X

روان شناسی / روان درمانی آدلریان


روان شناسی / روان درمانی آدلریان، توسط آلفر آدلر (1870 – 1937) مطرح شد. آلفرد آدلر به عنوان یک روان پزشک تاثیر گذار در طول تاریخ، در اوایل قرن 20 ام توجه فلسفی را در سطح جهانی، به ایده هایی جلب کرد که نسبتا جدید بودند.

وی بر این عقیده بود که شناخت دقیق و نزدیک از وضعیت اجتماعی فرد، از طریق بررسی عواملی از قبیل ترتیب ولادت، سبک زندگی، و آموزش والدینی، یک امر ضروری می باشد. آدلر معتقد است که هر فردی تلاش می کند که به یک شخص مهمی تبدیل شود و احساس خوبی داشته باشد.

• تاریخچه روان شناسی آدلریان
• روان درمانی آدلریان
• 4 مرحله مربوط به روش درمانی آدلریان
• انواع روش های درمانی آدلریان
• شناسایی ارزش ها و روان شناسی آدلریان
• محدودیت های روان شناسی آدلریان

تاریخچه روان شناسی آدلریان

آدلریان قبل از ورود به دنیای روان پزشکی و در اوایل دهه 1990، زندگی و دوران حرفه ای خود را به عنوان یک چشم پزشک از سال 1985 شروع کرد. وی به شدت مجذوب نظریه های سیگموند فروید در مورد رفتار بشری شد و آن را به دقت مورد مطالعه قرار داد و با شجاعت بی بدلیل از مفاهیم روانکاوی فروید که قبل از آن به شدت مورد انتقاد بود، دفاع کرد.

در سال 1907، یک فردی که طرفدار و حامی فروید بود، از آدلر دعوت کرد که به عضویت حوزه و گروه داخلی وی در بیاید – توسط یک گروهی، بحث منحصر به فردی در عصر چهار شنبه صورت گرفته شد و تصمصم بر آن شد تا مبناهای مربوط به یک نهضت روان کاوی را ایجاد کنند.

در نهایت، به دلیل اختلافات نظری، آدلر و فروید از یکدیگر فاصله گرفتند و آدلر خودش پیشتاز رهیافت جدیدی در یک روش درمانی جدید شد و بلافاصله مکتب روان شناسی فردی را راه اندازی کرد.

در این سیستم جدید، تاکید بر اهمیت مطالعه کلیه افراد بود. نظریه آلد، به صورت رسمی در انجمن تفکر روان شناسی آزاد مطرح شد و بلافاصله بعد از آن، روزنامه روان شناسی فردی شروع به چاپ کرد.

روان درمانی آدلریان

آدلر در حوزه مربوط به نظریه کلی شخصیت، روان درمانی، و آسیب شناسی روانی پیش قدم بود، و روان شناسی آدلریان، بر توانایی شخصی در پذیرش احساس نابسندگی یا نالایقی و داشتن موقعیت پایین تر نسبت به بقیه افراد تاکید دارد.

وی بر این عقیده است که فرد در زمانی که مورد تشویق قرار می گیرد و احساس شایستگی و احترام در وی شکل می گیرد، پاسخگویی و مشارکت بهتری را از خود نشان می دهد. در شرایط معکوس و در زمانی که فرد مورد مخالفت قرار می گیرد و دلسرد می شود، وی یک رفتار ناکارا از خود نشان می دهد که بیانگر ایجاد یک حالت رقابتی، شکست و عقب کشیدن در وی می باشد.

زمانی که روش های گفتاری، برای تاثیرات مثبت تشویق مورد استفاده قرار گیرند، احساس بی نقص بودن و خوش بینی در فرد افزایش می یابد.

آدلر به شدت بر این عقیده بود که “بچه ای که برخورد بدی با آن می شود به یک بچه ترسو و دلسرد تبدیل می شود”، و الگوهای رفتاری با کودکان باید در حد چشم گیری ارتقا یابند تا حس مقبولیت، مهم بودن و احترام در آنان ایجاد شود و این احساس خوب تمام وجود کودک را در بر گیرد.

