مدیریت استرس مربوط به حوادث بحرانی (CISM)، یک نوعی از اقدامات مربوط به مواقع بحرانی است که برای حمایت از شخصی طراحی شده است که حوادث آسیب زا را تجربه می کند.

CISM شامل مولفه های و واکنش های مناسب برای مواقع و شرایط بحرانی است و در طی آن مراحل مختلف یک موقعیت بحرانی مورد شناسایی واقع می شوند.

این روش می تواند توسط افراد، خانواده ها، گروه ها، سازمان ها و انجمن ها به کار گرفته شود.

هر چند که برخی از تحقیقات نشان داده اند که CISM یک روش غیر کارا و حتی خطرناک می باشد، ولی طرفداران CISM استدلال می کنند در زمانی که از این روش به صورت مناسب استفاده شود، مداخلات و اقدامات صورت گرفته منجر به حمایت از فرد در مواقع بحرانی می شود.

• CISM به چه نحوی کار می کند؟

• تاریخچه CISM

• چه کسی CISM را ارائه می دهد؟

• آیا CISM همراه با دیگر روش های درمانی و سایر خدمات به کار گرفته می شود؟

• نگرانی ها، محدودیت ها و موارد عدم استفاده از CISM

 

 

CISMبه چه نحوی کار می کند؟

مدیریت استرس مربوط به حوادث آسیب زا، یک سیستم از اقدامات بحرانی هستند که منجر به ممانعت از آسیب های روان شناختی مربوط به حوادث غیر معمول و استرس زا می شود و همچنین از آن به عنوان حوادث بحرانی یاد می شود.

هدف از CISM حمایت از افرادی است که تمایل دارند تا در معرض آسیب قرار گیرند و همچنین کسانی است که یک حادثه آسیب زای شدیدی را تجربه کرده است.

بر اساس عقیده یکی از توسعه دهندگان این روش، دکتر جفری میشل ، CISM یک نوع روان درمانی نمی باشد. این یک سیستم حمایتی است که منجر به موارد زیر می گردد:

• تاثیر مربوط به حادثه آسیب زا را کاهش می دهد

• واکنش غریزی مربوط به حادثه را به صورت عادی و قانونی در می آورد.

• فرآیند بهبود طبیعی را تقویت می کند

• مهارت های عملکردی انعطاف پذیر فرد و / یا گروه را به حالت اول بر می گرداند

• نیاز به خدمات یا درمان های حمایتی بعدی را شناسایی می کند

CISM که در برخی موارد به صورت کمک های اولیه روان شناسی مورد اشاره قرار می گیرد، می تواند برای شناسایی دامنه وسیعی از حوادث بحرانی به کار گرفته شود.

حوادث بحران زا به صورت حوادثی تعریف می شوند که امنیت فیزیکی و روانی را تهدید می کنند و یا حوادثی که منجر به آسیب های فیزیکی و یا روان شناختی می شوند. برخی از مثال ها در این رابطه عبارتند از:

• مرگ، یا خطر مرگ در هنگام انجام وظیفه و کار

• پرتاب کردن چیزی در محیط کار

• وضعیت مربوط به گروگان گیری

• حملات تروریستی

• ایجاد شکاف در نتیجه زمین لرزه یا بلایای طبیعی

• بلایای طبیعی

CISM دارای چندین مولفه است که می تواند قبل از، در حین و یا بعد از یک بحران مورد استفاده قرار گیرد. این مولفه ها شامل موارد زیادی هستند و برخی از آنها عبارتند از:

• آمادگی قبل از بحران:

این مولفه شامل رویه های مفیدی است که مدیریت استرس، آموزش بحران و برنامه ریزی بحران را تقویت می کند.

مشاوره تحصیلی کسی که از درس خوندن پیشمون شده و می خواهد درست انتخاب رشته کنه

• آمادگی قبل از بحران:

این مولفه شامل یک فرآیند حمایتی است که مدیریت استرس، آموزش بحران و برنامه بحران را تقویت می کند.

• انجمن حمایت کننده از برنامه ها:

در اغلب موارد به عنوان جلسات شهری مورد اشاره قرار می گیرد و این برنامه ها با فراهم آوردن فرصت های ایجاد شده برای بحث و انجام اقدامات لازم در مراحل مختلف حوادث و بلایا، از سازمان ها، مدارس، و انجمن ها حمایت می کند.

• کسب اطلاعات در مورد استرس مربوط به حوادث بحرانی (CISD):

CISD یکی از مهمترین مولفه های مربوط به سیستم اقدامات بحرانی CISM است.

