گوش میانی را به پشت حلق متصل می کند و باعث می شود تا در هنگام سرماخوردگی فرد دچار عفونت حلق و گلو شود زیرا این عفونت از طریق شیپور استاش به گوش میانی منتقل داده می شود و باعث می شود تا نواحی گوش را درگیر کند. همچنین برخی از والدین بعد از سوراخ کردن گوش فرزندشان نگران عفونت آن می باشند.

چه عاملی کودکان را در برابر عفونت گوش آسیب پذیرتر می کند؟

فاکتورهای بسیاری وجود دارد که باعث می شود که کودک در برابر عفونت گوش میانی آسیب پذیر شود و مشکلاتی برای او به وجود آید، از جمله این عوامل می توان به موارد زیر اشاره نمود.

  • سن زیر ۵ سال، در واقع کودکان کمتر از ۵ سال لوله های استاش کوچکتری نسبت به افراد دیگر دارند و به همین دلیل بیشتر در معرض خطراتی مانند عفونت گوش می باشند.
  • سابقه بروز هر گونه آلرژی در کودک
  • قرار گرفتن در معرض دود سیگار، زیرا دود سیگار باعث شده است تا در لوله های استاش التهاباتی به وجود آید و به همین دلیل باعث می شود تا احتمال بروز عفونت در فرد افزایش یابد.
  • تغذیه نکردن کودک از شیر مادر، زیرا شیر مادر حاوی ماده ای به نام آنتی بادی می باشد که از بدن فرد در برابر عفونت ها محافظت می کند و کودکانی که با شیرخشک تغذیه می کنند به دلیل این که از این فاکتور محروم هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به به انواع عفونت ها از جمله عفونت گوش قرار می گیرند.

درمان عفونت گوش در کودکان

اگر کودک با وجود عفونت گوش بی قراری نکند و یا دچار تب نشود در این صورت پزشک معمولا ۲۴ تا ۴۸ ساعت صبر می کند و علائم را در نظر می گیرد که آیا این علائم و نشانه ها به خودی خود بهبود می یابد یا خیر. در صورتی که عفونت گوش پایدار بماند پزشک دارویی را تجویز می شود تا درمان آن به درستی انجام شود، درمان دارویی متفاوت می باشد و در همه موارد یکسان نیست و با توجه به مشکل و علائم مشاهده شده در کودک، نوع عفونت متفاوت خواهد بود.

عفونت گوش در کودکان

به طور مثال در صورتی که فرد علائم زیر را مشاهده کند آنتی بیوتیک را تجویز می کند و باید به این نکته توجه داشته باشید که برای کودکان زیر شش سال به طور سر خود نباید از دارو استفاده کنید زیرا باعث به وجود آمدن مشکلاتی برای کودک می شود و حتما باید در این زمینه با پزشک مشورت کنید.

درمان های خانگی برای بهبود عفونت گوش در کودکان

علاوه بر این که برای درمان عفونت از درمان های دارویی استفاده می کنند می توانید از توصیه های عمومی هم استفاده  کنید تا به کاهش گوش درد فرزندتان کمک کند و باعث شود تا بهتر تسکین یابد.

استفاده از کمپرس آب گرم

اگر کمپرس آب گرم را به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بر روی گوش کودک قرار دهید تا حد زیادی باعث می شود تا درد او کاهش یابد و بی قراری های فرزندتان کمتر شود.

استفاده از استامینوفین با مشورت پزشک

برای کودکانی که سن آن ها از ۶ بالاتر است می توانید از استامینوفن کودک استفاده کنید و در صورتی که کودک تب و درد زیادی را تجربه کرد باید با متخصص سلامت تماس بگیرید و در این زمینه از او کمک بخواهید و در صورتی که او صلاح دانست از این دارو استفاده کنید، استامینوفن هم به عنوان مسکن استفاده می شود و هم تب کودک را کاهش می دهد.

دادن مایعات بیشتر به کودک

باید سعی کنید در دورانی که کودک تان به عفونت گوش دچار شده است به او مایعات بیشتری بدهید، این کار باعث می شود تا لوله استاش باز شود و تخلیه مایعات تجمع یافته پشت پرده گوش راحت تر انجام  شود.

