مدیریت استرس حوادث بحرانی
مدیریت استرس حوادث بحرانی (CISM)، یک نوعی از اقدامات مربوط به مواقع بحرانی است که برای حمایت از شخصی طراحی شده است که حوادث آسیب زا را تجربه می کند.
مدیریت استرس حوادث بحرانی شامل مولفه های و واکنش های مناسب برای مواقع و شرایط بحرانی است و در طی آن مراحل مختلف یک موقعیت بحرانی مورد شناسایی واقع می شوند.
این روش می تواند توسط افراد، خانواده ها، گروه ها، سازمان ها و انجمن ها به کار گرفته شود.
هر چند که برخی از تحقیقات نشان داده اند که CISM یک روش غیر کارا و حتی خطرناک می باشد.
ولی طرفداران CISM استدلال می کنند در زمانی که از این روش به صورت مناسب استفاده شود.
مداخلات و اقدامات صورت گرفته منجر به حمایت از فرد در مواقع بحرانی می شود.
فهرست مطالب
- مدیریت استرس حوادث بحرانی به چه نحوی کار می کند؟
- تاریخچه مدیریت استرس حوادث بحرانی
- چه کسی مدیریت استرس حوادث بحرانی را ارائه می دهد؟
- آیا CISM همراه با دیگر روش های درمانی و سایر خدمات به کار گرفته می شود؟
- نگرانی ها، محدودیت ها و موارد عدم استفاده از مدیریت استرس حوادث بحرانی
مدیریت استرس حوادث بحرانی به چه نحوی کار می کند؟
مدیریت استرس مربوط به حوادث آسیب زا، یک سیستم از اقدامات بحرانی هستند که منجر به ممانعت از آسیب های روان شناختی مربوط به حوادث غیر معمول و استرس زا می شود و همچنین از آن به عنوان حوادث بحرانی یاد می شود.
هدف از مدیریت استرس در حوادث بحرانی حمایت از افرادی است که تمایل دارند تا در معرض آسیب قرار گیرند و همچنین کسانی است که یک حادثه آسیب زای شدیدی را تجربه کرده است.
بر اساس عقیده یکی از توسعه دهندگان این روش، دکتر جفری میشل[1]، مدیریت استرس حوادث بحرانی در یک نوع روان درمانی نمی باشد.
دستاورد سیستم حمایتی
این یک سیستم حمایتی است که منجر به موارد زیر می گردد:
- تاثیر مربوط به حادثه آسیب زا را کاهش می دهد
- واکنش غریزی مربوط به حادثه را به صورت عادی و قانونی در می آورد.
- فرآیند بهبود طبیعی را تقویت می کند
- مهارت های عملکردی انعطاف پذیر فرد و / یا گروه را به حالت اول بر می گرداند
- نیاز به خدمات یا درمان های حمایتی بعدی را شناسایی می کند
مدیریت استرس در حوادث بحرانی که در برخی موارد به صورت کمک های اولیه مشاوره خانواده مورد اشاره قرار می گیرد، می تواند برای شناسایی دامنه وسیعی از حوادث بحرانی به کار گرفته شود.
حوادث بحران زا به صورت حوادثی تعریف می شوند که امنیت فیزیکی و روانی را تهدید می کنند و یا حوادثی که منجر به آسیب های فیزیکی و یا روان شناختی می شوند.
مثال های مدیریت استرس در حوادث بحرانی
برخی از مثال ها در این رابطه عبارتند از:
- مرگ، یا خطر مرگ در هنگام انجام وظیفه و کار
- پرتاب کردن چیزی در محیط کار
- وضعیت مربوط به گروگان گیری
- حملات تروریستی
- ایجاد شکاف در نتیجه زمین لرزه یا بلایای طبیعی
- بلایای طبیعی
مولفه های مدیریت استرس در حوادث بحرانی
مدیریت استرس حوادث بحرانی دارای چندین مولفه است که می تواند قبل از، در حین و یا بعد از یک بحران مورد استفاده قرار گیرد.
این مولفه ها شامل موارد زیادی هستند و برخی از آنها عبارتند از:
- آمادگی قبل از بحران: این مولفه شامل رویه های مفیدی است که مدیریت استرس، آموزش بحران و برنامه ریزی بحران را تقویت می کند.
- آمادگی قبل از بحران: این مولفه شامل یک فرآیند حمایتی است که مدیریت استرس، آموزش بحران و برنامه بحران را تقویت می کند.
انجمن حمایت کننده از برنامه ها:
- در اغلب موارد به عنوان جلسات شهری مورد اشاره قرار می گیرد و این برنامه ها با فراهم آوردن فرصت های ایجاد شده برای بحث و انجام اقدامات لازم در مراحل مختلف حوادث و بلایا، از سازمان ها، مدارس، و انجمن ها حمایت می کند.
