مشخصات این آزمون :

انطباق‌پذیری، پرطرفدار، زمان آزمون کوتاه، فرم آزمون همزمان، گزارش تکمیلی، نیاز به ابزار های اضافی، طیف معیار گسترده.

زبان‌ها :

عربی ، چینی (سنتی)،کرواسیایی، چکی ،هلندی، انگلیسی، فنلاندی، فرانسه‌ای ،آلمانی ،یونانی، هندی، مجارستانی، ایتالیایی، پرتقالی، رومانیایی، روسیه‌ای، صربستانی، اسلواکیایی، اسلوونیایی، اسپانیایی ، سوئدی، ترکیه‌ای .

مشاوره تحصیلی کسی که از درس خوندن پیشمون شده و می خواهد درست انتخاب رشته کنه

کاربرد :

اندازه‌گیری تحمل استرس واکنشی ، توجه و سرعت واکنش در موقعیت‌هایی که نیاز به واکنش مداوم، سریع و متغیر دارد تا محرک بصری و صوتی به صورت سریع تغییر کند.

پس زمینه نظری :

DT برای اندازه‌گیری تحمل استرس واکنشی و توانایی مربوط به واکنش به کار گرفته می‌شود.

این آزمون الزام می‌کند تا فرد پاسخ‌دهنده برای نشان دادن تفاوت رنگ ها و صدا ها از مهارت‌های شناختی خودش استفاده کند تا بتواند ویژگی‌های مربوط به شکل بندی محرک‌ها، دکمه های پاسخ و قواعد را حفظ کند .

بر اساس قواعد کاری که در بخش راهنما قرار دارد و یا در طول دوره آزمون آموزش داده می‌شود، پاسخ‌های مربوطه را انتخاب کند.

دشواری DT ناشی از نیاز به واکنش مداوم، سریع و متغیر ثابت نسبت به محرکی می‌باشد که به صورت سریع در حال تغییر است.

اجرا :

محرک‌های رنگی و سیگنال‌های صوتی برای فرد پاسخ‌دهنده ارائه می‌شود. این فرد با فشار دادن دکمه مناسب بر روی پنل پاسخ جواب می‌دهد.

محرک‌ها به سه روش مختلفی ارائه می‌شوند که عبارتند از: (1) به روش انطباقی ، به نحوی که سرعت ارائه با توجه به سطح عملکردی فرد پاسخ‌دهنده تعدیل می‌شود؛

(2)روش عملی  که بدون محدودیت زمانی می‌باشد.و (3)روش عملی که دارای محدودیت زمانی ثابتی می‌باشد. استفاه از هدفون می‌تواند منجر به جلوگیری از صداهای مزاحم و منحرف کننده شود.

فرم‌های آزمون :

S1 (کوتاه انطباقی) ؛ S2 (انطباقی) ؛ S3 – S6 فرم‌هایی هستند که از نظر روش عملی ، طول و موارد محرک با هم متفاوت هستند.

امتیاز بندی :

بر اساس روش محرک  عملی، زمان عمل متوسط متغیرها، تعداد جواب‌های تصحیح شده (به موقع، با تاخیر)، تعداد جواب‌های تصحیح نشده، تعداد جواب‌های حذف شده و تعداد محرک‌ها امتیاز بندی می‌شوند.

پایایی :

برای تمامی فرم‌های آزمون، همسانی درونی متغیر اصلی بین r = 0.98 و r = 0.99 قرار دارد.

اعتبار :

یک مطالعه معتبری که در مورد گروه حدی و توسط کارنر  (2000) صورت گرفت، نتیجه‌گیری کرد که در آزمون تصمیم، بین رانندگانی که دارای جرائم الکلی بودند و گروه نرمال، اختلاف قابل توجهی وجود دارد.

این آزمون نتیجه‌گیری کرد که رانندگان دارای جرائم الکلی، نسبت به گروه نرمال دارای عملکرد بدتر و قابل توجهی هستند.

یک مطالعه صورت گرفته توسط نئوویرت و دورفر  (2000) نشان داد که آزمون تصمیم می‌تواند بین تمامی گروه‌های آزمون شده و معرفی شده در دوره ارزیابی روان‌شناسی ترافیک (مراجعه کننده به روان پزشکی و عصب شناختی، مراجعه کنندگانی که دارای سوء استفاده الکلی بوده اند) و گروه معیار ، یک تمایزی قائل شود.

یک مطالعه صورت گرفته توسط کارنر و نئوویرت (2000) نشان دادکه همبستگی قابل توجهی بین نتایج DT و آزمون رانندگی وجود دارد.

اعتبار همگرایی آزمون توسط کارنر و بیهل  (2000) نشان داده شد و این افراد نتیجه‌گیری کردند که این آزمون با آزمون RST3، که ساختار یکسانی با یکدیگردارند، دارای همبستگی می‌باشد. همچنین سایر مطالعاتی که در زمینه روان‌شناسی ترافیک صورت گرفته است، اعتبار این آزمون را مورد تایید قرار داده است.