کار سرپرستی یک نوعی از روان درمانی می باشد که بر روی والدین و روابط آنها با کودک شان متمرکز می شود.
این نوع از روش درمان متفاوت از روان درمانی افراد بالغ می باشد و برای والدین فرصتی ایجاد می کند تا موضوعات مختلف را بررسی کنند و تاثیرات هر یک از آنها بر روی سرپرستی خودشان را تعیین کنند.
والدین با داشتن توانایی مربوط به شناخت “داستان های” خاص، به منظور ایجاد تغییرات خاص و دوباره نوشتن مفید داستان سرپرستی شان، مهارت های خاصی را در خودشان توسعه خواهند داد. این روش درمانی توسط کلی نویک و جک نویک معرفی شده است.
کار سرپستی برای والدین نا امید
والدینی که در کار سرپرستی مشغول می شوند، معمولا در یک وضعیت ناامیدی و مایوس نسبت به کودک خودشان قرار دارند. آنها از ابزارهای محدودی که دارند، استفاده می کنند و قادر به دست یابی به نتایج دلخواه نیستند.
این امر می تواند ناشی از نبود مهارت هایی باشد که آنها در الگوهای سرپرستی خودشان یاد گرفته اند و یا می تواند در نتیجه نقش آنها در واحد خانواده خودشان باشد.
بیشتر والدینی که برادر ها و خواهر های خودشان را سرپرستی می کنند، در اغلب موارد نمی توانند سرپرستی مناسب و کارایی نسبت به کودکان خودشان داشته باشند.
درمانگر و درمانجو تمامی جوانب مربوط به زندگی شخص را مورد بررسی قرار می دهند تا مشخص کنند که از چه منابعی استفاده کرده اند و کدام یک از منابع غیر کارا بوده است.
این امر فرد درمانجو را قادر می سازد تا یک دید واقعی نسبت به تکنیک ها و رفتار ها داشته باشد و بتواند تغییر و رشد را در خودش ایجاد کند.