تغذیه کردن کودک با شیر مادر

اگر فرزندتان در سنین شیرخواری می باشد و امکان شیر دادن به صورت طبیعی برای شما مقدور می باشد سعی کنید از شیر مادر به او بدهید زیرا در آن آنتی بادی وجود دارد و باعث می شود مقاومت بدن فرزندتان افزایش یابد و به مبارزه با عفونت ها کمک می کند و تا حد امکان از دادن شیر خشک به کودکتان پرهیز کنید.

منبع : عفونت گوش در کودکان

11 نکته در مورد تربیت کودک که کسی به شما نمی گوید

زمانی که زوجین تصمیم می گیرند که صاحب فرزند شوند ممکن است مهمترین دغدغه شان این باشد که از پس هزینه های آن بر بیایند و بتوانند نیازهای مالی فرزندشان را تامین کنند اما ممکن است کمتر کسی به این مسئله توجه کند که آیا از لحاظ روانی آمادگی این را دارند که مسئولیت تربیت کودکی را بر عهده بگیرد و آیا با نحوه تربیت کودک آشنا است یا خیر؟

اما باید بدانیم که کسب مهارت های فرزند پروری و آشنایی با نحوه تربیتی کودک، یکی از مهمترین مواردی است که زوجین قبل از فرزندآوری باید به آن توجه کنند.

شما به عنوان یک والد، قرار است مسئولیت تربیت موجودی را بر عهده بگیرید که چیزی از دنیای بیرونی نمی داند و طبق نظریه رفتارگرایی، مانند لوح سفیدی است که هیچ چیز در آن نوشته نشده است و این شما هستید که قرار است به او کمک کنید تا هویت خود را پیدا کند، شخصیت خود را بسازد و به دنیای بیرونی نگاه کند.

این شما هستید که می توانید به او بفهمانید که دنیا جای قابل اعتمادی است یا اینکه اصلا جای قشنگی نیست و ارزش زندگی کردن ندارد و نمی توان به کسی اعتماد کرد. در واقع این شما هستید که با رفتار خود تاثیر بسیار پررنگی در روند زندگی او در آینده خواهید داشت.

ما در این مقاله قصد داریم که شما را با روش و نحوه تربیتی کودک آشنا کنیم تا با بهره مندی از این مطالب و البته مطالعه بیشتر، از منابع مختلف، بتوانید به بهترین نحو فرزند خود را به درستی تربیت کنید. موارد زیر به شما کمک می کند تا به خوبی کودک خود را تربیت کنید.

شیوه های صحیح تربیت کودکان

  • در دسترس باشید

اولین و مهمترین نکته برای اینکه بتوانید این مسئله را بسنجید که آیا شما آمادگی فرزند آوری را دارید یا خیر، این است که ببینید آیا می توانید به اندازه کافی در دسترس فرزندتان باشید یا خیر؟ و آیا می توانید زمان کافی را به فرزندتان اختصاص دهید یا خیر.

یادتان باشد که بچه به این نیاز دارد که از وجود والد خودش به اندازه کافی بهره ببرد، اگر شما صاحب فرزند شوید و فرزندتان مدام در مهد کودک باشد و بعد از آن مدام نزد پدر بزرگ، مادر بزرگ یا پرستار باشد و چیزی از حضور مادر در زندگی اش نفهمد، باعث می شوید که سبک دلبستگی ناایمن در فرزندتان شکل بگیرد.

البته منظور از حضور والد و سرپرست فقط حضور فیزیکی نیست، بلکه حضور روانی نیز به اندازه حضور فیزیکی و حتی بیشتر نیز اهمیت دارد. برخی از مادران، که با وجود اینکه تمام طول روز را در کنار فرزندشان هستند اما توجه کافی به فرزند خود ندارند و حوصله کافی را برای فرزندشان خرج نمی کنند، همین امر نیز به نوبه خود می تواند آسیب زا باشد.