آدلر معتقد بود که احساس ناشایستگی و پست بودن، به خصوص در زمانی که فرد در سنین پایین احساس حقارت شخصیتی می کند، می تواند در نتیجه ترتیب تولد ایجاد شود.

همچنین عواملی از قبیل وجود یک محدودیت و معلولیت فیزیکی یا نبود همدلی اجتماعی برای سایر افراد، می تواند منجر به ایجاد چنین احساسی در فرد شود. این روش درمانی، توجه خاصی بر الگوهای رفتاری و سیستم های اعتقادی دارد که در دوران بچگی توسعه یافته است.

متخصصان بالینی که از این روش درمان استفاده می کنند، به شدت معتقدند که این استراتژی ها، پیشروهایی برای خود شناسی و رفتارهای بعدی بوده و به صورت مستقیم بر نحوده ادراک فرد از خودش و دیگران در طول زندگی تاثیر گذار است.

با آزمون این الگوهای رفتاری، ما به صورت کاراتری می توانیم ابزارهای مورد نیاز را برای شناخت ارزش و معنای خود ایجاد کنیم. با این روش می توان تغییراتی ایجاد کرد که در نهایت منجر به بهبود نتایج درمان بیانجامد.

4 مرحله مربوط به درمان با استفاده از روش آدلریان

یک درمانگر آدلریانی به افراد در درک تفکرات، محرک ها و عواطفی، که بر سبک زندگی آنها تاثیر گذار است، کمک می کند. همچنین در طول درمان، درمان جو مورد تشویق قرار می گیرد تا با توسعه بینش ها، مهارت ها و رفتار های جدید، یک روش کاراتر و مثبت تری را در زندگی خود بدست آورد.

همه این موارد از طریق چهار مرحله درمان آدلریان به دست می آید:

1. ضرورت پیدا کردن یک درمانگر:

یک رابطه صحیح درمانی مابین درمان گر و شخصی که مورد درمان است، ایجاد می شود و آنها توافق می کنند که با یکدیگر همکاری کنند تا بتوانند به صورت موثر و صحیحی مشکل را شناسایی کنند.

2. ارزیابی:

درمانگر افراد را تشویق می کند تا در مورد گذشته شخصی خودشان، گذشته خانواده شان، یادآوری های اولیه، عقاید، احساسات و محرک های خودشان صحبت کنند. این کار کمک می کنند تا الگوی زندگی کلی فرد مشخص شود. این الگوی کامل زندگی شخصی شامل عواملی می باشد که ممکن است در مراحل اولیه درمان، به عنوان عوامل بی اهمیت یا بی ربط در نظر گرفته شوند.

3. بینش:

فرد در حال درمان کمک می شود تا روش های تفکر جدیدی در مورد موقعیت خودش داشته باشد و این روش ها را توسعه دهد.

4. جهت گیری مجدد و اصلاح بینش:

درمانگر به فرد کمک می کند تا اقدامات جبرانی و موثری را بکارگیرد که منجر به تقویت بینش جدید یا تسهیل بینش های بعدی می شود.



شناسایی ارزش ها و روان شناسی آدلریان

افرادی که به درمان مراجعه می کنند، می خواهند تا بینش و دیدگاه خودشان را نسبت به رفتارهایشان تغییر دهند و واکنش مناسبی نسبت به وضعیت های مختلف زندگی خودشان داشته باشند.

روان درمانی آدلریان، از یک فرایند شناسایی ارزشهای آدلریانی استفاده می کند، به نحوی که شخص تحت درمان به صورت یک تشکیلات و سازمان مربوط به حیات شخصی معرفی می شود که شامل ترتیب تولد، بافت اجتماعی و دیگر فعالیت های محرک خارجی است و دربرگیرنده تاثیرات والدینی می باشد.

با شناخت این تشکیلات و نحوه تاثیر آن بر ارزش ذاتی، مقبولیت و انتظارات، یک فرد می تواند شروع به پذیرش عواطفی کند که آنها به عنوان یک کودک، نسبت به اتفاقات تجربه شده دارند.