به دلیل اینکه مدیریت استرس حوادث بحرانی در نتیجه توسعه تکنیک های CISD ایجاد شده اند، برخی مواقع این دو عبارت با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند.

CISD ابزاری نیست که به عنوان اقدام قانونی و متعارف مورد استفاده قرار گیرد، ولی در عوض، تکنیک CISM برای استفاده در گروه های کوچک کاربرد دارد.

این اقدام هفت مرحله ای تلاش دارد تا استرس آسیب زا را کاهش دهد، نیاز به درمان سلامت ذهنی بعدی را تعیین کند و منجر به ایجاد حس تمام شدن روان شناختی یک حادثه شود و آثار روان شناختی آن را از بین ببرد.

• تحریک به مبارزه:

یک تکنیک سه مرحله ای و شبیه CISD است که یک اقدام گروهی می باشد، ولی ماهیتا سریع تر از آن صورت می گیرد.

تحریک به مبارزه در چند ساعت اولیه بعد از اتفاق افتادن حادثه صورت می گیرد و شامل گروه های بحث محرمانه و سرّی است که ثبات را تقویت می کند و از استرس آسیب زا ممانعت بعمل می آورد.

• سایر اقدامات بحرانی:

دیگر مولفه های CISM شامل مشاوره مربوط به کلیه موارد بحرانی، اقدامات بحرانی برای خانواده ها و مراقبت ها و اقدامات بعد از حادثه می باشد.

chronic pain دردمزمن بی دلیل و ناشی از اضطراب

تاریخچه CISM

مدیریت استرس حادثه بحرانی ریشه در نظریه اقدامات بحرانی، درمان گروهی و انجمن روان شناسی دارد.

در سال 1970 نظریه پردازانی از قبیل اریک لیندمن، ایروین یالوم، و جرالد کاپلان ، مبنا و اساسی را برای توسعه دهندگان CISM، جفری تی. میشل و جئورج اس. اورلی ایجاد کردند.

در طول دهه 1980، میشل و اورلی به صورت رسمی اطلاعات استرس مربوط به حادثه بحرانی را به عنوان بخشی از سیستم مدیریت استرس حادثه بحرانی در نظر گرفتند که مربوط به مداخلات بحرانی می باشد.

این رشته با ایجاد سازمان استرس حادثه بحرانی آمریکا در سال 1989 توسعه یافت و بعدا اسم آن در سال 1991 به سازمان استرس آسیب بحران بین المللی تبدیل شد.

در سال 1997، میشل و اورلی به صورت کامل، تکنیک های مداخلات بحرانی را با سیستم کلی که ما CISM می نامیم، ادغام کرد.

هر چند که بحث و جدل های زیادی در مورد استفاده از CISM و کارایی آن وجود دارد، ولی در شرایط فعلی، معمولا برای اقدامات بحرانی مورد استفاده قرار می گیرد.

چه کسانی CISM را ارائه می کند؟

CISM توسط متخصصان مختلفی از قبیل پاسخ گوهای اولیه (آتش نشانان، ادارات اجرایی قانونی و …) ، پرسنل بیمارستانی و بالینی (پرستارها، دکترها و طبیب ها) ، پرسنل تحقیق و امداد، پرسنل نظامی، متخصصان سلامت روان، افراد روحانی، کارمندان بیمارستانی، و رهبران اجتماعی ارائه می شود.

مهمترین مشخصه متخصصانی که CISM را ارائه می دهند این است که آموزش این افراد کلا به صورت عملی می باشد.

بنیاد استرس حادثه بحرانی بین المللی، برنامه داوطلبانه متخصصان مورد تایید را مدیریت می کند که افرادی را آموزش می دهد تا در زمینه مدیریت استرس حادثه بحرانی مجوزهای مورد تایید را کسب کنند.

برخی از متخصصین، از قبیل پاسخ گوهای اولیه و پرسنل نظامی، نه تنها برای ارائه اقدامات CISM آموزش می بینند، بلکه در اغلب موارد، بیشتر از عموم مردم با حوادث آسیب زایی برخورد دارند.

این موضوع می تواند آنها را در یک موقعیت آسیب پذیر قرار دهد و آنها با استرس حاد، استرس بعد از آسیب، حملات مزمن، افسردگی، اضطراب، و از بین رفتن اعتماد به نفس مواجه شوند.

به همین دلیل است که CISM در اغلب موارد برای آتش نشانان، کارمندان پلیس و پرسنل نظامی در دسترس می باشد.