مشخصات این آزمون:
انطباقی، تایید مدل راش، مقاومت در برابر موارد نادرست ،طیف مقیاسی و نرمال گسترده.
زبانها:
انگلیسی ، آلمانی
کاربرد:
آزمون انعطاف پذیری عددی انطباقی، یک ابزاری برای بررسی انعطافپذیری در حل مسائل ریاضی، به عنوان یکی از زیر بخشهای مهم تفکر عددی میباشد که در نظریه Gf – Gc اصلاح شده تعریف شده است (Horn & Noll, 1997).
پس زمینه نظری:
تفکر عددی یک فاکتور درجه دوم مهم در هر دو مورد نظریه لایه سه گانه (1989; Horn & Noll, 1997) میباشد.
این تفکر نه تنها مقایسه عددی را پوشش میدهد، بلکه همچنین عملیات ریاضیاتی مبنایی و اصول ریاضی و توانایی بکارگیری آن را هم شامل میشود.
آزمون انعطافپذیری عددی انطباقی، توانایی شناخت عملیات ریاضی و بکارگیری انعطافپذیری آن بر روی حل مسائل حسابی مطلق را مورد ارزیابی قرار میدهد.
اجرا:
موارد موجود به صورت انطباقی نشان داده میشوند، بنابراین بعد از مرحله اولیه، فرآیند ارائه فقط شامل مواردی میباشد که متناسب با توانایی فرد پاسخدهنده میباشند که در طول آزمون اصلاح میشوند.
این امکان وجود ندارد که یک موردی را حذف کرد و یا اینکه به مرحله قبلی برگشت.
برای یک فرد پاسخدهنده، هر موردی همراه با یک سری از اپرند ها و یک جوابی ارائه میشود که میتواند با استفاده از ارتباط مناسب اپرند ها به دست بیاید.
فرد پاسخدهنده باید عملیات حسابی مبنایی را در هر یک از فضاهای خالی وارد کند و اپرند ها را به نحوی با هم مرتبط کند که به پاسخ از قبل تعیین شده منتهی شود.
به دلیل اینکه هیچ یک از عملیات های حسابی مبنایی نمیتوانند در اغلب موارد مورد نیاز استفاده شوند، احتمال دست یابی به جواب درست از طریق حدس زدن، بسیار پایین میباشد.
فرمهای آزمون:
دو فرم آزمون انطباقی وجود دارد که از دقت اندازهگیری قبل از تنظیم (خطای تخمین استاندارد) مربوط به تخمین پارامتر ردی متفاوت میباشد.
امتیاز بندی:
این آزمون یک تخمینی را از انعطافپذیری عددی فرد پاسخدهنده به دست می آورد.
این تخمین بر مبنای مدل دو بخشی راش (1980) میباشد که از فرآیند تخمین پارامتر دقیق (Fischer, 2000) استفاده میکند. علاوه بر این، بر مبنای مقایسه با نمونه نرمال، یک رتبه بندی درصدی هم ارائه میشود.