در مقابل برخی از مادران با وجود شاغل بودن، زمان هایی را که در منزل و در کنار فرزندشان حضور دارند به اندازه کافی برای فرزندشان وقت می گذارند و به او محبت کلامی و رفتاری می کنند و پاسخگوی نیازهای فرزندشان هستند و به نوعی طوری رفتار می کنند که نبودن هایشان را جبران می کنند و همین امر می تواند مانع از شکل گیری دلبستگی ناایمن و بروز آسیب در کودک شود. بنابراین در دسترس بودن و پاسخگویی سریع به نیاز های روانی، عاطفی و جسمی کودک، به خصوص در سالهای اولیه زندگی بسیار اهمیت دارد و اگر چنین رفتار نکنید می توانید باعث دید منفی و عدم اعتماد به دنیای بیرونی در ذهن کودکتان شوید.

نحوه تربیت کودک

  • الگوی خوبی برای فرزندتان باشید

قبل از اینکه بخواهید اصول تربیتی را روی فرزندتان پیاده کنید، نیاز است که به رفتارتان توجه کنید. اگر می خواهید فرزندی خوب تربیت کنید در ابتدا نیاز است که خودتان از اصول اخلاقی به درستی پیروی کنید.

شما نمی توانید فردی پرخاشگر باشید اما از فرزندتان انتظار داشته باشید صبور و آرام باشد، چون کودکان آن چیزی را که می بینند یاد می گیرند و کسی که بیشترین تعامل را با کودک دارد و کودک بیشترین مشاهدات رفتاری و تاثیر پذیری را از او دارد والد کودک است، بنابراین به رفتار خودتان توجه بسیار داشته باشید.

اگر فانتزی ذهنیتان این است که کودکی شاد داشته باشید، باید خودتان سعی کنید محیط شاد را برای فرزندتان فراهم کنید، اگر دلتان می خواهد فرزند منظمی داشته باشید، در درجه اول خودتان باید فرد منظمی باشید.

در مورد آموزش دیگر رفتارها نیز چنین است، به همین دلیل قبل از بچه دار شدن سعی کنید کمی خودتان را واکاوی کنید و اگر که فکر می کنید مشکلی در رفتار و شخصیتتان دارید که می تواند در تربیت کودک، اختلال ایجاد کند، در ابتدا برای رفع آن مشکل تلاش کنید و بعد اقدام به بچه دار شدن کنید.

یادتان باشد شما در برابر فرزندتان مسئولید، به همین دلیل این امر بسیار اهمیت دارد که بتوانید به درستی با او برخورد کنید و در بکارگیری روش های تربیتی درست توانمند باشید.

  • در برخورد با کودک و وضع قوانین ثبات داشته باشید

ثبات داشتن در امر تربیتی کودک اهمیت زیادی دارد. برخی از والدین هم در محبت کردن به کودکانشان و هم در وضع قوانین داشتن ثبات کافی را رعایت نمی کنند. مثلا پیش می آید که در برخی از زمان ها فرزندشان را غرق در محبت می کنند و توجه زیادی به او می کنند، در مقابل در برخی شرایط دیگر کاملا بی حوصله می شوند و توجهی به فرزند خود نمی کنند یا روش های تنبیهی سختی را اعمال می کنند، این کار باعث می شود که کودک در آنالیز رفتارهای والد خود دچار تناقض شود و نتواند تعبیر درستی از شرایط داشته باشد. این امر احتمال ابتلای افراد به اختلال دو قطبی را زیاد می کند.

همچنین با بزرگتر شدن کودک، والدین سعی می کنند قوانینی را  در مورد امور خانه و رفتارهای کودک وضع کنند. یادتان باشد که هر قانونی را که برای کودک تعیین می کنید باید نسبت به آن پایبند باشید.

مثلا اگر که زمان خواب کودک را ساعت 9 شب تعیین کرده اید، باید نسبت به اجرای این قانون محکم باشید و مدام در مقابل کودک کوتاه نیایید، این کار باعث می شود کودک قوانین را جدی نگیرد و به دیگر توصیه های شما نیز توجه کافی را نداشته باشد، البته انعطاف پذیری نیز امر بسیار مهمی است و نباید اینطور باشید که تحت هیچ شرایطی حاضر نباشید کوتاه بیایید، مثلا ممکن است یک روز در هفته پیش بیاید که شما مهمان باشید یا مهمان داشته باشید و روز بعد نیز، روز تعطیل باشد، در چنین شرایطی با یادآوری به کودک که امشب استثنا است می توانید به کودک اجازه دهید تا مدت زمان بیشتری را بیدار بماند.