این پروسه ادراک، به افارد تحت درمان کمک می کند تا ارزش های ذاتی صحیح خودشان را که مستقل از بقیه می باشد، شناسایی کنند (این اتفاق ممکن است بار اولی باشد که برای یک فرد صورت می گیرد). شناسایی ارزش های آدلریانی به فرد اجازه می دهد تا با یک دید جدیدی که تغییرات مثبت را تقویت می کند، به عقاید قبلی خود نگاه کند.

شناسایی ارزش ها صرفا مربوط به انجام موارد مهم، شناسایی مواردی که شخصا برای خودتان مهم است، و انجام اقدام موثر که با راهنمایی این ارزش ها صورت می گیرد، می باشد.

تمرینات متفاوتی برای کمک به شناسایی ارزش های انتخابی بکار گرفته شده است که به صورت راهنمایی برای هدایت رفتار موثر و ارادی عمل می کند.

افرادی که غرق در تفکرات خود می شوند و تمایل دارند تا با احساسات دردناک مقابله کنند یا از آن اجتناب کنند، در انتخاب اقداماتی که هدفمند و مطابق با ارزش ها باشد، با مشکل مواجه می شوند.

از طریق آزاد سازی تفکر از چنین درگیری هایی، آنها به اقداماتی دست می یابند که مطابق با ارزش های حقیقی آنها بوده و این افراد، اقدامات کامل و صحیحی را از خودشان بروز می دهند.

انواع روش های درمانی آدلریانی

روان درمانی فردی آدلریانی، درمان مختصر، درمان زوج ها و درمان خانوادگی روش های درمانی هستند که به افراد کمک می کنند تا از احساسات ناکارا و غیر مفید خود خلاص شده و تمرکز خود را بر ایجاد اصلاحات در ارزش های پذیرفته شده، احساسات و رفتارهایی جلب کنند که مانعی برای رشد مثبت افراد می باشد.

تکنیک های آدلریانی از مکالمه سوکراتیک استفاده می کند تا توسعه مربوط به وضعیت های کارا و مفید را در حوزه های مختلفی از قبیل اعتماد به نفس، ارزش دهی به خود، و مهم تلقی کردن خود را رشد دهد.

این وضعیت منجر به افزایش توانایی فرد برای مشارکت طبیعی و ایجاد روابط محکم می شود. بزرگترین هدف این نوع درمان، از بین بردن عقاید و رفتار ها مخرب (که فرد به صورت مستقل و ناخودآگاه در مراحل قبل از درمان از آنها استفاده می کرد) و جایگزینی ابزارهایی می باشد که به فرد اجازه می دهد تا اعتماد به نفس و شخصیت اجتماعی خود را تقویت کند.

محدودیت های مربوط به روان شناسی آدلریانی

روش درمای آدلریان، یک روش زمان بر بوده و این رهیافت ممکن است در مورد افرادی که به دنبال درمان سریع تر یا راه حل های سریع در مورد نگرانی های خودشان هستند، بهترین مطالعه نباشد.

علاوه بر آن، بخش مهمی از این رهیافت شامل شناسایی اتفاقات صورت گرفته در دوران کودکی می باشد، و افرادی که تمایل به بررسی گذشته خانواده یا وضعیت جسمی خودشان ندارند، ممکن است این رهیافت را یک رهیافت مناسب برای خودشان ندانند.

یک انتقاد دیگری که به این رهیافت وارد است کاهش بالقوه اثر بخشی آن، در مورد افرادی است که داری بینش محدودی بوده و/یا با نگرانی هایی مواجه هستند که بر توانایی کارکرد آنها تاثیر دارد.

هر چند که روش درمانی آدلریان در چندین مطالعه تایید شده است، ولی آزمایش های بیشتر می تواند منجر به فراهم سازی شواهد گسترده تر در مورد کاربرد این روش شده و حمایت خوبی از مزایایی این رهیافت به عمل آورد.

ترجمه و گردآوری : دکتر یاسر دادخواه

مطالب مرتبط