X

رگرسیون درمانی


رگرسیون (برگشت) درمانی عبارت از یک رهیافت درمانی می باشد که بر روی حل اتفاقات مهم گذشته، که تصوّر می شود بر روی بهزیستی روانی و عاطفی فعلی فرد تاثیر گذار است، تمرکز می کند.

درمانگرانی که از این روش استفاده می کنند معتقد هستند که افراد درمانجویی که مشکلاتی از قبیل فوبیا، افسردگی و یا مشکلات رابطه ای دارند و یا دچار یک سری از نگرانی ها هستند، در نتیجه استفاده از این روش درمانی و با مشاهده مجدد و تجربه کردن مجدد اتفاقات اولیه ای که بر روی رشد مشکل تاثیر گذر بوده است، به یک بهبود مناسب دست یابند.

با این وجود، کاربردهای این رهیافت درمانی به دلیل کمبود تحقیقات حمایت کننده از این روش و احتمال وجود خاطرات اشتباه، تا اندازه ای بحث بر انگیز می باشد.

تاریخچه و توسعه

در مراحل اول ،رگرسیون درمانی در نتیجه نظریه ها و تکنیک های روان درمانی و روان کاوی رشد یافت و تاکید ویژه ای بر روی بررسی جزئیات گذشته داشت تا بتواند تضادها و مشکلات عاطفی موجود را حل کند.

به دلیل اینکه در دهه 1950 علم روان شناسی شروع به پذیرش این اعتقاد کرد که گذشته عامل ایجاد ناراحتی های موجود در زندگی افراد می باشد، در این دوره هر دو مورد هیپنوتیزم درمانی و روان کاوی به رهیافت های محبوبی تبدیل شدند.

سیگموند فروید ، که مفهوم قرار دادن بخش ناهوشیار در بخش هوشیار را مطرح کرده بود، یکی از شخصیت های برجسته و تاثیر گذار در رشد روان شناسی بود، و تعداد قابل توجهی از ایده های بر مبنای رشد رگرسیون درمانی بوده است.

موریس نترتو ، در سال 1978 کتاب درمان زندگی های گذشته را به عنوان اولین کتاب در رگرسیون درمانی چاپ کرد، و نظریه های خود در مورد رگرسیون درمانی را در سطح جهانی آموزش داد.

برین ویز ، که به دلیل رشد مداوم تکنیک های رگرسیون درمانی در دهه 1980 معروف شده است، یکی دیگر از شخصیت های مهم در این زمینه می باشد.

نظریه و اصول

به دلیل اینکه کارهای روان کاوی و روان درمانی با هم ترکیب می شوند و به ایجاد رگرسیون درمانی منتهی می شوند، پیامد این امر یک مولفه اصلی برای کارهای درمانگران رگرسیون می باشد، و چشم انداز روان کاوی در بخش هوشیار، دارای سه سطح می باشد که با رگرسیون درمانی منطبق شده است.

سه سطح مربوط به بخش هوشیار که در رگرسیون درمانی مشخص شده است، شامل موارد زیر می باشد:

• ذهن هوشیار، که بیانگر تفکرات شخص می باشد که فرد نسبت به آن آگاه است

• ذهن نیمه هوشیار، که بیانگر عواطف، رفتار ها و غریزه هایی می باشد که شخص نسبت به آن ناآگاه است.

• ذهن هوشیار عالی، که همچنین به عنوان روح، روان و یا مولفه های سطح بالا در یک شخص می باشد، که می تواند منجر به ایجاد یک مدلی برای نحوه تمایل شخص به تفکر و اقدامات وی در دنیای باشد.

رگرسیون درمانی فرض می کند که افراد با گذر از مراحل مختلف زندگی، خاطراتی را جمع آوری می کنند که در ذهن انباشته می شود.

برخی از این خاطرات در دسترس ذهن هوشیار قرار دارند، ولی خاطرات دیگر می توانند در بخش نیمه هوشیار یا ناخود آگاه فرد باقی بمانند، و معمولا یک شخص بدون کمک گرفتن، قادر به انتقال این خاطرات به بخش هوشیار نمی باشد.

رگرسیون درمانی بر این باور است که حتی در صورتی که خاطرات بخش نیمه هوشیار غیر قابل دسترس باشند، ولی همچنان می توانند یک تاثیر قابل ملاحظه ای را بر روی رشد و توانایی عملکرد شخص در زندگی روزمره داشته باشند.

رگرسیون درمانی به چه نحوی کار می کند؟

رگرسیون درمانی بر حوزه های متضاد و جنبه های منفی بالقوه در زندگی فرد متمرکز می شود و هدف آن از بین بردن عوامل عواطف منفی و تعیین عوامل آن می باشد تا در نتیجه آن، فرد به یک شناخت بهتر نسبت به عواطف منفی دست یابد.

