داشتن والدینی که به دلیل یک بیماری یا شرایط خطرناک در بیمارستان بستری هستند، یک مورد استرس زا و ناراحت کننده ای می باشد؛

این مورد در رابطه افراد دارای سنین مختلف مصداق دارد. به دلیل اینکه والدینتان در شرایط نامناسب و آسیب پذیری قرار دارند، احساس ناامیدی خواهید داشت.

این مقاله با هدف کمک کردن به شما نوشته شده است و امیدواریم که یک راهنمای مناسب و مفیدی برای مقابله با چنین شرایطی باشد.

مراحل

1. در ویزیت های بیمارستان، کاملا خونسرد و آرام باشید.

جاگینگ یا پیاده روی می تواند ناراحتی های ذهنی شما را از بین ببرد و به شما کمک کند تا احساس سبکی و راحتی داشته باشید. همچنین ورزش کردن منجر به انتشار اندورفین در بدن می شود و یک احساس آرامش را در شما ایجاد خواهد کرد (در برخی مواقع می تواند منجر به ایجاد احساس خوشحالی شود).

مشاوره تحصیلی کسی که از درس خوندن پیشمون شده و می خواهد درست انتخاب رشته کنه

2. تغذیه منظمی داشته باشید.

نسبت به هیچ یک از وعده های غذایی تان بی توجه نباشید! شما باید به خوبی از خودتان مراقبت کنید تا انرژی کافی برای مراقبت از کسی که دوستش دارید را داشته باشید و بتوانید از نظر عاطفی این شرایط را تحمل کنید.

خوراکی های شیرین، همانند شکلات، برای مقابله با شوک یا استرس مفید هستند و همچنین حبوبات و سوپ ها منجر به تقویت سیستم ایمنی شما می شوند – ممکن است که شما در ویزیت های بیمارستانی که به صورت مکرر دارید، دچار عفونت های جدی شوید. برای مقابله با شرایط پیشرو باید یک بدن قوی داشته باشید.

3. از این فرصت زمانی برای شناخت روابطی که با والدینتان داشته اید، استفاده کنید.

ممکن است تا زمانیکه والدینتان در این وضعیت قرار داشته باشند، مجبور باشید که مسولیت های یک فرد بزرگسال را در خانواده تان انجام دهید؛ دقیقا همان مسولیت هایی که والدینتان در دوره جوان بودن و آسیب پذیر بودن شما انجام داده اند.

صبور باشید؛ فایده ای که این شرایط برای شما خواهد داشت، عبارت از به دست آوردن آگاهی بیشتر در مورد نحوه ایجاد یک رابطه قوی تر با خانواده تان است.

4. همراه با سایر اعضای خانواده یا یک دست صمیمی که شرایط شما را درک می کند، به ملاقات والدینتان بروید.

در صورتیکه تمایل داشته باشید، می توانید تقاضا کنید که در برخی مواقع به تنهایی به ملاقات والدینتان بروید؛ این مورد منجر به ایجاد شرایط راحت تری برای برخی افراد می شود.

5. بنویسید. نوشتن تفکرات و احساسات خودتان بخش مهمی از فرآیند مقابله با شرایط موجود است؛

در صورتیکه نتوانید احساسات خودتان را به صورت مفیدی بروز دهید، در این صورت برخورد نامناسبی با سایر افراد خواهید داشت و این شرایط به نفع هیچ کسی نخواهد بود. سعی کنید که اتفاقات صورت گرفته را در یک روزنامه یا یادداشت روزانه ثبت کنید و بعد از آن در مورد مطرح کردن آنها با والدین یا اعضای خانواده تان تصمیم گیری کنید.

6. در یک گروه (شرکت) خوبی باشید.

سعی کنید با استفاده از افرادی که به شما اهمیت می دهند و شرایط شما را درک می کنند، یک گروه حمایتی خوبی را در اطرافتان ایجاد کنید.

برای خوردن یک وعده غذایی با این افراد به بیرون بروید، در خانه بمانید و یک غذایی را آماده کنید، در کنار هم چای یا قهوه بخورید یا در صورت امکان به همراه هم بر روی یک پروژه ای کار کنید.