- کسب اطلاعات در مورد استرس مربوط به حوادث بحرانی (CISD): CISD یکی از مهمترین مولفه های مربوط به سیستم اقدامات بحرانی CISM است.
- به دلیل اینکه مدیریت استرس حوادث بحرانی در نتیجه توسعه تکنیک های CISD ایجاد شده اند، برخی مواقع این دو عبارت با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند.
- CISD ابزاری نیست که به عنوان اقدام قانونی و متعارف مورد استفاده قرار گیرد.
- ولی در عوض، تکنیک مدیریت استرس حوادث بحرانی برای استفاده در گروه های کوچک کاربرد دارد.
- این اقدام هفت مرحله ای تلاش دارد تا استرس آسیب زا را کاهش دهد، نیاز به درمان سلامت ذهنی بعدی را تعیین کند و منجر به ایجاد حس تمام شدن روان شناختی یک حادثه شود و آثار روان شناختی آن را از بین ببرد.
تحریک به مبارزه:
- یک تکنیک سه مرحله ای و شبیه CISD است که یک اقدام گروهی می باشد، ولی ماهیتا سریع تر از آن صورت می گیرد.
- تحریک به مبارزه در چند ساعت اولیه بعد از اتفاق افتادن حادثه صورت می گیرد و شامل گروه های بحث محرمانه و سرّی است که ثبات را تقویت می کند و از استرس آسیب زا ممانعت بعمل می آورد.
- سایر اقدامات بحرانی:
- دیگر مولفه های مدیریت استرس حوادث بحرانی شامل مشاوره مربوط به کلیه موارد بحرانی، اقدامات بحرانی برای خانواده ها و مراقبت ها و اقدامات بعد از حادثه می باشد.
تاریخچه مدیریت استرس حوادث بحرانی
مدیریت استرس حادثه بحرانی ریشه در نظریه اقدامات بحرانی، درمان گروهی و انجمن روان شناسی دارد.
در سال 1970 نظریه پردازانی از قبیل اریک لیندمن، ایروین یالوم، و جرالد کاپلان[2]، مبنا و اساسی را برای توسعه دهندگان CISM، جفری تی. میشل و جئورج اس. اورلی [3] ایجاد کردند.
در طول دهه 1980، میشل و اورلی به صورت رسمی اطلاعات استرس مربوط به حادثه بحرانی را به عنوان بخشی از سیستم مدیریت استرس حادثه بحرانی در نظر گرفتند که مربوط به مداخلات بحرانی می باشد.
این رشته با ایجاد سازمان استرس حادثه بحرانی آمریکا در سال 1989 توسعه یافت و بعدا اسم آن در سال 1991 به سازمان استرس آسیب بحران بین المللی تبدیل شد.
در سال 1997، میشل و اورلی به صورت کامل، تکنیک های مداخلات بحرانی را با سیستم کلی که ما CISM می نامیم، ادغام کرد.
هر چند که بحث و جدل های زیادی در مورد استفاده از CISM و کارایی آن وجود دارد، ولی در شرایط فعلی، معمولا برای اقدامات بحرانی مورد استفاده قرار می گیرد.
چه کسانی مدیریت استرس حوادث بحرانی را ارائه می کند؟
CISM توسط متخصصان مختلفی از قبیل پاسخ گوهای اولیه (آتش نشانان، ادارات اجرایی قانونی و …) ، پرسنل بیمارستانی و بالینی (پرستارها، دکترها و طبیب ها) ، پرسنل تحقیق و امداد، پرسنل نظامی، متخصصان روانشناسی و سلامت روان، افراد روحانی، کارمندان بیمارستانی، و رهبران اجتماعی ارائه می شود.
مهمترین مشخصه متخصصانی که CISM را ارائه می دهند این است که آموزش این افراد کلا به صورت عملی می باشد.
بنیاد استرس حادثه بحرانی بین المللی، برنامه داوطلبانه متخصصان مورد تایید را مدیریت می کند که افرادی را آموزش می دهد تا در زمینه مدیریت استرس حادثه بحرانی مجوزهای مورد تایید را کسب کنند.
برخی از متخصصین، از قبیل پاسخ گوهای اولیه و پرسنل نظامی، نه تنها برای ارائه اقدامات مدیریت استرس حوادث بحرانی آموزش می بینند، بلکه در اغلب موارد، بیشتر از عموم مردم با حوادث آسیب زایی برخورد دارند.
این موضوع می تواند آنها را در یک موقعیت آسیب پذیر قرار دهد و آنها با موارد زیر مواجه می شوند.