معمولا دوره های هیپنوتیزم رگرسیون درمانی در پنج مرحله صورت می گیرند:

• آماده سازی

• اجرای تکنیک های رگرسیون

• توضیح و از بین بردن عواطف سرکوب شده قبلی

• یاد گیری مجدد / برنامه ریزی مجدد بخش نیمه هوشیار

• پایان دوره

به منظور آماده سازی، درمانگر رگرسیون به شخص درمانجو کمک می کند تا با استفاده از تنفس عمیق در یک وضعیت راحت قرار بگیرد.

در اینجا نقش درمانگر عبارت از تسهیل کردن فرآیند رگرسیون می باشد و در هنگامی که شخص چشم های خود را می بندد و با صدای بلند در مورد تجارب مهم گذشته صحبت می کند، به آنها اصرار می کند تا حد ممکن نسبت به محیط اطراف خود و هر احساس مهمی که در فرآیند درمانی ایجاد می شود، دقت مناسبی را داشته باشند.

همچنین در صورت لزوم، درمانگر می تواند شخص درمانجو را ترغیب کند تا در مورد عواطفی که با تجربه مجدد اتفاقات گذشته ایجاد می شود، صحبت کنند.

باور بر این است که طی این پروسه درمانی، شخص می تواند به ذهن نیمه هوشیار دسترسی پیدا کند و عواطف مربوط به اتفاقات گذشته را از بین ببرد.

طرفداران رگرسیون درمانی معتقد هستند که در اغلب موارد، یک حادثه آسیب زا می تواند تاثیر مستمری را بر توانایی شخص در بیان کردن عواطف و تعامل وی با سایر افراد داشته باشد، هر چند که افراد آمادگی مناسبی را برای بیان کردن جزئیات آسیب را نداشته باشند.

به دلیل اینکه رگرسیون درمانی می تواند به شخص کمک کند تا به آسیب گذشته برگردد و تاثیرات اتفاق آسیب زایی ممکن است بر رفتارها و انتخاب های آنها اثر گذاشته باشد را بررسی کنند، یک روش مفیدی می باشد.

با مجزا شدن این عواطف و قرار گرفتن آن در ذهن هوشیار، درمانگر و شخص درمانجو می توانند راه های احتمالی را که می توانند تاثیرات منفی داشته باشند را شناسایی کنند.

در مرحله یادگیری مجدد / برنامه ریزی مجدد، درمانگر و شخص درمانجو با هم همکاری می کنند تا روش های جایگزین مربوط به توصیف اتفاقات گذشته، که می تواند منجر به بهبود وضعیت ارتجاعی و بازگشت در فرد شود و توانایی های سازگاری را در شخص درمانجو افزایش دهد، را مورد بررسی قرار دهند.

رگرسیون درمانی می تواند از طریق یک رهیافت راهنمایی شده از طرف درمانگر و یا راهنمایی شده از طرف درمانجو اجرا شود.

ایجاد بی هوشی راهنمایی شده از طرف درمانگر، به آموزش هیپنوتیزم کمتری نیاز دارد، چرا که اغلب درمانگران از یک نمایش نامه ای استفاده می کنند که متناسب با نگرانی های بیان شده توسط شخص درمانجو می باشد.

در برخی موارد این نمایش نامه ها می توانند مفید باشند، ولی ممکن است که به عدم شناخت برخی مشکلات هم منجر شوند.

درمانگران زیادی نتیجه گیری کرده اند که این روش کارایی کمتری نسبت به رگرسیون درمانی راهنمایی شده توسط شخص درمانجو دارد.

در رگرسیون درمانی راهنمایی شده توسط شخص درمانجو، درمانگر از هیپنوتیزم استفاده می کند تا برای شخص درمانجو فرصتی را ایجاد کند که به پاسخ های مدّ نظر خودش دست یابد.

معمولا درمانگران فعلی رگرسیون درمانی، تکنیک های مربوط به گشتالت درمانی و کودک درون و سایر روش ها را با هم ترکیب می کنند، تا بهترین مراقبت را از مشکلات خاص مربوط به شخص درمانجو به عمل بیاورند.

برخی از درمانگران روش رگرسیون زندگی گذشته را اجرا می کنند (درام یا نمایش درمانی) که احتمالات مربوط به خاطرات زندگی گذشته را در نظر می گیرد، ولی درمانگران رگرسیون به منظور بررسی خاطرات مهم زندگی خود که از دوران اولیه زندگی تا به حال اتفاق افتاده است، از روش رگرسیون درمانی استفاده می کنند.

چه کسانی رگرسیون درمانی را ارائه می دهند؟

رگرسیون درمانی یک روش درمانی خاصی می باشد که شامل آموزش ها و تجربیات منحصر به فردی است.