در صورتیکه برای فکر کردن به یک جای خلوتی نیاز داشته باشید، هیچ ترسی در مورد تنها بودن نداشته باشید، ولی سعی نکنید که یک آدم منزوی و گوشه گیری باشید، چرا که این شرایط منجر به ایجاد یک وضعیت عاطفی حساس و شکننده در شما خواهد شد.

7. نسبت به خودتان مهربان باشید.

شاید چند ساعت از وقت خودتان را در بیمارستان بوده اید یا در حال حاضر در بیمارستان هستید. محیط بیمارستان ها منجر به خشک شدن بدن می شوند، به همین دلیل باید چند بطری آب بخورید تا بتوانید آب مورد نیاز بدنتان را تامین کنید.

در صورتیکه به همراه یکی دیگر از اعضای خانواده تان به بیمارستان رفته باشید، سعی کنید که به نوبت در کنار والدینتان (که بستری شده اند) باشید تا بتوانید فرصت مناسبی هم برای استراحت کردن داشته باشید.

8. نکات مورد نیاز را آموزش ببینید.

در مورد بیماری والدینتان مطالعه کنید و مشخص کنید که مرحله بعدی درمان چه چیزی می تواند باشد. برای پیشامد بعدی که می تواند به وجود بیاید، آمادگی لازم را داشته باشید. در هر باری که امکان پذیر باشد به والدینتان بگویید که دوستشان دارید.

9. شاید مجبور باشید که تعداد زیادی از قرار ملاقات های خودتان را لغو کنید.

هر چند که این شرایط سخت می باشد، ولی در صورتیکه از تجربیات والدینتان استفاده کنید (که در عین حال که تقاضاها و نیازهای شما را در دوران کودکی تان تامین می کردند، کارهای خودشان را هم به طور همزمان پیش می بردند)، می توانید شرایط موجود را بهتر مدیریت کنید.

در صورتیکه اینکار را به خوبی انجام دهید، احساس خواهید کرد که یک فرد منحصر به فردی هستید و درک خواهید کرد که عزیزانتان (والدینتان) شما را چقدر دوست داشته اند.

10. دعا کنید.

مذهب شما هیچ اهمیتی در این مورد ندارد – یا اینکه مذهب داشته باشید یا نه. دعا کردن عبارت از یک درخواست معنوی از یک وجود (یا شخصیتی) می باشد که بزرگتر از خودتان است.

در واقع می توانید احساسات خودتان را به شکل دعا یا نماز بروز دهید و این درخواست می تواند از خدا یا خدایان یا الهه ها و یا از کائنات صورت بگیرد. این کار به شما کمک خواهد کرد تا این شرایط سخت را به خوبی پشت سر بگذارید.

همواره امیدوار باشید که بهترین اتفاق ها برای شما صورت بگیرند. در برخی مواقع بهترین منبعی که به آن دسترسی دارید عبارت از امیدوار بودن می باشد.

11. در صورتیکه با این شرایط راحت باشید (این مورد را در نظر داشته باشید که برخی از افراد در این شرایط راحت نیستند)، در هر زمانی که امکان پذیر باشد به ملاقات والدینتان بروید و با آنها صحبت کنید.

آنها می توانند در مورد شرایط موجود با شما صحبت کنند و به شما قوت قلب بدهند.

12. گریه کنید.

گریه کردن یک نوع تمیزکاری می باشد و به شما کمک می کند تا احساسات محصور شده خودتان را خارج کنید؛

همچنین گریه کردن یک سری مزایایی برای چشم شما هم دارد. هیچ ترسی در مورد گریه کردن نداشته باشید؛ افراد حمایت کننده ای که در کنارتان قرار دارند، شرایط شما را درک خواهند کرد.

13. با پزشک یا پرستار یا مراقب والدینتان صحبت کنید.

آنها نسبت به فرآیند درمان والدینتان مطلع هستند و می توانند به سوالات شما پاسخ دهند.