دقت داشته باشید که برای آموزش مواردی مثل ساعت خواب، بهتر است از ابتدای دوران کودکی، سعی کنید خودتان زمان خواب منظمی داشته باشید تا بتوانید این الگوی خواب را در فرزندتان ایجاد کنید. اگر که شما و همسرتان همیشه تا دیروقت بیدار باشید، طبیعتا نمی توانید از فرزندتان انتظار داشته باشید که زود خوابیدن را یاد بگیرد.

  • از روش های تشویقی و تنبیهی به درستی استفاده کنید

کودک همانقدر که به تشویق نیاز دارد به تنبیه نیز نیاز دارد. ما با تشویق کردن می توانیم کودک را به کارهای خوب ترغیب کنیم و کارهای خوب را در کودک تقویت و پایدار کنیم، با تنبیه نیز می توانیم رفتارهای نادرست کودک را حذف کنیم. بنابراین استفاده از تنبیه و تشویق در اصول تربیتی کودک نقش مهمی دارد. اما دقت کنید که تشویق و تنبیه هر کدام دارای قواعد و اصولی هستند و نیاز است که شما با آگاهی از این اصول، آن ها را در شیوه تربیتی کودک به کار بگیرید.

تشویق و تنبیه هر کدام به دو بخش تقسیم می شوند:

  1. تشویق مثبت، تشویق منفی
  2. تنبیه مثبت، تنبیه منفی

پسوند مثبت و منفی به معنای خوب یا بد بودن آن ها نیست، بلکه به ارائه یا عدم ارائه محرک به کودک بستگی دارد. در ادامه آن ها را مفصل توضیح می دهیم تا بیشتر به آن ها آشنا شوید.

  • تشویق مثبت و تشویق منفی

همانطور که گفتیم هدف از تشویق (مثبت و منفی)، افزایش رفتارهای مثبت در کودک است، ما از طریق تشویق می توانیم به کودک رفتارهای درست را بیاموزیم و آن ها را در کودک تثبیت کنیم.

اگر شما به کودک خود قول دهید که در صورت مرتب کردن اتاقش او را به پارک می برید یا برایش چیزی می خرید از تشویق مثبت استفاده کرده اید. یعنی یک چیز خوشایند را در قبال یک رفتار درست به کودک خود ارائه داده اید (تشویق مثبت= ارائه محرک خوشایند در صورت انجام رفتار مناسب).

اما اگر که در قبال کار خوب کودک چیزی به او ارائه ندهید ولی به جای آن محرک آزاردهنده ای را حذف کنید از تشویق منفی استفاده کرده اید. مثلا فرض کنید که کودک شما مدام در حال غر زدن به کودک خود هستید که چرا اتاقش را تمیز نمی کند، کودک متوجه می شود که با تمیز کردن اتاقش غر زدن های شما قطع می شود در اینصورت برای اجتناب از محرک ناخوشایند (غر زدن های مادر)، اتاقش را تمیز می کند.

مثالی دیگر اینکه به کودک خود بگویید که برنامه غذایی امروزمان غذایی بود که مورد علاقه ات نبود، اما حالا که اتاقت را تمیز کردی تصمیم دارم امروز،آن غذا را درست نکنم (تشویق منفی = حذف محرک ناخوشایند برای افزایش رفتار درست در کودک).

  • تنبیه مثبت و منفی

تنبیه مثبت به این معنی است که شما برای اینکه رفتار نامطلوبی را در فرزندتان حذف کنید، یک محرک ناخوشایند را در صورت انجام کار نامطلوب در کودک به او ارائه می دهید. منطق این روش تنبیهی این است که وقتی کار نادرست با پیامد نامطلوب همراه شود به مرور آن رفتار حذف می شود.

مثلا به کودک خود می گویید به خاطر بی اهمیت بودنت نسبت به تمیز بودن اتاقت و به دلیل جمع نکردن وسایلت مجبور هستی که به مدت 5 دقیقه روی صندلی بشینی و از جابت تکان نخوری (البته این زمان نسبت به سن کودک متغیر است، برای کودکان کوچکتر از 5 سال، زمان نشستن روی صندلی باید کمتر در نظر گرفته شود. همچنین دقت کنید که صندلی ای که برای تنبیه در نظر می گیرید تا حد امکان باید در جایی قرار بگیرد که هیچ وسیله سرگرم کننده و محرک خوشایندی وجود نداشته باشد).