یکی از اصول مهم این رهیافت عبارت از مفهوم سطوح اصلی هوشیاری می باشد، و بیشتر افرادی که رگرسیون درمانی را اجرا می کنند، یک پس زمینه ای را در روان کاوی دارند.

توصیه می شود درمانگرانی که علاقمندند از روش رگرسیون درمانی استفاده کنند، در آموزش های کامل مربوط به هیپنوتیزم درمانی شرکت کنند.

در زمانی که هیپنوتیزم، همانند سایر روش های درمانی، بدون داشتن آموزش مناسب و کافی مورد استفاده قرار بگیرد، می تواند به بروز آسیب های بالقوه ای منجر شود.

هیات بین المللی رگرسیون درمانی، یک بخش اداره کننده ای می باشد که تایید نامه های مربوط به برنامه های درمانی، گواهی نامه های مربوط به رگرسیون درمانی و آموزش های مستمر را برای درمانگران ارائه می کند.

یکی دیگر از سازمان های جهانی، انجمن جهانی رگرسیون درمانی می باشد که آموزش هایی را در این رهیافت ارائه می دهد و بیشتر مدرسانی که در این سازمان شناخته شده هستند، کارگاه های تخصصی را در نقاط مختطف جهان برگزار می کنند.



رگرسیون درمانی به چه نحوی می تواند مفید باشد؟

رگرسیون درمانی در مورد افراد در سنین مختلف و با پس زمینه های مختلف، به صورت موفقی به کار گرفته شده است. یکی از حوزه هایی که در آن رگرسیون درمانی، به صورت یک روش مفید در نظر گرفته می شود عبارت از درمان آسیب های مهم می باشد.

طرفداران رگرسیون درمانی بر این باورند هستند که در اغلب موارد، یک اتفاق آسیب زا، حتی در شرایطی که افراد درمانجو آمادگی لازم را برای بیان کردن جزئیات مربوط به آسیب را نداشته باشند، تاثیرات مداومی را بر روی توانایی شخص در بیان کردن عواطف و ارتباط وی با افراد دیگر می گذارد.

از این رو، رگرسیون درمانی می تواند یک روش مفیدی باشد، چرا که به شخص درمانجو کمک می کند تا آسیب های صورت گرفته را دوباره تجربه کند و بتواند یک شناخت مناسبی را در مورد آسیب هایی داشته باشد که بر روی رفتارها و انتخاب هایش تاثیر گذار است.

طرفداران این رهیافت درمانی بر این باورند که برگشت می تواند تاثیر زیادی را در هنگام تجربه یک یا چند مورد، بر روی فرد داشته باشد، که برخی از این موارد عبارتند از:

• ترس یا فوبیایی که عامل آن شناخته نشده است

• مشکلات ارتباط صمیمی

• مشکلات ارتباط عمومی

احساس گناه و خجالت که به نظر می رسد بدون توجیه باشد

رگرسیون درمانی یک رهیافت درمانی مختصر می باشد: ممکن است که برخی از افراد، فقط بعد از یک یا دو دوره به نتایج مورد نظر دست یابند.

نگرانی ها و محدودیت ها

تحقیقات علمی که از کاربرد رگرسیون درمانی حمایت کند، محدود می باشد و کاربردهای این رهیافت در برخی از موارد بحث برانگیز می باشد.

تحقیقات صورت گرفته نشانگر این است که هیپنوتیزم یک عامل مهم در رشد خاطرات اشتباه می باشد و تعدادی از مطالعات موردی وجود دارد که افراد درمانجو با استفاده از رگرسیون درمانی، خاطرات سوء استفاده یا سایر آسیب هایی را کشف کرده اند، که بعدا مشخص شده است چنین آسیب هایی اصلا وجود خارجی نداشتند.

در حالت عمومی توصیه می شود که درمانگران رگرسیون درمانی را به نحوی انجام دهند که افراد را از طریق فرآیند تجربه مجدّد و همراه با سوالات بدون خاتمه ، همانند “چه چیزی می بینی، می شنوی و یا حس می کنی؟” راهنمایی کنند و از سوالاتی که ممکن است اشاره کننده و یا ایجاد کننده “خاطراتی” باشد که اصلا صورت نگرفته است، استفاده نکنند.

رگرسیون درمانی زندگی قبلی، یک رهیافت درمانی است که شخص دریافت کننده کمک، ترغیب می شود تا احتمال “زندگی گذشته” را در نظر بگیرد، و نشان داده شده است این روش درمانی، در مواردی که شخص درمانجو به احتمالا زندگی های گذشته اعتقاد پیدا می کند، دارای مزیت های روان شناختی می باشد.

با این وجود، همچنان این رهیافت درمانی به عنوان یک روش بحث برانگیز در نظر گرفته می شود.

ترجمه و گردآوری : دکتر یاسر دادخواه

مطالب مرتبط