به همین دلیل است که مدیریت استرس در اغلب موارد برای آتش نشانان، کارمندان پلیس و پرسنل نظامی در دسترس می باشد.
استفاده مدیریت استرس حوادث بحرانی با دیگر خدمات درمانی
مدیریت استرس حادثه بحرانی می تواند همراه با انواع مختلفی از اقدامات بحرانی مورد استفاده قرار گیرد.
در صورتی که حادثه بحرانی در محیط کاری صورت بگیرد، مدیریت استرس حوادث بحرانی می تواند به عنوان بخشی از برنامه امداد کارمندان و کارفرماها مورد استفاده قرار گیرد.
علاوه بر آن، مدیریت استرس حوادث بحرانی می تواند به عنوان پیشرو روان شناسی مورد استفاده قرار گیرد.
مولفه های درمانی مدیریت استرس
هر چند که مدیریت استرس در حوادث بحرانی دارای مولفه های درمانی است، ولی نباید با روان درمانی اشتباه گرفته شود.
افرادی که برای کمک گرفتن در مورد مشکلات سلامت روانی به درمانگر مراجعه می کنند، علاوه بر دریافت پاسخ و درمان فوری، باید تحت نظر قرار بگیرند تا یک درمانگر و یا متخصص سلامت روان دارای مشخصات مشابه آن را پیدا کنند.
یک مقاله که در فصل نامه روان پزشکی (2002) منتشر شد نشانگر تفاوت ما بین روان درمانی و مدیریت حوادث بحرانی می باشد.
مدیریت استرس حوادث بحرانی: یک دوره درمان کوتاه مدت می باشد و بر زمان و شرایط فعلی تمر کز دارد، در حالی که روان درمانی می تواند یک دوره درمان طولانی مدت تر باشد و بر گذشته، حال و آینده تمرکز کند.
روانشناسی همواره توسط متخصص سلامت روان ارائه می شود، ولی مدیریت استرس حوادث بحرانی می تواند توسط متخصصان آموزش دیده در رشته های مختلف ارائه شود.
هدف از مدیریت فوری واکنش به آسیب و کاهش درد می باشد.
در حالی که روان درمانی شامل طیف گسترده ای از اهداف بلند مدت و کوتاه مدت مربوط به رشد و تغییر است.
سایت “مشاوره خانواده” همواره در کنار شماست.
نگرانی ها، محدودیت ها و موارد عدم استفاده مدیریت استرس حوادث بحرانی
مدیریت استرس حادثه بحرانی معمولا به دلیل عدم وجود کارایی در رابطه با ممانعت از علائم استرس بعد از آسیب و کاهش تاثیر مربوط به واکنش استرسی شدید، مورد انتقاد قرار می گیرد.
بر اساس یک مطالعه ادبیاتی که در مراقبت های اورژانسی قبل از بیمارستان (2003) – روزنامه رسمی انجمن ملی پزشکان EMS – چاپ شده است، برخی از تحقیقات نشان گر این است که تکنیک های CISM از قبیل CISD می تواند به صورت واقعی، احتمال تبدیل شدن آسیب ایجاد شده به تاثیرات روان شناسی بزگتر و تاثیر گذارتر را افزایش دهند.
علاوه بر آن، حامیان این نوع مدیریت استدلال می کنند که این مطالعات تحقیقی شامل تکنیک هایی است که به صورت ناصحیح به کار برده می شوند و یا از تکنیک های غیر مدیریت استرس حوادث بحرانی، به عنوان یک دوره جمع آوری اطلاعات، در آن استفاده شده است.
توسعه دهندگان CISM و یا بنیاد استرس وقایع بالینی بین المللی، هیچ نوع حمایتی از دوره جمع آوری اطلاعات نکرده اند و آن را تایید نمی کنند.
در کل، تحقیقات متضاد در زمینه کارایی مدیریت استرس حوادث بحرانی می تواند منجر به هوشیاری و احتیاط افراد درمانجو و درمانگر شود.
در تمامی اقدامات، روش های درمانی و معالجه ای، مهم ترین عامل این است که افراد درمانجو از متخصصان آموزش دیده کمک بخواهند.
در حالت کلی، افراد منتقد و طرفدار مدریت اضطراب در زمان بحران، در این نکته تفاهم دارند که تکنیک های مدیریت استرس حوادث بحرانی باید به صورت مناسب، توسط متخصصان مجاز و همراه با بیشترین مراقبت انجام گیرند.
[1] Jeffrey Mitchell
[2] Eric Lindemann, Irvin Yalom and Gerald Caplan
[3] George S. Everly
[/av_content_slider]
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.