کتک زدن کودک و پرخاشگری کلامی نیز نوعی تنبیه مثبت است (ارائه محرک ناخوشایند در جهت حذف رفتار منفی)، اما این روش، روشی کاملا غلط است و به هیچ عنوان توصیه نمی شود. کتک زدن تنها باعث ایجاد اضطراب و استرس در کودک می شود و ممکن است رفتار نادرست را فقط به صورت موقتی در کودک حذف کند، اما حتی در صورت حذف همیشگی رفتار نامطلوب، به دلیل آسیب هایی که در اثر کتک زدن، به سلامت روان کودک وارد می کند، روش کاملا نادرستی است و والدین باید تا حد امکان از آن خودداری کنند.

اما تنبیه منفی، بهترین نوع تنبیه است و می تواند در روش تربیتی کودک بسیار موثر باشد.

 

هر کودکی علایق مخصوص به خود را دارد و یک مادر، تا حدود بسیار زیادی نسبت به علایق فرزند خودش آگاه است. شما از این علایق می توانید در جهت اصلاح و کاهش رفتارهای نامطلوب فرزندتان استفاده کنید. مثلا فرض می کنیم که کودک شما علاقه شدیدی به تماشای برنامه های تلویزیونی دارد و به همین منظور شما یک ساعت در روز را به تماشای تلویزیون به کودکتان اختصاص داده اید.

در این بین کودک شما در حین بازی با دوستش او را هل می دهد و به او پرخاشگری می کند، در چنین حالتی شما می توانید به او بگویید که به خاطر رفتار نادرستش امروز از تماشای تلویزیون محدود است و یا اینکه مدت زمان کمتری را می تواند تلویزیون تماشا کند.

البته در مورد این مثال نباید طوری برخورد کنید که کودک احساس کند که دوستش اهمیت بیشتری از او دارد و شما به دوستش علاقه بیشتری دارید، بلکه نیاز است که حتما به او توضیح دهید که چرا رفتارش نادرست بوده و به او بگویید که همیشه او را بیشتر از هر شخصی دوست دارید، اما رفتاری را که انجام داد رو نمی پسندید چون ممکن بود باعث آسیب رساندن به شخصی دیگر شود (تنبیه منفی = حذف محرک خوشایند در جهت حذف رفتار نامطلوب).

دقت کنید که هم در تنبیه و هم در تشویق نیاز است که علت رفتارتان را به او توضیح دهید. مثلا اگر قصد دارید به دلیل تمیز کردن اتاقش او را تشویق کنید، ابتدا به او محبت کلامی کنید و بعد در ادامه بگید که به خاطر اینکه اتاقت را تمیز کردی تصمیم گرفته ام به عنوان جایزه، به خاطر  رفتار خوبت، تو را به پارک ببرم. در تنبیه نیز توضیح دادن علت، بسیار مهم است. مثلا اگر قصد دارید فرزندتان به علت به زبان آوردن کلمه ای زشت تنبیه کنید، حتما علت آن را به او توضیح دهید (به دلیل اینکه حرف زشتی را به زبان آوردی امروز به مهمانی نمی رویم).

سعی کنید در بکارگیری قواعد تشویق و تنبیه محکم و قاطع باشید و حتما به حرف هایی که زدید عمل کنید، اگر به کودک خود قول داده اید که او را به پارک ببرید حتما این کار را را انجام بدهید و اگر به کودک خود گفته اید به دلیل رفتار نادرستش او را از چیزی محروم می کنید حتما به آن عمل کنید.

  • مهربان باشید

یادتان باشد که کودک شما بیشتر از هر چیز به محبت شما نیاز دارد، بنابراین در همه حال با او مهربان باشید، از گفتن کلمه دوستت دارم به او دریغ نکنید، کمال گرا نباشید و از وضع قوانین سرسختانه و نامتناسب با سن کودک خودداری کنید،  فرصت بازی و تفریح را به او بدهید، به هیچ عنوان فرزند خود را با دیگر کودکان مقایسه نکنید، بر توانمندی های فرزندتان تاکید کنید و او را برای انجام کارهای مورد علاقه اش تشویق کنید.

