روان شناسی ورزشی و فیتنس یک رهیافت درمانی می باشد که بر نقاط مشترک ما بین علوم ورزشی، پزشکی و روان شناسی تمرکز دارد.

این مدل درمانی بر مبنای تحقیقات، نظریه و روش های بهبود عملکرد در مجموعه های ورزشی حرفه ای و آماتور توسعه یافته است.

محققان روان شناسی ورزشی تلاش می کنند تا نحوه تاثیر عوامل روان شناختی را بر روی عملکرد حرکتی و نحوه تاثیر فعالیت فیزیکی شرکت کنندگان بر روی رشد روان شناختی انسان را مورد مطالعه قرار دهند.

همچنین روان شناسان ورزشی می خواهند تا نحوه تاثیر اقدامات اجتماعی و روان شناسی را بر روی بهزیستی ورزشکاران ، تیم ها، مربی ها، سرپرستان، تماشاگران، آموزش دهنده ها، تمرین کنندگان و شرکت کنندگانی که در فعالیت های فیزیکی درگیر می شوند، مورد بررسی قرار دهند.

تاریخچه روان شناسی ورزشی / فیتنس

اولین مراحل معرفی روان شناسی ورزشی و فیتنس، به بیش از 100 سال قبل بر می گردد. کولمن گریفیت ، در دوره خودش (1938 – 1921)، در سطح گسترده ای به عنوان اولین آمریکایی در نظر گرفته می شود که در این زمینه تخصص داشت.

رشته آکادمیک روان شناسی ورزشی از سال 1966 تا 1977، و در قالب بخش های آموزش فیزیکی برخی از دانشگاه ها معرفی شد.

از سال 1978 تا 2000، این رهیافت درمانی یک رشد خارق العاده ای را تجربه کرد و از آن زمان در سطح جهانی مورد توجه قرار گرفت. تحقیقات صورت گرفته در هر دو مورد محدوده و تنوع گسترش یافته است.

این روش برای اثبات این موضوع مورد استفاده قرار گرفت که فقط ورزشکاران نخبه و المپیکی از روان شناسی ورزشی استفاده می کنند.

با این وجود، امروزه ورزشکاران نخبه، ورزشکاران دانشگاهی و دبیرستانی، و مربیان به این نتیجه رسیده اند که پیدا کردن و بکار گیری خدمات روان شناسی ورزشی ساده تر می باشد.

اصول روان شناسی ورزشی و فیتنس، در سطح گسترده ای توسط متخصصان و مربیان فیتنس مورد استفاده قرار می گیرد.

روان شناسی ورزشی بر روی چه مسائلی متمرکز است؟

روان شناسی ورزشی طیف وسیعی از مشکلات ورزشی، تمرینی و فیتنس را مورد شناسایی قرار می دهد. حوزه های مورد علاقه روان شناسی ورزشی شامل موارد زیر می باشد:

• کمک به افراد درمانجو برای افزایش عملکرد پیک (اوج) و ثابت نگه داشتن آن

• مدیریت عملکرد استرس و اضطراب

• مدیریت حالت های روانی (عصبانیت، ناکامی، ترس)

• کمک به افراد برای مدیریت چالش های روانی که منجر به آسیب های فیزیکی بلند مدت می شود

• انجام پیشبردهای سلامتی و مرتبط به هم برای افراد درمانجو

• کمک به افراد برای دستیابی به لذت بیشتر در برنامه های ورزشی و تمرینی

• تقویت ویژگی های شخصیتی مثبت از قبیل رهبری، پایداری، اعتماد به نفس، همکاری، و تصمیم گیری

• شناسایی کارایی تکنیک های مربی گری

• کمک به افراد برای تقویت مهارت های اجتماعی

• ارائه مشورت به ورزشکاران، سرپرستان، مربیان و سایر افراد

مشاوره تحصیلی کسی که از درس خوندن پیشمون شده و می خواهد درست انتخاب رشته کنه

تکنیک های محبوب در روان شناسی ورزشی

روان شناسی ورزشی روش های موثری را به ورزشکاران آموزش می دهد تا انگیزش، تمرکز دقیق، و عملکرد بهبود یافته در این افراد افزایش یابد.

با این وجود، این نکته باید ذکر شود که اغلب استراتژی های مورد استفاده برای کمک به ورزشکاران، در رشته های دیگری هم قابل اعمال می باشد که عبارتند از پزشکی، سیاست، تجارت، هنر و نظامی. تکنیک های رایجی که در دوره های روان شناسی ورزشی آموزش داده می شود، عبارتند از:

مشخص کردن اهداف:

ایجاد اهداف بلند مدت و کوتاه مدت خاص که قابل اندازه گیری و چالشی باشند و بتوان آن را مورد تحقیق و بررسی قرار داد.

کنترل انگیزش ها:

افزایش یا کاهش فعالیت های شناختی و فیزیکی یک فرد تا زمانی که این افراد به عملکرد حداکثری دست یابند.

انگیزه ها می تواند از طریق گوش داده به موسیقی الهام بخش، مشغول شدن در یک گفتار درمانی مثبت، و یا مشاهده موارد پیروزی افزایش یابد. این انگیزه ها می تواند با اجرای تمرینات تنفسی، مدیتیشن و یا تکنیک های ریلکسیشن ماهیچه ای کاهش یابد.

گفت و گو با خود:

ایده ها و کلمات مثبت که ورزشکار تکرار می کند تا انگیزه های خود را افزایش دهد و بر روی اهداف خاصی متمرکز می شود.

تجسم های متحرک:

یک تکرار یا شبیه سازی ذهنی مشخص که شامل درک های چند گانه می باشد و به افراد اجازه می دهد تا حادثه صورت گرفته را به صورت واقعی درک کنند.

کارهای عادی قبل از اجرا:

عبارت از اقدامات فیزیکی و روانی می باشد که ورزشکار قبل از اجرا انجام می دهد.

این تکنیک می تواند به فرد درمانجو کمک کند تا به یک احساس شایستگی، پیش بینی پذیری، ریلکسیشن و کنترل دست یابد.

تکنیک های دیگری از قبیل افزایش انگیزه، استفاده از تجسم متحرک، یا مشغول شدن به گفت و گو با خود هم در طول این فرایند می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.