  • فرزند پروری مشارکتی داشته باشید

همانقدر که مادر در تربیت کودک نقش دارد، حضور و مشارکت پدر نیز به همان اندازه می تواند در تربیت کودک تاثیر مثبت بگذارد، بنابراین سعی کنید در تربیت فرزندتان مشارکت داشته باشید. (پدران با بازی کردن مداوم با کودکان می توانند تاثیر بسیار مثبتی بر سلامت روان فرزندانشان داشته باشند).

  • مطالعه کنید و از مشاور کمک بگیرید.

یادتان باشد هر چقدر که اطلاعات بیشتری داشته باشید، بهتر می توانید کودک خودتان را تربیت کنید، بنابراین مطالعه داشتن و افزایش آگاهی، امری بسیار مهم است. همچنین سعی کنید از مشاوران کودک نیز برای پیشگیری از بروز رفتارهای نادرست و حذف رفتارهای نامطلوب در کودکان خود، کمک بگیرید.

اگر قصد دریافت مشاوره در زمینه کودک و نوجوان دارید می توانید از متخصصان با تجربه و متخصص مرکز مشاوره ستاره ایرانیان، راهنمایی دریافت کنید.

منبع : 11 نکته در مورد تربیت کودک که کسی به شما نمی گوید 

توجه به احساسات کودک

توجه به احساسات کودک

کودکان به محض آنکه دریابند چه انتظاری از آنها می‌رود، و بویژه به‌مجرد آنکه به تردد خاطر و دودلی والدین خود پی برند از همکاری امتناع می‌ورزند و جدال با پدر و مادر را آشکارا یا پنهانی آغاز می‌کنند.

و این حالت را تا به آنجا- شاید ماه‌ها- ادامه می‌دهند که والدین به عقل آیند و در آموزش فرزند جدی‌تر باشند و مثلا بر پسر خود فریاد بزنند که: «دیگر بس است.

بحدکافی سربسر هم گذاشته‌ایم. تو دیگر یک پسر گنده شده‌ای، پسرهای بزرگ و مردها اینطور عمل می‌کنند. تو هم مثل یک پسر بزرگ هم مثل یک پسر بزرگ عمل کن.»

شگفت‌انگیز و باورناکردنی است که چگونه یک فرزند دو سال و نیم یا سه ساله، پس از یک سال یکدندگی و لجباری، وقتی می‌بیند که والدین او چنان شهامتی پیدا کرده‌اند که برای وی رهبران مصمم و جدی باشند، یکباره به فرمانشان گوش می‌دهند و آغاز به همکاری می‌کنند.

پدران و مادران حتما نباید یک سال تمام را از دست بدهند و یا پیوسته با خشم و رنجش خود را بیازارند.

نکته اصلی در این پاره از مبحث آن است که طبیعت بر اساس رهبری والدین انگشت می‌گذارد و از آن به عنوان وسیله‌ای موثر برای آموزش کودک بهره می‌برد. اگر والدین قدرت رهبری خود را به کار برند، کودک در مرحله مناسب پیشرفت از آنان پیروی خواهد کرد.

و مهم‌تر آنکه پدر و مادر ناگزیر نیستند تحمیل‌کننده، خشمگین و یا حتی کج خلق باشند. آنها می‌توانند، مشروط بر آنکه از آغاز حفظ تعادل را از دست ندهند، با شیوه‌ای که از شادابی و آسودگی و مهر و شجاعت اثر پذیرفته باشد، تسلط خود را در کار رهبری مورد بهره‌وری قرار دهند. آنچه والدین را کفری می‌کند این است که صرفا به دست یک موجود ناتوان دچار عجز شوند.

روش‌های دیگری برای مسلط شدن بر کودکان وجود دارد. اگر باید کاری انجام دهند، مثل اینکه سر میز غذا حاضر شوند، از آنها نپرسید که آیا مایل به انجام آنکار هستند زیرا که آمادگی آن را دارند که «نه» بگویند و بعد به بحث و لجبازی بپردازند.

اگر می‌دانید که قادر نیستید آنها را به انجام کاری وادارید، مانند آنکه مجبورشان کنید غذایی را که دوست ندارند تا به آخر بخورند، هرگز نگویید باید این کار را انجام دهند، زیرا که با چنین بیانی برای خود دامی می‌گسترانید.

از راه دور به کودک یک ساله برای نفی عمل «نه! نه!» مگویید، چه آنکه در این حال او را بین دوراهی تسلیم یا مبارزه‌طلبی قرار می‌دهید.

به جای آن، کودک را از آن محیط دور سازید. سعی کنید تا جایی که می‌توانید حس و درونیات او را مورد توجه قرار دهید و او را به خوبی درک کنید.

این فکر را از خود دور کنید که کودک شما در سنی است که خیلی از موارد را متوجه نمی‌شود؛ پس بهتر است که بدانید او به خوبی خیلی از مسائل را می‌فهمد، ولی نظر به سن پایینش نمی‌تواند عکس‌العمل نشان دهد.

شاید به نظرتان عجیب می‌آید که ضمن بحث از محبت و مهربانی، این همه تاکید بر اجتناب از کشمکش و تضاد و برخورد می‌شود. واقعیت آن است که در بیشتر خانواده‌ها مسئله، کمبود عشق و علاقه نیست، بلکه از میان بردن عشق و محبت موجود- در والدین و کودکان- از طریق جدال‌ها و برخورداهای بیمورد و بیهوده است.

در قرون گذشته کاستگی محبت و مهربانی بین افراد خانواده به سبب تکبیر و تفرعن والدین و امتناع آنها از پذیرفتن احساسات و فردیت فرزندانشان بود، اما در زمان ما این امر بیشتر به علت آن است که پدران و مادران از بکار بردن نیروی رهبری خویش بیمنا کند.

توجه به احساسات کودک

توجه به احساسات کودک

در این مبحث، با نکاتی که گفته شد شاید این تصور پیش آید که با بکار بستن چیرگی و تسلط والدین می‌توان از کشمکش و برخورد کودکان دوری گزید. و حال آنکه چنین نیست.

بهترین تدبیرها که به کار گرفته شود، تنها از میزان برخورد کودک با پدر یا مادر خواهد کاشت و هرگز نمی‌توان بکلی آن را از میان برداشت.

تنها این را باید بگویم که والدین می‌توانند از گسترش و دامن زدن به این تضادها که بعدا موجب لجاجت و گردنکشی کودک می‌شود، اجتناب ورزند.

سعی کنید بیشترین تمرکز خود را روی آرامش خرج کنید. یعنی محیطی برای او فراهم کنید که خالی از هرگونه بحث، مشاجره، سروصدا و… باشد تا او بتواند به خوبی رشد و به وسیله این آرامش بتواند لحظات خوب و روانی را در کنار شما تجربه کند.

توجه داشته باشید که هرگونه بحث و مشاجره و خدای ناکرده به کار بردن الفاظ بد در مقابل کودک، به مرور زمان افکار او را به هم ریخته و باعث می‌شود در آینده‌ای نه‌چندان دور کودکی پرخاشگر داشته باشید و این نارضایتی شما را به همراه خواهد داشت.

در اینجا لازم است که از جنبه دیگر تشویق به ابراز محبت نیز به کوتاهی سخن رود و آن مشکل خاص کودک نخست و یا یکتا فرزند است.

اکثریت نخست زادگان نسبت به فرزندان دیگر خانواده افرادی خونگرم و انسان دوست می‌شوند. در واقع، گروه کثیری از آنان مشاغلی چون پزشکی، پرستاری، مددکاری اجتماعی، تدریس، علوم الهی و دیگر حرفه‌ها را که در آنها کمک به همنوع محور کار است انتخاب می‌کنند. اما عده قلیلی از فرزندان اول و یا تنها فرزندان در نتیجه توجه و مراقبت افراطی و ترس و نگرانی بیش از حد درباره آنها افرادی منزوی و تکرو بار می‌آیند.

والدینی که خود با آرزوهایی بزرگ سالیان عمر را پشت سر نهاده‌اند طبعا از برای فرزندان خویش نیز آرزوهای بزرگی درسر می‌پرورانند و فرزندان نخست در مرکزیت اینگونه اندیشه‌ها و ایده‌ها قرار می‌گیرند.

آنچه را که والدین در پرتو خصوصیات شخصیت نیک یا تلاش و کوشش بدان‌ها دست یافته‌اند، فرزندان نخست نیز ناگزیر از دست یافتن به همان کامیابی‌ها هستند.

و هرچه را که والدین با وجود سعی و تلاش خویش نتوانسته‌اند به دست آورند، نخست زادگان باید بکوشند تا به آنها دست یابند و ناکامیابی پدر و مادر را به پیروزی بدل کنند. هر اشتباهی که والدین مرتکب شده‌اند، بیمناکشان می‌سازد که مبادا فرزندان نخست نیز دچار همان خطا شوند.

این چنین والدین با وجدان، نسبت به فرزندان دوم خویش بسیار ساده‌تر رفتار می‌کنند و در مورد آنان وقتی نگرانی بدل راه می‌دهند که باید نگران باشند، هنگامی به اصلاح آنها می‌پردازند که واقعا به بیراهه می‌روند، و وقتی به آنها محبت می‌ورزوند که سزاوارند. که بی‌جهت از کاهی کوهی نمی‌سازند و هنگامی که کودکان با شادمانی و بی‌آزاری سرگرم کار خویشند سروصدا و قیل و قال راه نمی‌اندازند و در کار آنان دخالت نمی‌کنند.

از این رو کودکان دوم در اعمال و احساسات خود مستقل‌تر بار می‌آیند و چون توجهی ببینند بدان بی‌اعتنا نمی‌شوند. آنها در اندیشه آن نیستند که مردم درباره آنها چه فکر می‌کنند و هرگاه نیاز به توجه و محبت پیدا کنند بسادگی رو به سوی یکی از اعضای خانواده یا دوستان می‌آورند.

اگر از معاشرت و مصاحبت کسی لذت ببرند، خود را از او دور نمی‌سازند.

فرزند اول، اگر دختری باشد که دائم به دنبال جیغ و گریه در آغوش پدر و مادر جای گرفته، در برابر مردم، آشنا یا ناآشنا، حالت دفاعی پیدا می‌کند، می‌ترسد که به سمت آنها برود و بیمناک است که آنها به سوی او بیایند. با این همه بشکلی متناقص در وجود خود نیازی آتشین به توجه و محبت دیگران حس می‌کند.

بدون شک چنین فردی هم می‌تواند محبت کند و هم آنکه یارای آن را دارد که محبوب باشد نهایت آنکه از ابراز محبت خود بیم دارد و از طلب محبت نیز وحشت، از این رو به دیگر مردم پشت می‌کند و هر بار در میان جمع قرار می‌گیرد، ناامیدتر و ناامیدتر می‌شود.

البته آسان است که به پدر و مادر جوان گفته شود: «بت بچه اول هیجان و دلهره را از خود دور کنید. آرام باشید. بگذارید تا بحال خودش بزرگ شود» اما از این گفته چیزی حاصل نمی‌شود و مثل آن می‌ماند به کسی که نخستین بار می‌خواهد اسب سواری یا رانندگی کند گفته شود آرام باشد و هیجان‌زده نشود.

بدیهی است که هرگاه فرزند اول را بجایی ببریم که با دیگر کودکان همسن و سال خود بازی کند و همبازی‌هایی پیرامون خود ببینند بسیار سودمند خواهد بود. و این کار اگر با راه افتادن طفل و پیش از آنکه وی به مرحله خود آگاهی برسد آغاز شود سودی بیشتر ببار خواهد آورد.

در مورد فرزند نخست بهتر آن است که همین که به سن سه سالگی رسید ویرا در صورت امکان بکودکستان بفرستیم والا عاقلانه است که پدر و مادر تا آنجا که می‌توانند در را بروی کودکان همسایه باز بگذارند و یا کودک خویش را به جمع کودکان دیگر نزدیک سازند.

امیدوارم هیچ یک از این تحلیل‌ها و پندها موجب آن نود که درجه‌ای از لذت همنشینی شما و فرزندانتان کاسته گردد و کودکانتان را برای آنکه لوس و از خودراضی نشوند از خود دور کنید. زیرا که محیط گرم خانوادگی و با هم بودن و با هم زیستن عنصر اصلی محبت و بهترین وسیله برای فزودن آن است.

منبع :توجه به احساسات کودکمشاوره جنسی